Ἡ Θεολογία καὶ ἡ Ποιμαντικὴ τῶν Ἱερῶν Λειψάνων

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι «ἐργαστήριο ἀναστάσεως» καὶ θὰ μποροῦσε νὰ λεχθῇ ἀκόμη ὅτι εἶναι ἐργαστήριο ἱερῶν λειψάνων.

Ἡ Ἀποκάλυψη καὶ φανέρωση τοῦ Θεοῦ ποὺ προσφέρεται στοὺς ἁγίους γίνεται διὰ τῆς θεώσεως. Ὁ ἄνθρωπος λαμβάνει τὴν Ἀποκάλυψη, ἀφοῦ μετέχει τῆς ἀκτίστου θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ. Ὁπότε ἡ Ἀποκάλυψη συνδέεται στενώτατα μὲ τὴν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ὕψιστος βαθμὸς τῆς θείας Ἀποκαλύψεως εἶναι ἡ Πεντηκοστή. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φθάνη στὴν θέωση, θεώνεται ὁλοκληρωτικά, ψυχή τε καὶ σώματι, γι’ αὐτὸ καὶ ἔχουμε τὴν ὕπαρξη τῶν χαριτοβρύτων καὶ ἀφθάρτων λειψάνων. Τὰ ἱερά, ἄφθαρτα καὶ θαυματουργούντα, λείψανα βεβαιώνουν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ τὴν ἐμπειρία τῆς θεώσεως.

Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ ὅτι, ὅταν ἐπισκεφθῇ κανεὶς τὰ Μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὅρους θὰ διαπιστώση ὅτι ἡ μεγαλύτερη φιλοφρόνηση ποὺ θὰ τοῦ γίνη ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς εἶναι νὰ τοῦ προσφέρουν νὰ ἀσπασθῇ τὰ ἱερὰ λείψανα. Καὶ τὸ πιὸ μικρὸ κελλὶ τοῦ Ἁγίου Ὅρους διαθέτει ἱερὰ λείψανα. Καὶ ὅταν κανεὶς τὸ ἐπισκεφθῇ ὁδηγεῖται πρῶτα-πρῶτα στὸν Ἱερὸ Ναὸ γιὰ νὰ τὰ ἀσπασθῇ, ἀφοῦ αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν μεγαλύτερη περιουσία καὶ εὐλογία τῆς καλύβης.

Ἡ παρουσία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ στὰ ἱερὰ λείψανα ἐκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Ἄλλοτε μὲ τὸ ἄφθαρτο, ἄλλοτε μὲ τὴν εὐωδία, ἄλλοτε μὲ τὴν θαυματουργία κ.λ.π., καὶ τὴν αἰσθάνονται ἐκεῖνοι ποὺ διαθέτουν πίστη καὶ καθαρὲς πνευματικὲς αἰσθήσεις.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου «Τὸ Πρόσωπο στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση»