Skip to main content

Ἀφιέρωμα στην εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου - Απόψεις για την εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Διάφορα δημοσιεύματα σε Εφημερίδες

Στα “Νέα” την 30-1-2008

Πιστεύω ότι η Εκκλησία δεν είναι κοινωνικός θεσμός, δεν είναι μια θρησκεία, δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι κοινωνική οργάνωση. Είναι ένα πνευματικό Ίδρυμα, ένα Νοσοκομείο, θα λέγαμε, που θεραπεύει την νοσούσα προσωπικότητα του ανθρώπου. Θα περιμένατε από τον “Ευαγγελισμό”, το νοσοκομείο, να κάνη εξωτερική πολιτική, να κάνη πολιτική γενικότερα; (Από συνέντευξη στην ΝΕΤ 105,8).

*

Στην “Ελευθεροτυπία” την 30-1-2008

Πρέπει να δοθή προτεραιότητα και σημασία στο “πως” της εκλογής. Δηλαδή, τι τρόπους θα χρησιμοποιήση κάποιος για να εκλεγή. Γιατί από το “πως” θα εξαρτηθή το ποιός είναι κατάλληλος να εκλεγή αρχιεπίσκοπος», υποστηρίζει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος αναφερόμενος στην εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, στις 7 Φεβρουαρίου.

- Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχη ο νέος Αρχιεπίσκοπος;

«Το πρώτο είναι ότι πρέπει να έχη υπ’ όψιν του ότι θα είναι Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Πριν κάνουμε την εκλογή Αρχιεπισκόπου λησμονούμε ότι κάνουμε εκλογή για να ποιμαίνη την πόλη των Αθηνών και έχουμε στον νου μας ότι θα εκλέξουμε έναν Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου. Επομένως, κάνουμε εκλογή για Ποιμενάρχη της πόλεως των Αθηνών, και εν συνεχεία αυτός θα προεδρεύση στα ανώτατα όργανα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζη την θεολογία της Εκκλησίας μας και συγχρόνως τον τρόπο με τον οποίο η θεολογία γίνεται βίωμα στην καθημερινή εποχή. Δεν είναι δυνατόν ο Αρχιεπίσκοπος να συμμετέχη σε συνεδριάσεις και συνέδρια Θεολόγων, Καθηγητών Πανεπιστημίου, και να μειονεκτή σημαντικά, επειδή δεν θα μπορή να αρθρώνη θεολογικό λόγο και θα ψελλίζη απλώς μερικούς κοινωνικούς και ηθικιστικούς λόγους.

Το δεύτερο προσόν που πρέπει να έχη ο νέος Αρχιεπίσκοπος είναι να ασκή ποιμαντική και όταν θα πρέπη να διατυπώνη λόγο γι’ αυτά τα ζητήματα, θα πρέπη να δίνη νόημα στην ζωή των ανθρώπων. Να μην ασχολήται με την πολιτική και την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ο λόγος της Εκκλησίας διαφέρει σαφώς από τον κοινωνικό, ηθικό και πολιτικό λόγο ενός κρατικού οργανισμού. Δηλαδή, δεν πρέπει να ασχολήται με την πολιτική, όπως νοείται σήμερα, ούτε με την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος. Η πατρίδα μας έχει κυβέρνηση που δίνει αναφορά στον λαό και ψηφίζεται από τον λαό, αλλά και γνωρίζει το βαθύτερο γίγνεσθαι των διεθνών εξελίξεων, πράγμα που αγνοούν οι Κληρικοί, γι’ αυτό δεν είναι αναγκαίο η Εκκλησία να ενεργοποιήση τον εθναρχικό λόγο, τον οποίο ούτως η άλλως όταν δεν υπάρχη κυβέρνηση μπορεί να ασκήση.

- Και σε σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο;

Η συνεργασία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα πρέπη να είναι άριστη σε όλα τα επίπεδα, που σημαίνει ότι θα υπάρξη πλήρης σεβασμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, να περιβάλλουν με ιδιαίτερο σεβασμό το Οικουμενικό Πατριαρχείο και σεβασμό στον Τόμο του 1850, την Πατριαρχική Πράξη του 1928. Άλλωστε, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είναι γνώστης πολλών πραγμάτων και εκκλησιαστικός ηγέτης και γνωρίζει να τιμά αυτούς που τιμούν τον Οικουμενικό Θρόνο και το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας.

- Και το ζήτημα της λεγόμενης συνοδικότητας;

Θα πρέπη ο νέος Αρχιεπίσκοπος να σέβεται το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας, που σημαίνει ότι δεν θα πρέπη να επιβάλλη μηχανισμούς επηρεασμού της ψήφου των Αρχιερέων. Θα είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων. Βεβαίως, μπορεί να προτείνη λύσεις, αλλά η τυχόν επικράτηση της προτάσεώς του δεν μπορεί να θεωρήται νίκη η η μη επικράτηση, ήττα.

Ως πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου έχει μια σημαντική θέση, αλλά και η ψήφος των άλλων μελών της Ιεραρχίας η της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα και αβίαστα, χωρίς έμμεσες η άμεσες πιέσεις.

- Μπορεί κάποιο πρόσωπο να συγκεντρώση όλα τα χαρίσματα που περιγράψατε;

Το βάρος πέφτει σε εμάς τους εκλέκτορες? πρέπει να θεωρήσουμε την ψήφο μας ιερά. Η ψήφος πρέπει να είναι αποδεσμευμένη από ιδιοτέλειες και συμφέροντα, από πάθη και σκοπιμότητες, αλλά να είναι ελεύθερη και ενταγμένη στην εκκλησιαστική προοπτική. Η ψήφος δίνεται μετά από προσευχή και με υπευθυνότητα, αναζήτηση για το ποιός υποψήφιος μπορεί να ανταποκριθή θεάρεστα σ’ αυτό το υπεύθυνο εκκλησιαστικό έργο. Ψήφοι που δίνονται ύστερα από πιέσεις και εκβιασμούς, σκοπιμότητες και δοσοληψίες αποδοκιμάζονται από τον λαό και τον Θεό. Συνιστούν σοβαρά πνευματικά λάθη, που πληρώνονται ακριβά.

- Αυτό που λέτε είναι αιχμή...

Βεβαίως, τονίζω μια πραγματικότητα. Όταν πάμε να ψηφίσουμε δεν είναι απλώς ένα καθήκον. Προηγείται Θεία Λειτουργία, αλλά φυσικά «συν Αθηνά και χείρα κίνει».

- Πόσο διαφορετικός πρέπει να είναι ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος από τον Χριστόδουλο;

Πρέπει να έχη το ανεπιτήδευτο, πρέπει να είναι ο εαυτός του. Ούτε να μιμηθή τον Σεραφείμ ούτε να μιμηθή τον Χριστόδουλο, η να αποφύγη τον Σεραφείμ η τον Χριστόδουλο. Θα κάνη λάθος. Να επιλέξη καλούς συνεργάτες, γιατί τον ηγέτη τον ανεβάζουν ψηλά οι καλοί συνεργάτες και τον ταπεινώνουν οι κακοί συνεργάτες.

*

Στα “Νέα” την 30-1-2008

Να είναι στοιχείο ενοποιητικό

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ που να εκφράζη τον σκοπό της Εκκλησίας, που να δίνη νόημα ύπαρξης στους ανθρώπους, που να τους ελευθερώνη από την ενοχή, τον θάνατο και τον πόνο. Οι άνθρωποι σήμερα αναζητούν απαντήσεις στα υπαρξιακά ερωτήματα, Και γι’ αυτό καταλήγουν σε ανατολικές θρησκείες και στην ψυχανάλυση. Όταν η Εκκλησία, η οποία έχει μία τέτοια υπαρξιακή θεολογία, δεν την προσφέρη στους ανθρώπους, αλλά μιλά επικοινωνιακά, ηθικιστικά, πολιτικά και κοινωνικά, τότε στεναχωρούμαι βαθύτατα. Πιστεύω ότι η Εκκλησία πρέπει να βοηθάη τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τις διαδοχικές κρίσεις θανάτου που περνάνε στην ζωή τους. Από την γέννηση μέχρι τον θάνατο.

Πέρα απ' αυτό, ο νέος Αρχιεπίσκοπος πρέπει να είναι ενοποιητικό στοιχείο και όχι πολωτικό. Να σέβεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τους αδελφούς του Ιεράρχες, και να είναι εκκλησιοκεντρικός και όχι εθνοκεντρικός. Κατά συνέπεια, να μην ασχολήται με την πολιτική, όπως εκφράζεται σήμερα. Ούτε να αναμειγνύεται στα πολιτικά δρώμενα. Η Εκκλησία είναι μια μεγάλη αγκαλιά που δίνει θαλπωρή σε όλους τους ανθρώπους, που ανήκουν σε οποιοδήποτε κόμμα. Η Εκκλησία πρέπει να είναι πνευματικό Νοσοκομείο, που να θεραπεύη όλους τους ανθρώπους σε όποια κατηγορία και πολιτική ιδεολογία και αν ανήκουν και όχι να μετατρέπεται σε... ξενοδοχείο ύπνου, φαγητού και κοινωνικών εκδηλώσεων. Θα κάνη και κοινωνικό έργο, αλλά ο βαθύτερος σκοπός της είναι η θεραπεία της νοσούσης προσωπικότητος. Να βοηθάη το πρόσωπο και όχι το άτομο.–

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

  • Προβολές: 3323