Γραπτά Κηρύγματα: Κυριακή 20 Αὐγουστου, Προφήτης Σαμουήλ

Τὸ πρόσωπο τοῦ Προφήτου Σαμουήλ, ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα, κατέχει μεγάλη θέση στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἀπὸ τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ προετοίμασαν τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπήκουσε κατὰ πάντα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλη του τὴν ζωή. Στὴν σημερινὴ ὁμιλία θὰ τονίσουμε μερικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν ζωή του.

Κατ’ ἀρχὰς ὁ Προφήτης Σαμουὴλ ἦταν καρπὸς τῆς πίστεως καὶ τῆς προσευχῆς τῶν γονέων του, ἀφοῦ οἱ γονεῖς του, Ἐλκανὰ καὶ Ἄννα, τὸν συνέλαβαν ὕστερα ἀπὸ προσευχὴ καὶ ὑπακοὴ στὸν Θεό, καὶ οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς του τὸν ἀφιέρωσαν στὸν Ναό, ἀμέσως μετὰ τὸν ἀπογαλακτισμό του.

Ἔπειτα, ἀξιώθηκε σὲ μικρὴ ἡλικία, ὅταν εὑρισκόταν μέσα στὸν Ναό, νὰ ἀκούση τὴν φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ποὺ τοῦ ζήτησε νὰ μεταφέρη ἕνα μήνυμα στὸν ἱερέα Ἠλεί. Ὁ Προφήτης Σαμουὴλ εἶχε συνεχῆ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ σὲ ὅλη τὴν ζωή του, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς τὸν ἀποκαλοῦσε «ὁ βλέπων». Ὁ λαὸς ἀποκαλοῦσε τοὺς Προφήτας «βλέποντας» καὶ «ὁρῶντας», διότι ἔβλεπαν τὸν Θεὸ καὶ μετέφεραν στὸν λαὸ τὶς ἐντολὲς Τοῦ.

Ὁ Σαμουὴλ ἔζησε τὸν ἑνδέκατο (11ο) αἰῶνα π. Χ. καὶ ἀναδείχθηκε Κριτὴς καὶ μάλιστα ἦταν ὁ τελευταῖος χρονικὰ ἀπὸ τοὺς Κριτές, πρὶν τὴν ἐγκαθίδρυση τῆς Βασιλείας. Ὁ Σαμουὴλ διηύθυνε τὸν Ἰσραηλιτικὸ λαό, καὶ ὅταν ὁ λαός του ζήτησε νὰ ἐγκαθιδρύση βασιλέα, κατὰ τὸ πρότυπο τῶν ἄλλων ἐθνῶν, ἔλαβε πληροφορία ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τὸ πράξη. Στὴν ἀρχὴ ἔχρισε ὡς βασιλέα τὸν Σαοὺλ καὶ μετὰ τὴν πτώση τοῦ Σαοὺλ ἔχρισε ὡς βασιλέα τὸν Δαυΐδ. Εἶχε μεγάλο κῦρος στὸν λαὸ καὶ θαυμάζει κανεὶς τόσο τὴν παρρησία ποὺ εἶχε πρὸς τὸν Θεό, ὅσο καὶ τὸ κῦρος ποὺ εἶχε στὸν λαό.

Ὅλοι μποροῦν νὰ ὠφεληθοῦν ὅταν διαβάσουν τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία τοῦ Προφήτου Σαμουήλ. Οἱ σύζυγοι μποροῦν νὰ μάθουν πὼς πρέπει νὰ διάγουν μεταξύ τους, οἱ γονεῖς πὼς θὰ γεννοῦν καὶ θὰ ἀνατρέφουν τὰ παιδιά τους, οἱ νέοι πὼς θὰ πρέπη νὰ συμπεριφέρωνται ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν πνευματικῶν πατέρων, οἱ Κληρικοὶ πὼς θὰ ποιμαίνουν τὸ ποίμνιο ποὺ τοὺς ἔδωσε ὁ Θεός, οἱ κοσμικοὶ ἄρχοντες πὼς θὰ πρέπη νὰ κυβερνοῦν τὸν λαὸ στὸν ὁποῖο ἔχουν τοποθετηθῇ. Γενικά, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μποροῦμε νὰ διδαχθοῦμε πὼς νὰ συμπεριφερόμαστε ἔναντι τοῦ λαοῦ, τῶν συνανθρώπων μας καὶ τί πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ τὴν σωτηρία μας. Τὰ χαρίσματα τοῦ Προφήτου Σαμουὴλ ἦταν μεγάλα, ἤτοι καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, ὑπακοὴ στὸν Θεό, ἀνεξικακία, ἀγάπη πρὸς τὸν λαὸ καὶ πολλὰ ἄλλα.

Τὰ τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀναφέρονται στὸ πρόσωπό του χρησιμοποιοῦν πολλὲς φράσεις γιὰ νὰ τονίσουν τὴν μεγάλη του ἀξία. Σὲ ἕνα τροπάριο προσευχόμαστε σὲ αὐτόν: «Προφῆτα πανσεβάσμιε, τῶν προφητῶν ἰσοστάσιε, τῶν δικαίων συνόμιλε, τῶν ἀγγέλων συμμέτοχε».

Εἴπαμε προηγουμένως ὅτι ὁ Προφήτης Σαμουὴλ ἦταν καρπὸς προσευχῆς καὶ ὑπακοῆς τῶν γονέων του πρὸς τὸν Θεό. Ἡ Ἄννα ἦταν στεῖρα καὶ ὁ Ἐλκανὰ συμπεριφερόταν ἀπέναντί της μὲ πολὺ μεγάλη ἀγάπη, χωρὶς νὰ τὴν ὑποτιμᾶ, ἂν καὶ τότε ἡ ἀτεκνία ἐθεωρεῖτο ὄνειδος. Καὶ ἡ Ἀννα ἦταν ἁγία γυναῖκα, ποὺ εἶχε μεγάλη πίστη στὸν Θεό, ἀλλὰ εἶχε καὶ νοερὰ προσευχή, ἀφοῦ προσευχόταν μὲ τὴν καρδιά της στὸν Θεὸ γιὰ νὰ τῆς δώση παιδί. Ἡ Ἁγία Γραφὴ γράφει γιὰ τὸ θέμα αὐτό: «Καὶ αὕτη ἐλάλει ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς καὶ τὰ χείλη αὐτῆς ἐκινεῖτο, καὶ φωνὴ αὐτῆς οὐκ ἠκούετο» (Ἄ’, Βασ. ἄ, 13). Ἂν προσέξη κανεὶς κάθε λέξη αὐτοῦ τοῦ χωρίου καὶ τὴν συνδέση μὲ τὰ ὅσα λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες γιὰ τὴν νοερά-καρδιακὴ προσευχή, τότε θὰ καταλάβη ὅτι ἡ Ἄννα, μητέρα τοῦ Προφήτου Σαμουήλ, εἶχε ἐμπειρία αὐτῆς τῆς προσευχῆς, γι’ αὐτὸ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει ὅτι ἡ ἀρχὴ τῆς γεννήσεως τοῦ Σαμουὴλ ἦταν οἱ προσευχές, τὰ δάκρυα καὶ ἡ πίστη τῆς μητέρας του.

Τελικὰ καταλαβαίνουμε ὅτι ἡ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν εἶναι μεγάλη ὑπόθεση, ποὺ δὲν γίνεται μόνο μὲ συμβουλὲς καὶ ἀνθρώπινες σκέψεις, ἀλλὰ μὲ τὴν ὅλη προσωπικότητα τῶν γονέων, μὲ τὴν πίστη τους στὸν Θεὸ καὶ κυρίως μὲ τὴν προσευχή τους.

Ἂς ἔχουμε τὶς πρεσβεῖες τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Προφήτου, «τοῦ βλέποντος», καὶ τῶν γονέων του, γιὰ νὰ μπορέση ὁ καθένας μας νὰ ἀνταποκριθῇ στὴν ἀποστολή του καὶ τὸ ἔργο του.

Ὁ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ