Ὁ Ζωντανὸς Θεός

Ἔχουμε μάθει ἀπὸ τὰ μικρά μας χρόνια νὰ θεωροῦμε τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων σὰν μιὰ ζεστὴ οἰκογενειακὴ ἑορτή... Τὸ μεγάλο νόημα τῆς ἑορτῆς ἀντὶ νὰ γίνη ἕνα φάρμακο ἀναγεννητικό, θὰ γίνη ἕνα ψυχοναρκωτικό, ἀντὶ νὰ γίνη ἀφορμὴ γιὰ τὴν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου, θὰ γίνη ἕνα παυσίπονο! Θὰ γιορτάσουν πολλοὶ τὰ Χριστούγεννα σὰν μιὰ ἑορτὴ ἑνὸς νεκροῦ καὶ πεθαμένου Θεοῦ. Στὴν σκέψη πολλῶν ἀνθρώπων ὁ Χριστὸς εἶναι μιὰ ἔννοια καὶ ὄχι ὁ Ζωντανὸς Θεὸς ποὺ διευθύνει τὴν ἱστορία...

Καὶ ὅμως ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ γίνουμε ἐμεῖς Θεοί. Ταπεινώθηκε βαθειὰ γιὰ νὰ μᾶς ἀνυψώση. Ἔλαβε μορφὴ δούλου γιὰ νὰ μᾶς χαρίση τὴν ἐλευθερία. Γεννήθηκε στὸν χρόνο γιὰ νὰ ὑπερβοῦμε ἐμεῖς τὸν χρόνο. Ἀπέθανε γιὰ νὰ νικήση τὸν θάνατο. Ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση γιὰ νὰ τὴν θεώση καὶ ζῇ ἀδιάλειπτα ἑνωμένος μὲ τὴν Ἐκκλησία. Μέσα στὸ ταπεινὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, μὲ τὴν μυστηριακὴ ζωὴ γεννιέται ἀκατάπαυστα ὁ Χριστός. Περιμένει τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ γεννηθῇ καὶ αὐτὸς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἡ ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζεται πανηγυρικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὥστε νὰ πάθουμε "τὴν καλὴν ἀντιστροφήν".

Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι οὔτε μιὰ ἀνάμνηση τοῦ παρελθόντος, μιὰ ρομαντικὴ ἱστορία, οὔτε ἰδέα καὶ ἀξία γιὰ τὴν περιφρούρηση τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ Πρόσωπο ποὺ ὑπάρχει στοὺς αἰῶνες καὶ καλεῖ τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ τὸν κάνη πρόσωπο. Ὁ Ζωντανὸς Θεὸς προσφέρει ἐλπίδα στὴν ἀπελπισία, συντροφιὰ στὴν μοναξιά, ἀγάπη στὸ μῖσος, ζωὴ στὴν νέκρωση καὶ τὸν θάνατο. Σ' αὐτὴν τὴν προσωπικὴ ἑορτή μας καλεῖ ἡ Ἐκκλησία.

Νοιώθουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας γεννημένο; Γεννηθήκαμε καὶ ἐμεῖς ἐν Χριστῷ;

(Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Ποιότητα Ζωῆς)