Skip to main content

Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Πάνο Μπαΐλη τοῦ «Ελεύθερου Τύπου», Κυριακή 13-4-2008

του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

(Δημοσιεύθηκε συντετμημένη στον «Ελεύθερο Τύπο», Κυριακή 13-4-2008.)

Ερώτηση: Η θέση σας για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης;

Απάντηση: Δεν μπορώ να το καταλάβω, αφού η συμβίωση δύο ανθρώπων δεν είναι ελεύθερη, επειδή έχει αυτοδεσμεύσεις και η αγάπη δεν μπορεί να κλεισθή σε σύμφωνα, σε συμβολαιογραφικά κείμενα! Πάντως, για την Εκκλησία και για μας είναι το ίδιο ο πολιτικός γάμος και το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Για την Εκκλησία οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν τίθενται απλώς σε συναισθηματικό, βιολογικό, νομικό η ηθικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε θεολογικό. Κάθε πράξη χωρίς την ευλογία του Θεού είναι ανευλόγητη, είναι εκτός της Χάριτος. Ο έξω της Εκκλησίας χώρος είναι «χώρος της πτώσεως». Έπειτα, στην γλώσσα της Αγίας Γραφής οι λέξεις πορνεία και μοιχεία δεν δηλώνουν μόνον την σεξουαλική συμπεριφορά, αλλά και την αποστασία και απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό, είτε είναι εκτός της Εκκλησίας είτε εντός της Εκκλησίας. Πάντως η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να ρυθμίζη θέματα που αφορούν τους ανθρώπους που δεν ανήκουν στην Εκκλησία, η ανήκουν σε αυτήν, αλλά επιλέγουν άλλον τρόπο ζωής.

 

Ερώτηση: Γάμος ομοφυλοφίλων;

Απάντηση: Από την αρχαιότητα ο Γάμος, όπως τον όρισε ο νομοθέτης Μοδεστίνος (2ος-3ος αιώνας μ.Χ.), είναι ένωση ανδρός και γυναικός και συγκλήρωση του βίου παντός, θείου και ανθρωπίνου κοινωνία. Έτσι η Εκκλησία δεν μπορεί να αποδεχθή για τα μέλη της ομοφυλοφιλικό γάμο η ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Ο Απόστολος Παύλος γράφει προς τους Ρωμαίους: «Και οι γυναίκες τους αντάλλαξαν την φυσική χρήση με την αφύσικη, ομοίως και οι άνδρες, αφού άφησαν την φυσική χρήση της γυναικός, άναψαν από τις ορέξεις μεταξύ τους, ώστε ασελγούν άνδρες με άνδρες, απολαμβάνοντες έτσι ο ένας από τον άλλον την ανταμοιβή της πλάνης τους που τους αξίζει» (Ρωμ. α , 26-27). Επίσης η Εκκλησία δεν μπορεί να δεχθή αμφιφυλοφιλικές και πολυγαμικές σχέσεις. Πρόκειται για πνευματικές αρρώστιες. Βέβαια, άλλο είναι η αρρώστια και άλλο ο άρρωστος άνθρωπος. Αγαπούμε τον πνευματικά άρρωστο άνθρωπο και προσπαθούμε να τον θεραπεύσουμε. Ο Ντοστογιέφσκι έγραφε ότι Στάρετς είναι εκείνος που αγαπά αυτόν που αμάρτησε πιο πολύ. Αυτό έκανε και ο Χριστός. Πρέπει να μάθουμε να ασκούμε θεραπευτική ποιμαντική με αγάπη, παρά να καταδικάζουμε τους ανθρώπους. Τον εαυτό μας καταδικάζουμε με την αρετή της αυτομεμψίας.

 

Ερώτηση: Εκκλησία και εθνικά θέματα;

Απάντηση: Η Εκκλησία άσκησε τα εθναρχικά της καθήκοντα σε δύσκολους καιρούς, όταν δεν υπήρχε Κράτος, η όταν δεν υπήρχε νόμιμη Κυβέρνηση και τότε έπαιξε σημαντικό ρόλο. Στις δημοκρατικές περιόδους προτεραιότητα για την επίλυση των θεμάτων έχουν η πολιτική και η διπλωματία, που τις ασκεί η υπεύθυνη Κυβέρνηση. Ο,τι βοηθά στην καλή έκβαση της υποθέσεως αυτής είναι καλό. Πάντως εμείς οι Κληρικοί πρέπει να σκεπτόμαστε περισσότερο εκκλησιαστικά παρά πολιτικά. Η Εκκλησία είναι πάνω από τα έθνη και τις πατρίδες, χωρίς να τις καταργή. Τελικά αποβλέπουμε σε μια αταξική κοινωνία, με την βίωση της εκκλησιαστικής και πνευματικής ζωής. Κάποτε θα καταργηθούν και τα έθνη και οι πατρίδες, θα παραμείνη μόνον η Εκκλησία.

 

Ερώτηση: Να ιδρυθή Εξαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

Απάντηση: Όλοι αναγνωρίζουμε ότι απαιτείται σεβασμός στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ιδίως αυτός πρέπει να απονέμεται από την Εκκλησία της Ελλάδος για ειδικούς λόγους. Η εκπροσώπησή του στην Αθήνα πρέπει να είναι σημαντική, ώστε να επιλύωνται διάφορα θέματα, αλλά για το ποιά θα είναι η μορφή πρέπει να μελετηθή από τις αρμόδιες Συνοδικές Επιτροπές και να αποφασισθή σχετικώς από την Ιερά Σύνοδο. Πάντως και πάλι πρέπει να υπογραμμισθή ότι πρέπει να υπάρχη στενή σχέση μεταξύ Εκκλησίας της Ελλάδος και Οικουμενικού Πατριαρχείου.

 

Ερώτηση: Η εκκλησιαστική περιουσία και η αξιοποίησή της;

Απάντηση: Το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι ένας μύθος. Δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο παρουσιάζεται, αλλά και αυτή που υπάρχει πρέπει να αξιοποιηθή κατά τον καλύτερο τρόπο, ώστε να εξυπηρετήται ο λαός που υποφέρει και βασανίζεται πολύ. Το θέμα δεν είναι η εκκλησιαστική περιουσία, αλλά η απελευθέρωση από το πάθος της φιλαργυρίας που έχει καταλάβει πολλούς Κληρικούς, όλων των βαθμών. Δεν μπορώ να αντιληφθώ την νοοτροπία μερικών Κληρικών, ιδίως αγάμων, που ζουν πλουσιοπάροχα, διαβιούν ως νεόπλουτοι, αυξάνουν την περιουσία τους, συμπεριφέρονται ως φεουδάρχες, ενώ ο λαός που έχουν υπό την πνευματική τους ευθύνη, βασανίζεται και υποφέρει. Αυτό ισοδυναμεί με σαρκικό παράπτωμα, είναι κατά κάποιον τρόπο «εκπόρνευση» της εκκλησιαστικής ζωής.

 

Ερώτηση: Απλούστευση της εμφάνισης των Κληρικών;

Απάντηση: Το θέμα των Ιερέων δεν είναι εμφανισιακό, αλλά υπαρξιακό, δεν είναι τι φορούν, αλλά ποιοί είναι οι ίδιοι στην ύπαρξή τους. Το έργο και η αποστολή των Ιερέων είναι μια διαρκής θυσία και προσφορά, είναι μαρτύριο. Όποιος αγαπά πρέπει να θυσιάζεται γι' αυτόν που αγαπά, να σταυρώνεται καθημερινά. Παρά ταύτα, σε μερικά σημεία χρειάζεται μια απλούστευση στην εξωτερική εμφάνιση, όταν βοηθά τους Κληρικούς στο έργο τους. Αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Οι Προτεστάντες απλούστευσαν τα πάντα, αλλά ο λαός δεν συγκινείται, αδειάζουν οι Ναοί και τους πωλούν.

 

Ερώτηση: Το συνοδικό σύστημα, λύση για τα δεινά της Εκκλησίας;

Απάντηση: Είναι σημαντικό να λειτουργή το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας σε όλα τα επίπεδα, μεταξύ των Ιεραρχών στα Συνοδικά όργανα, μεταξύ Επισκόπων και Κληρικών στις Μητροπόλεις, μεταξύ Ιερέων και συνεργατών στους Ιερούς Ναούς, μεταξύ Ηγουμένου και Μοναχών στις Ιερές Μονές. Όμως υπάρχει ο κίνδυνος ο καθένας να εννοή ο,τι θέλει με το λεγόμενο συνοδικό σύστημα. Επίσης νομίζω ότι το συνοδικό σύστημα πρέπει να συμβαδίζη απαραίτητα με το ιεραρχικό πολίτευμα της Εκκλησίας, που σημαίνει ότι υπάρχει ιεράρχηση χαρισμάτων, ήτοι άλλο είναι το έργο του Αρχιεπισκόπου ως Προέδρου και άλλο των Αρχιερέων ως μελών της Συνόδου• άλλο το έργο των Μητροπολιτών και άλλο των Κληρικών• άλλο το έργο των Κληρικών και άλλο των λαϊκών. Έτσι, η συνοδικότητα δεν καταργεί την ιεραρχικότητα, πρέπει να συμβαδίζουν μαζί.

 

Ερώτηση: Εκλογή Μητροπολιτών με την συμμετοχή και των λαϊκών;

Απάντηση: Όλοι αναγνωρίζουν ότι κάτι πρέπει να γίνη στις εκλογές των Μητροπολιτών, ώστε να αποφεύγωνται οι συναλλαγές, οι πιέσεις, οι ανθρώπινες επιδιώξεις. Κατ' αρχήν πρέπει να αποφευχθή να δίδεται το λεγόμενο «χρίσμα». Οι υποψήφιοι Μητροπολίτες δεν χρειάζονται «χρίσμα», αλλά χρίση από το Άγιον Πνεύμα, γιατί κατά τον ιερό Χρυσόστομο ο Θεός «ου πάντας χειροτονεί, αλλά δια πάντων ενεργεί». Όποιος είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και σοβαρός, δεν θέλει να τεθή μέσα στην διαδικασία του ανθρωπίνου «χρίσματος». Είναι βέβαια επικίνδυνο να φθάσουμε στο άλλο άκρο, να γίνωνται εκλογές από τους λαϊκούς. Νομίζω στην παρούσα περίπτωση θα πρέπη να προτείνωνται από τον Αρχιεπίσκοπο τρεις υποψήφιοι για κάθε Μητρόπολη, που έχουν την αποδοχή των λαϊκών και των Επισκόπων, και όταν αλλάξη ο Καταστατικός Χάρτης, να βρεθή τρόπος να υπολογίζεται σοβαρώς η απόφαση των Κληρικών, των Εκκλησιαστικών Συμβούλων, των Θεολόγων, των Ιεροψαλτών και Κατηχητών της χηρευούσης Ιεράς Μητροπόλεως.

 

Ερώτηση: Τι λείπει από την Εκκλησία σήμερα;

Απάντηση: Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού, έχει το πλήρωμα της Χάριτος και δεν της λείπει απολύτως τίποτε. Όταν φαίνεται ότι κάτι λείπει, αυτό πρέπει να αποδοθή στους Κληρικούς, όταν δεν έχουν εκκλησιαστικό φρόνημα. Έτσι, αν κάτι λείπη από πολλούς η μερικούς Κληρικούς σήμερα είναι το ιεραποστολικό φρόνημα, το θυσιαστικό ήθος, το ομολογιακό πνεύμα και η ποιμαντική διακονία, όταν οι ίδιοι εκκοσμικεύνται και συμπεριφέρονται σαν κοσμικοί ηγέτες. Πολλοί θέλουν να ζουν από την Εκκλησία, να λαμβάνουν αξιώματα, θέσεις, εξουσία οικονομικές απολαβές και δεν θέλουν να ζουν για την Εκκλησία. Αυτό κοστίζει και δημιουργεί προβλήματα και στην Εκκλησία και στην κοινωνία.–

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

  • Προβολές: 2676