Πασχαλινὲς Εὐχές

Οἱ δαιτυμόνες οἱ μακαριστοὶ ἐν τῇ Σιὼν τῷ Λόγῳ προσκαρτερήσαντες οἱ Ἀπόστολοι παρείποντο τῷ Ποιμένι ὡς ἄρνες καὶ συνημμένοι ὧ οὐκ ἐχωρίσθησαν Χριστῷ, θείῳ λόγῳ τρεφόμενοι, εὐχαρίστως ἐβόων΄ Τὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

«Φθάσαμε στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Σᾶς παρακαλῶ, νὰ εὐχηθῆτε, νὰ μὲ βοηθήση ὁ Ἅγιος Θεὸς νὰ σταυρώσω καὶ νὰ νεκρωθῇ ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ νοιώσω τὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου μας καὶ τὴν χαρὰν τῆς Ἀναστάσεως.

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μου εἶναι ἡ ἀναγέννησις. Εὐχηθῆτε, σᾶς παρακαλῶ, νὰ μοῦ τὴν χαρίση ὁ Ἅγιος Θεός»

«Εὐχηθῆτε, σᾶς παρακαλῶ, ὅπως διέλθω τὰς ἁγίας ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος μὲ συντριβὴ καὶ κατάνυξιν, νὰ νοιώσω τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸ εἶναι τῆς Χάριτός Του, γιατί εἶναι ἀσύλληπτο διὰ τὴν ἀνθρωπίνη διάνοια ὁ Θεὸς ἄνθρωπος καὶ ὁ Θεὸς εἰς τὸν Σταυρόν, διὰ τὰς ἁμαρτίας μου.

Παράλληλα, δοξάζω τὸν Θεόν, ποὺ μὲ ἀξίωσε νὰ γνωρίσω τὸ ἅγιον θέλημά Του καὶ τὸ ὅτι ζῶ στὰ χρόνια τῆς Χάριτος καὶ δὲν ἔζησα πρὸ τῆς Σταυρικῆς Τοῦ Θυσίας. Εὐχηθῆτε ἐπίσης νὰ ἀξιοποιήσω ὅσα μοῦ χαρίζει ἡ ἀγαθότης Του καὶ νὰ ἀποβοῦν εἰς τὸν καταρτισμόν μου καὶ νὰ ἑνωθῶ μὲ τὸν οὐρανό.

Ἐπίσης καὶ ἡ συμμετοχὴ εἰς τὸ Ποτήριον τῆς Ζωῆς, ἰδιαίτερα τὶς ἡμέρες αὐτὲς νὰ ἀποβῇ εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος καὶ νὰ γίνω μιὰ ψυχὴ ταπεινή, ὅπως ἦταν ἐκεῖνες στὶς ἡμέρες Του, νὰ τὸν συνοδεύσω εἰς τὸ ἀνώγειον, εἰς τὸν κῆπον της Γεθσημανή, στὸν ἀνήφορο τοῦ Γολγοθᾶ, στὸν Σταυρόν, εἰς τὸν Τάφον ποὺ ἀξιώθησαν οἱ Μυροφόροι, γιὰ νὰ μὲ ἀξιώση καὶ στὸν κῆπο τῆς Ἀναστάσεως. Εὐχηθῆτε!!!».

(Παρασκευὴ Καραγιάννη πρὸς τὸν ἀνηψιό της, νῦν Μητροπολίτη Ναυπάκτου. Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου Εἰς Μνημόσυνον)