Γραπτὰ Κηρύγματα: Τρεῖς κινήσεις τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο

Κυριακὴ 17 Αὐγούστου (Θ Ματθαίου)

Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἀναφέρεται στὴν κατάπαυση τῆς τρικυμίας ἡ ὁποία βασάνιζε τὸ πλοῖο στὸ ὁποῖο βρισκόταν οἱ Μαθητές. Καὶ αὐτὴ ἡ κατάπαυση ἔγινε μὲ τὴν θαυματουργικὴ ἐνέργεια τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός, μετὰ τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων, ἀνέβηκε στὸ ὅρος γιὰ νὰ προσευχηθῇ, ἐνῷ στὸ πλοῖο οἱ Μαθητὲς ὑπέφεραν ἀπὸ τὰ κύματα. Σὲ αὐτὴν τὴν δύσκολη στιγμὴ ὁ Χριστὸς ἦλθε περπατῶντας πάνω στὰ κύματα καὶ πρῶτα θεράπευσε τὴν ὀλιγοπιστία τοῦ Πέτρου καὶ μετὰ κατέπαυσε τὸν ἄνεμο μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἠρεμήσουν οἱ ὑπόλοιποι Μαθητές. Ἂν διαβάσουμε προσεκτικὰ τὴν περικοπὴ αὐτὴ θὰ δοῦμε πολλοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους μᾶς βοηθᾶ ὁ Χριστός, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς ἀνταποκρινόμαστε διαφοροτρόπως στὴν Χάρη Του. Πάντως γιὰ νὰ γίνη συνάντηση, πρέπει νὰ ὑπάρχη συντονισμός.

Ὁ Χριστὸς κινεῖται μὲ διαφορετικὸ κάθε φορὰ τρόπο πρὸς ἐμᾶς. Ἄλλοτε ἀποσύρεται ἀπὸ τὴν ζωή μας, ἀναστέλλει την Χάρη Του καὶ μᾶς ἀφήνει νὰ δοκιμασθοῦμε, ὥστε ἔτσι νὰ καταλάβουμε καὶ τὴν ἀδυναμία μας καὶ νὰ ἐκφρασθῇ καὶ ἡ ἐλευθερία μας. Ὑπάρχουν πολλὲς τέτοιες περιπτώσεις στὴν ζωή μας ποὺ φαίνεται ὅτι τὰ προβλήματα εἶναι πολλὰ καὶ εἴμαστε μόνοι, ἐγκαταλελειμμένοι καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν Ἴδιο τὸν Θεό. Ἄλλοτε ὁ Χριστὸς ἔρχεται μέσα στὰ κύματα τῆς ζωῆς μας, στοὺς πειρασμοὺς ποὺ μᾶς βασανίζουν καὶ μᾶς ζητᾶ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ πλοῖο τῆς ζωῆς μας, νὰ βγοῦμε, δηλαδή, ἀπὸ τὴν φιλαυτία καὶ τὸν ἐγωϊσμό μας καὶ νὰ βαδίσουμε πάνω στὰ κύματα γιατί ἐκεῖ θὰ δοκιμασθῇ ἡ πίστη μας. Ὅμως ἐμεῖς ὀλιγοπιστοῦμε, δὲν ἔχουμε τὴν ψυχικὴ ἀνδρεία νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ καταφύγιο τοῦ ἑαυτοῦ μας, καὶ κλεινόμαστε μέσα στὴν φυλακὴ τοῦ ἐγώ μας. Καὶ ἄλλοτε ὁ Χριστὸς εἰσέρχεται μέσα στὸ πλοῖο τῆς ζωῆς μας καὶ τότε ἔρχεται μεγάλη γαλήνη καὶ εἰρήνη. Ὁ Χριστὸς χρησιμοποιεῖ καὶ τοὺς τρεῖς τρόπους γιὰ νὰ μᾶς βοηθήση καὶ νὰ μᾶς σώση.

Ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς ἀνταποκρινόμαστε διαφορετικὰ σὲ κάθε κίνηση τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοτε ἀπογοητευόμαστε ἀπὸ τὴν φαινομενικὴ ἀπομάκρυνση τοῦ Χριστοῦ καὶ χάνουμε τὸ θάρρος μας ἡ στρεφόμαστε ἐναντίον Του, χωρὶς νὰ καταλαβαίνουμε τὴν σημασία αὐτῆς τῆς παιδαγωγικῆς ἐνεργείας τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοτε, ἐνῷ Ἐκεῖνος μᾶς καλεῖ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας, ἀπὸ τὰ πάθη μας καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴν δουλεία τους, ἐμεῖς δυσανασχετοῦμε καὶ διαμαρτυρόμαστε. Λέμε: «Γιατί Θεέ μας ἐνοχλεῖς; Ἄφησε μᾶς στὴν ἡσυχία μας. Δὲν θέλουμε νὰ σὲ ἀκολουθήσουμε». Καὶ ἄλλοτε τὸν ἀφήνουμε νὰ ἔλθη μέσα στὸ πλοῖο τῆς ζωῆς μας καὶ τῆς οἰκογενείας μας, ὁπότε δοκιμάζουμε τὴν εὐεργετικὴ παρουσία Του.

Πολλοὺς τρόπους χρησιμοποιεῖ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύση, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς χρησιμοποιοῦμε πολλοὺς τρόπους γιὰ νὰ τὸν ἀποδεχθοῦμε ἡ νὰ τὸν ἀρνηθοῦμε. Τὸ εὐτύχημα θὰ εἶναι νὰ συντονιζόμαστε πάντοτε στὸν τρόπο ποὺ χρησιμοποιεῖ κάθε φορὰ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ μᾶς βοηθήση, ἂν ὑπομένουμε στὴν σιωπή Του, ἂν ἀνταποκρινόμαστε στὴν κλήση του γιὰ ἔξοδο ἀπὸ τὴν φυλακὴ τῶν παθῶν καὶ ἂν ἀνοίγουμε τὴν καρδιά μας γιὰ νὰ Τὸν δεχθοῦμε μέσα σὲ αὐτήν. Γιατί, ἂν Ἐκεῖνος προτιμᾶ τὴν σιωπὴ καὶ ἐμεῖς θέλουμε λόγο, ἂν Ἐκεῖνος ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἐλευθέρωσή μας ἀπὸ τὰ πάθη καὶ ἐμεῖς ἀρεσκόμαστε στὴν ζωὴ τῶν παθῶν, ἂν Ἐκεῖνος θέλη νὰ ἔλθη στὴν καρδιά μας καὶ ἐμεῖς του τὸ ἀρνούμαστε, τότε δὲν μπορεῖ νὰ γίνη ἡ συνάντηση. Κάθε συνάντηση, καὶ ἡ συνάντηση μὲ τὸν Θεό, πρέπει νὰ ἔχη τὸ στοιχεῖο τοῦ συντονισμοῦ. Διαφορετικὰ ὁ Θεὸς θὰ θεωρῆται ἀπροσπέλαστος καὶ ἄγνωστος.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ