Γραπτὰ Κηρύγματα: Ἑορτὴ Κοίμησεως τῆς Θεοτόκου

Τὴν σημερινὴ μεγάλη Θεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, ἡ Ἐκκλησία μας καθόρισε στὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου νὰ διαβάζεται ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἐπίσκεψη τῆς Παναγίας στὴν Ἐλισάβετ, μετὰ τὸν Εὐαγγελισμό της καὶ τὴν σύλληψη τοῦ Χριστοῦ. Μόλις ἡ Ἐλισάβετ τὴν ἀπεκάλεσε μητέρα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔδειξε βαθύτατο σεβασμὸ σὲ αὐτήν, ἡ Παναγία ξεχύθηκε σὲ ὕμνο καὶ δοξολοξία στὸν Θεό. Ὁ πρῶτος στίχος αὐτῆς τῆς Δοξολογίας εἶναι:

«Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον» (Λούκ. α , 46). Δηλαδή: «ἡ ψυχή μου δοξάζει τὸν Κύριο».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης ποὺ ἔτρεφε, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι, μεγάλη ἀγάπη πρὸς τὴν Παναγία, ἀφοῦ ἦταν Θεοτοκόφιλοι, ἑρμηνεύει ὅτι ἡ Παναγία μὲ τρεῖς τρόπους μεγάλυνε, δηλαδὴ δόξασε τὸν Κύριο.

Πρῶτον, μὲ νοήματα ποὺ εἶναι μεγάλα, ὑψηλὰ καὶ ἄξια τῆς μεγαλειότητος τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι ἡ Παναγία σὲ ὅλη της τὴν ζωή, ἀλλὰ ἰδιαίτερα τότε ποὺ ἦταν δώδεκα χρόνια μέσα στὰ ἅγια τῶν ἁγίων, ζοῦσε συνεχῶς μέσα στὴν θεωρία τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τὴν θεοπτία, ἔβλεπε τὸν Θεὸ καὶ ὁ νοῦς της ἦταν βυθισμένος σὲ Αὐτόν. Ἡ Παναγία βρισκόταν πάνω ἀπὸ κάθε μικροπρεπῆ θεωρία τῶν γηΐνων πραγμάτων τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Ὁ νοῦς της ἦταν ἀνίδεος καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἔτσι ἡ Παναγία ζοῦσε ὡσὰν ἀσώματος ἄγγελος. Γι’ αὐτὸ κανεὶς ἄλλος, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἄνθρωπος δὲν κατενόησε περισσότερο τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ὅσο ἡ Παναγία.

Δεύτερον, ἡ Παναγία δόξασε τὸν Κύριο μὲ λόγια μεγάλα καὶ ὑψηλὰ καὶ πρέποντα στὴν μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ. Σὲ ὅλη τὴν ζωή της μὲ τὸ στόμα της ὑμνοῦσε καὶ δοξολογοῦσε τὰ μεγαλεῖα καὶ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα σὲ αὐτὴν τὴν ὠδὴ ποὺ ψάλλουμε κάθε φορὰ στὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου φαίνεται ὅτι ὑμνεῖ τὸ δυνατό, παντοδύναμο, ἅγιο καὶ πανάγιο Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ κηρύττει τὸ ἔλεός Του.

Τρίτον, ἡ Παναγία μεγάλυνε τὸν Θεὸ μὲ ἔργα μεγάλα, ὑψηλὰ καὶ ἄξια τῆς θείας μεγαλειότητος. Ἡ Παναγία ποὺ εἶχε καθαρῆ, ἐξαγιασμένη καὶ ἰσάγγελη ζωὴ ἀξιώθηκε νὰ γίνη Μητέρα τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο εὐεργέτησε ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ὅλοι οἱ ἄγγελοι ποὺ ἔχουν τὴν ἐπιστασία τῶν Ἐθνῶν δὲν ὑπέταξαν τόσους ἀνθρώπους στὸν Θεὸ οὔτε μεγάλυναν τόσο τὴν κυριότητα τοῦ Θεοῦ ὅσον μόνη ἡ Θεοτόκος. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι, ποὺ ἐστάλησαν σὲ ὅλα τὰ μέρη τῆς γῆς γιὰ νὰ σώσουν τοὺς ἀνθρώπους, δὲν ἐπλάτυναν τόσο πολὺ τὴν Βασιλεία τοῦ Κυρίου, ὅπως τὸ ἔκανε μόνη ἡ Θεοτόκος. Αὐτὴ ἔκανε τὸ μεγάλο ἔργο μέσα στὴν ἱστορία, γιατί μὲ τὴν καθαρότητά της ἔκανε τὸν Θεὸ υἱὸ ἀνθρώπου, τοὺς ἀνθρώπους υἱοὺς τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἀγγέλους ἀπέδειξε ἀτρέπτους στὸ κακὸ καὶ τοὺς ἀξίωσε μεγαλυτέρων χαρισμάτων. Ἔτσι, ἡ Παναγία ἔκανε τὴν μεγαλύτερη ἱεραποστολὴ μέσα στὸν κόσμο, χωρὶς νὰ μεταβαίνη ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, ἐπειδὴ μὲ τὴν ἐξαγιασμένη ζωὴ καὶ πολιτεία της ἔγινε Μητέρα τοῦ Χριστοῦ.

Ἑπομένως, ἡ Παναγία ἐμεγάλυνε τὸν Κύριο μὲ τὰ ὑψηλὰ νοήματα, λόγια καὶ ἔργα της. Αὐτὸ τὸ ἔζησε σὲ ὅλη της τὴν ζωή, ἀλλὰ τὸ βλέπουμε καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεώς της. Ἐμεγάλυνε τόσο πολὺ τὸν Κύριο, ὥστε Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς κατέβηκε ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ γιὰ νὰ παραλάβη τὴν ψυχή της, τὴν γέμισε μὲ δόξα καὶ τιμή, ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι, κατὰ θαυματουργικὸ τρόπο, ἦλθαν ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ἔμειναν ἐκστατικοὶ ἀπὸ τὴν θεία δόξα ποὺ περιέλαμπε τὸ ἅγιον σῶμα της.

Αὐτὸ σημαίνει, κατὰ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν ἁγιορείτη, ὅτι ἡ Παναγία, ἐπειδὴ μεγάλυνε στὴν ζωή της τὸν Κύριο, γι’ αὐτὸ σμίκρυνε καὶ ἐξολόθρευσε τὴν βασιλεία τοῦ διαβόλου καὶ ἐξαφάνισε τὴν εἰδωλολατρία. Καὶ καθὼς ἡ προμήτωρ Εὔα μὲ τὴν παρακοή της ἐσμίκρυνε τὸν Κύριο καὶ τὴν κυριότητά του καὶ συγχρόνως ἐμεγάλυνε τὸν διάβολο καὶ τὴν βασιλεία του, ἔτσι ἔπρεπε, κατὰ ἀντίθετον τρόπο ἡ Παναγία, ἡ θυγατέρα τῆς Εὖας, νὰ μεγαλύνη τὸν Κύριο καὶ τὴν ἐξουσία Του, διὰ τῆς ὑπακοῆς, καὶ νὰ σμικρύνη τὴν βασιλεία τοῦ διαβόλου, ὥστε νὰ ἰατρεύση τὸ παράπτωμα τῆς προμήτορος.

Ὅλα αὐτὰ δείχνουν ὅτι ὅπως ἡ Παναγία εἶπε «μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον», ἔτσι πρέπει νὰ κάνουμε καὶ ἐμεῖς στὴν ζωή μας, καὶ νὰ μιμούμαστε τὴν Παναγία στὴν δοξολογία τοῦ Θεοῦ, μὲ φρονήματα, λόγια καὶ ἔργα. Νὰ ἔχουμε μεγάλα φρονήματα, περὶ τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ νὰ σκεπτόμαστε τὸν Θεὸ καὶ ὄχι τόσο τὰ σμικροπρεπὴ καὶ γήϊνα πράγματα, νὰ δοξολογοῦμε τὸν Θεὸ μὲ θεολογικὰ λόγια, νὰ φυλάττουμε τὸ στόμα μας καθαρὸ ἀπὸ αἰσχρολογίες, ὕβρεις καὶ φλυαρίες, καὶ νὰ κάνουμε καλὰ ἔργα, μὲ τὰ ὁποῖα νὰ ἐπιστρέφουμε ἀνθρώπους, διὰ τῆς μετανοίας, στὸν Θεό.

Ὅταν μεγαλύνουμε τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ μὲ φρονήματα, λόγια καὶ ἔργα, τότε θὰ λάβουμε τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἔχουμε τὴν ἀγάπη καὶ τὴν προστασία τῆς Παναγίας, ἀκόμη καὶ ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα ποὺ θὰ φύγουμε ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν.

Εὔχομαι χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα. Ἡ Παναγία νὰ προστατεύη ὅλους μας μὲ τὴν Χάρη της καὶ τὶς προσευχές της.

+ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ