Ὁ πνευματικὰ ὑγιής

Πολλοὶ ἄνθρωποι πιστεύουν στὸν Θεό, ἀλλ' ὀλίγοι γνωρίζουν ἀπὸ τὴν πεῖρα τους τὸν Θεό. Πολλοὶ ἐκκλησιάζονται, ἀλλὰ ὀλίγοι θεραπεύονται. Πολλοί, ἰδίως θεολόγοι, κάτοχοι πτυχίου Θεολογικῆς Σχολῆς, ἔχουν πολλὲς γνώσεις γύρω ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ὀλίγοι κατέχουν τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ. Πολλοὶ ὀνομάζονται Χριστιανοί, ἀλλ' ὀλίγοι ἔχουν ὑγεία πνευματική.

Ὁ πνευματικὰ ὑγιὴς μεθάει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἔχει αἰσθήσεις πνευματικὲς καὶ μπορεῖ νὰ συλλάβη τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὴν χαρὰ καὶ στὴν λύπη, στὸν πόνο καὶ στὴν εὐφροσύνη, στὴν λεγόμενη εὐτυχία καὶ στὴν λεγόμενη δυστυχία... Ὁ νοῦς του εἶναι ἀγκυροβολημένος στὸν Θεὸ καὶ δὲν μετατοπίζεται, παρὰ τὶς ὑπάρχουσες ἐξωτερικὲς δυσκολίες. Μπορεῖ νὰ θλίβεται, ἀλλὰ δὲν μετακινεῖται. Αἰσθάνεται τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ὁ πνευματικὰ ὑγιὴς παραθεωρεὶ τὸ δικαίωμά του γιὰ νὰ τηρήση τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή του... Μόνον ὅποιος διαθέτει πνευματικὴ ὑγεία μπορεῖ νὰ ξεχωρίση τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὴν φαινομενικὴ ἀνθρώπινη ἀδικία.

Ὁ πνευματικὰ ὑγιὴς διακατέχεται ἡ μᾶλλον καλύτερα διαποτίζεται ἀπὸ τὴν ταπείνωση. Δὲν κάνει ἀγῶνα νὰ ταπεινωθῇ, ἀλλά, ἀκριβῶς, ἐπειδὴ διαθέτει πνευματικὴ ὡριμότητα, ταπεινώνεται αὐτόματα. Ἡ ταπείνωση εἶναι φυσική του κατάσταση... Ὁ πνευματικὰ ὑγιὴς εἶναι ταπεινὸς στὴν χαρὰ καὶ στὴν λύπη, στὴν δόξα καὶ στὴν ἀτιμία. Ἡ θεία Χάρη ἑνώθηκε μὲ τὴν φύση του. Ντύθηκε μὲ τὸ ἔνδυμα τῆς θεότητος, ποὺ εἶναι ἡ ἁγία ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ πνευματικὰ ὑγιὴς δὲν δέχεται πονηροὺς λογισμοὺς ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν του, ἀλλὰ τοὺς μετατρέπει σὲ καλούς. Παντοῦ βλέπει τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία του. Ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ἀντιμετωπίζουμε τοὺς λογισμούς, καλοὺς καὶ κακούς, ποὺ ἔρχονται καθημερινῶς, φαίνεται ἂν διαθέτουμε πνευματικὴ ὑγεία.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, «Ἡ Ἰατρικὴ ἐν Πνεύματι Ἐπιστήμη»).