Γραπτὰ Κηρύγματα: Ὁ Χριστός, ὁ ξένος καὶ οἰκεῖος

Κυριακὴ 27 Ἰουλίου (ΣΤ Ματθαίου)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἄρχισε μὲ τὴν φράση «ἐμβὰς ὁ Ἰησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν», δηλαδὴ ὁ Χριστὸς μπῆκε μέσα σὲ ἕνα πλοῖο καὶ ἦλθε στὴν πόλη Του. Ὁ Χριστὸς ἔζησε μὲ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς Του, χρησιμοποιοῦσε τὰ μεταφορικὰ μέσα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ εἶχε καὶ τὴν πόλη Του. Ἔζησε ὅπως ὅλοι μας, χωρὶς ὅμως νὰ πράξη κάποια ἁμαρτία, γιατί ἦταν Θεάνθρωπος καὶ τελείως ἀναμάρτητος.

Σὲ ποιά πόλη ἀναφέρεται ὁ Εὐαγγελιστὴς καὶ ποιά πόλη ἐθεωρεῖτο ὡς «ἰδία πόλις» τοῦ Χριστοῦ; Πρόκειται γιὰ τὴν Καπερναούμ. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει ὅτι ἡ Βηθλεὲμ ἐγέννησε τὸν Χριστό, ἡ Ναζαρὲτ τὸν ἔθρεψε καὶ ἡ Καπερναοὺμ τὸν εἶχε διαρκῶς οἰκοῦντα. Ὅμως, παντοῦ ὁ Χριστὸς εἶχε προβλήματα, ἀφοῦ στὴν Βηθλεὲμ γεννήθηκε μέσα σὲ ἕναν σταῦλο, στὴν Ναζαρὲτ ἀντιμετώπισε τὴν μανία τῶν συμπατριωτῶν του ποὺ ἀποπειράθηκαν νὰ τὸν γκρεμίσουν ἀπὸ ἕνα βουνὸ καὶ στὴν Καπερναοὺμ δὲν τὸν δέχθηκαν, καίτοι ἔκανε πολλὰ θαύματα ἐκεῖ, γι’ αὐτὸ καὶ εἶπε: «Καὶ σὺ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ἀνυψωθεῖσα, ἕως ἅδου καταβιβασθήση» (Μάτθ. ἰα , 23).

Ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν τὸν κατάλαβαν καὶ ζοῦσε ὡς ξένος πάνω στὴν γῆ. Ἔτσι, εἶχε πόλη δική Του, ἀλλὰ τελικὰ δὲν εἶχε οὔτε σπίτι νὰ μείνη. Ἡ ζωή Του ὡς ἀνθρώπου ἄρχισε στὴν φάτνη καὶ ἔφθασε μέχρι τὸ Γολγοθᾶ καὶ τὸ μνημεῖο τὸ καινό, ἀπὸ ὅπου ἀναστήθηκε. Ὑπάρχει ἕνα καταπληκτικὸ τροπάριο τὸ ὁποῖο ψάλλεται κατὰ τὴν περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου τὴν Μ. Παρασκευή. Ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος παρουσιάζει τὸν Ἰωσὴφ νὰ πλησιάζη τὸν Πιλάτο καὶ ζητῶντας τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ νὰ λέγη: «Δός μου αὐτὸν τὸν ξένον, ὁ ὁποῖος ὡς ξένος ποὺ ἦταν ζοῦσε στὸν κόσμο ὡς ξένος. Δός μου αὐτὸν τὸν ξένον τὸν ὁποῖο οἱ ὁμοεθνεῖς του ἀπὸ μῖσος τὸν θανάτωσαν ὡς ξένον. Δός μου αὐτὸν τὸν ξένον τὸν ὁποῖον οἱ Ἑβραῖοι τὸν θανάτωσαν ἀπὸ φθόνο καὶ τὸν ἀποξένωσαν ἀπὸ τὸν κόσμο. Δός μου αὐτὸν τὸν ξένον γιὰ νὰ τὸν κρύψω στὸν τάφο, γιατί ὡς ξένος ποὺ εἶναι δὲν ἔχει ποὺ νὰ κλίνη τὴν κεφαλή του». Ὁ Χριστὸς ἔζησε ὡς ξένος στὸν κόσμο αὐτόν, ἀλλὰ τὸ ἔργο Του εἶναι παγκόσμιο, ἀφορᾶ ὁλόκληρο τὸν κόσμο.

Ἀπὸ αὐτὸ φαίνεται ὅτι ὁ Χριστὸς προσλαμβάνει κάθε ξένον καὶ τὸν ἀναπαύει. Εἶναι γνωστὴ ἡ περικοπὴ τῆς Μελλούσης Κρίσεως, στὴν ὁποία θὰ πῇ στοὺς δικαίους ἀνθρώπους: «Ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με» καὶ τὸ ἀντίθετο στοὺς μὴ σεσωσμένους. Πρέπει νὰ βοηθοῦμε τοὺς ξένους σὰν νὰ τὸ κάναμε στὸν Ἴδιο τὸν Χριστό. Πέρα ἀπὸ αὐτὸ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι σήμερα ἰδιαίτερη «πόλη» τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του, μέσα στὴν ὁποία κάνει τὰ θαύματά Του καὶ ἐνεργεῖ τὶς νεκραναστάσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐπίγεια καὶ ὁρατή, ἀλλὰ καὶ οὐράνια καὶ ἀόρατη. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ πόλη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐμεῖς ζοῦμε μέσα στὴν πόλη τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἁγία Τοῦ Ἐκκλησία, μὲ τὰ μυστήρια καὶ ὅλη τὴν ζωή της καὶ θὰ πρέπη νὰ φροντίζουμε νὰ μὴ περιφρονοῦμε τὸν Χριστό, ἀλλὰ νὰ τὸν θεωροῦμε οἰκεῖο, καὶ νὰ δεχόμαστε τὴν ζωοποιὸ παρουσία Του.

+ Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ