«Πολιτεία Αἰτωλοακαρνάνων»: Ἡ ἐπικαιρότητα τῶν ἡμερῶν ἐν ὄψει τῶν Ἑορτῶν

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

(Δημοσιεύθηκε στὴν Ἐφημερίδα «Πολιτεία Αἰτωλοακαρνάνων»)

Κάθε χρόνο αὐτὲς τὶς ἡμέρες προετοιμαζόμαστε νὰ ἑορτάσουμε τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ μεγάλο αὐτὸ γεγονὸς μέσα στὴν παγκόσμια ἱστορία καὶ στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ποὺ δημιούργησε μιὰ «νέα πνευματικὴ τάξη πραγμάτων», ποὺ ἔδωσε τὴν δυνατότητα στοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀναγεννηθοῦν, νὰ ἀποκτήσουν νόημα ζωῆς καὶ ὕπαρξης, ποὺ δημιούργησε ἀκόμη ἕναν πολιτισμὸ προσανατολισμένο στοὺς καρποὺς τῆς θεώσεως.

Ἔτσι, ἡ ἐτήσια ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων μας δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ σταθοῦμε προσωπικὰ στὸ βαθὺ νόημα τῆς ἑορτῆς καὶ νὰ νοηματοδοτήσουμε τὴν ζωή μας. Ἂν δὲν τὸ κάνουμε αὐτὸ καὶ σταθοῦμε μόνον στὸν ἐξωτερικὸ ἑορτασμὸ καὶ ταυτίσουμε τὴν συμμετοχή μας στὴν ἑορτὴ μὲ τὰ λαμπερὰ λαμπιόνια, τὶς ἐκδρομές, τὴν ἀπόλαυση τῶν φαγητῶν, τὰ δῶρα, τὴν ἀγορὰ νέων πραγμάτων, τότε θὰ ἀφήσουμε τὴν ὕπαρξή μας πεινασμένη καὶ ἀνικανοποίητη καὶ μιὰ τέτοια ἀνικανοποίητη ὕπαρξη θὰ εἶναι ἐπιθετικὴ καὶ βίαιη, θὰ αἰσθάνεται τὸν πλησίον ὡς ἀπειλή της, ὡς κόλαση, ὅπως ἔλεγε ὁ Σάρτρ: «οἱ ἄλλοι εἶναι ἡ κόλασή μου». Μιὰ τέτοια κατάσταση εἶναι γνωστὴ στὴν ψυχολογία ὡς «κατάθλιψη τῶν ἑορτῶν».

Ὁ μέγας φιλόσοφος Χάϊντεγκερ γράφει ὅτι οἱ ἄνθρωποι λειτουργοῦμε μὲ δύο τρόπους ὕπαρξης, δηλαδὴ «τὸν καθημερινὸ τρόπο ὕπαρξης», κατὰ τὸν ὁποῖο μᾶς περισποῦν καὶ μᾶς ἀναλώνουν τὰ πράγματα ποὺ μᾶς περιβάλλουν, καὶ τὸν «ὀντολογικὸ τρόπο ὕπαρξης», κατὰ τὸν ὁποῖον ἡ προσοχή μας εἶναι στραμμένη στὴν ἴδια τήν ὕπαρξή μας καὶ ὄχι στὰ πράγματα. Ὑπάρχουν δὲ μερικὰ γεγονότα στὴν ζωή μας, τὰ ὁποῖα μᾶς ἀποσποῦν ἀπὸ τὸν «καθημερινὸ τρόπο ὕπαρξης» καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὸν «ὀντολογικὸ τρόπο ὕπαρξης». Σὲ αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἀποβλέπουν καὶ οἱ ἑορτὲς τῶν Χριστουγέννων.

Δὲν πρέπει νὰ μᾶς σκανδαλίζουν οἱ ἀστοχίες Κληρικῶν, λαϊκῶν ἡ καὶ μοναχῶν, γιατί τὴν Ἐκκλησία τὴν καθορίζει ὁ Χριστός, ἡ Παναγία καὶ οἱ Ἅγιοι καὶ ὄχι τὰ ἀρρωστημένα μέλη της. Οἱ ἁμαρτίες τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας δὲν μποροῦν νὰ ἀποπροσανατολίσουν τὴν σκέψη μας ἀπὸ τὶς ἀλήθειες ποὺ ἀποκάλυψε ὁ Χριστὸς καὶ βίωσαν ὅλοι οἱ ἅγιοι διὰ μέσου τῶν αἰώνων, ὅπως περιγράφεται στὴν Ἁγία Γραφή, στὰ μεγαλειώδη τροπάρια ποὺ ψάλλουμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες, στὰ ἔργα τῶν Πατέρων καὶ στὰ ἱερὰ Συναξάρια τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ μεγαλύτερο σκάνδαλο στὴν ἱστορία εἶναι ὅτι ὁ Θεός μας ἀγαπᾶ, παρὰ τὰ λάθη μας.

Ἡ πραγματικὴ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τὰ διάφορα καθημερινὰ γεγονότα καὶ τὰ λάθη τῶν Κληρικῶν, λαϊκῶν καὶ μοναχῶν, ἀλλὰ ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων. Σὲ αὐτὴν τὴν ἱστορία πρέπει νὰ εἰσερχόμαστε καὶ νὰ ἀναβαπτιζόμαστε. Πρόκειται γιὰ ἕναν χορὸ ἑορταζόντων. Μακάρι νὰ συμμετάσχουμε σὲ αὐτὲς τὶς ὑπαρξιακὲς χαρὲς καὶ ἑορτές.