Skip to main content

Εκκλησιοποίηση χαρισμάτων

Πρέπει να σημειώσουμε ότι σκοπός των χαρισμάτων δεν είναι να τεθούν σε μια ατομική σχέση και μέσα σε χρησιμοθηρικά πλαίσια. Ούτε δόθηκαν για να αυτονομηθούν από τον άνθρωπο. Σε τέτοια περίπτωση (όταν αυτονομούνται) γίνονται η μεγαλύτερη πληγή της ανθρωπότητος, η μεγαλύτερη κατάρα.

Τα χαρίσματα δίνονται από το Πανάγιο Πνεύμα προς οικοδομήν του Σώματος του Χριστού, εις δόξαν του Θεού Πατρός. Αυτό λέγει ο Απόστολος Παύλος: «αυτός έδωκε... προς καταρτισμόν των αγίων, εις έργον διακονίας εις οικοδομήν του Σώματος του Χριστού» (Εφεσ. α , 12). Και αυτά γράφονται στην προς Εφεσίους επιστολή, που θεωρείται ως η κατ’ εξοχήν εκκλησιολογική, και στην οποία μεταξύ άλλων λέγεται: «Και αυτόν (τον Χριστόν) έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη Εκκλησία» (Εφεσ. α , 22)

Έτσι όλα τα χαρίσματα προσφέρονται στους αδελφούς μας και στον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι αναπτύσσονται στο εύκρατο κλίμα της αγάπης, της φιλανθρωπίας και φιλοθεΐας. Με αυτά πρέπει να διακονήται και να εξυπηρετήται η αδελφότητα και να δοξάζεται ο Θεός. Έτσι, εμείς οι Ορθόδοξοι νοιώθουμε την ζωή μας και την σχέση μας προς τον Θεό και τους αδελφούς ως ανταλλαγή δώρων. Δεχόμαστε τα χαρίσματα ως δώρα του Θεού και τον Ίδιο τον Θεό με την θεία Ευχαριστία ως Δώρο, και έπειτα προσφέρουμε τους εαυτούς μας ως δώρο στους αδελφούς μας και ως αντίδωρο στην αγάπη του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο ωριμάζουμε πνευματικά, τα οντολογικά χαρίσματα γίνονται σωτηριολογικά, με αυτόν τον τρόπο καταλήγουμε «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφεσ. α , 22).

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, Όσοι Πιστοί)

ΧΩΡΙΟ

  • Προβολές: 2770