Μόνον ὁ ἄνθρωπος

Ἡ φανέρωση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἀνάπλαση τοῦ ἀνθρώπου (κατὰ τὴν Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ) δείχνει καὶ μιὰ ἄλλη θεολογικὴ ἀλήθεια, ὅτι δηλαδὴ μόνον ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐπίγειος μύστης καὶ προσκυνητῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλὰ καὶ ὅτι εἶναι ὁ μόνος κατ' εἰκόνα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ δημιουργημένος. Ὅπως ἐπεξηγεῖ θεολογικὰ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τὰ ζῶα δὲν ἔχουν νοῦ καὶ λόγο, ἀλλὰ μόνο πνεῦμα ζωτικό, τὸ ὁποῖο πνεῦμα δὲν ὑφίσταται καθ' ἑαυτό, πρᾶγμα ποῦ σημαίνει ὅτι ὅταν πεθαίνουν τὰ ζῶα χάνεται καὶ τὸ πνεῦμα, δὲν παραμένει, ἀφοῦ δὲν ἔχει οὐσία, ἀλλὰ μόνο ἐνέργεια. Ἐπίσης, οἱ ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι ἔχουν νοῦ καὶ λόγο, ἀλλὰ δὲν ἔχουν πνεῦμα ποῦ ζωοποιεῖ σῶμα, ἀφοῦ εἶναι ὑπὲρ αἴσθηση. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ἔχει νοῦ, λόγο καὶ πνεῦμα ποῦ ζωοποιεῖ συνημμένο σῶμα, γι' αὐτὸ καὶ αὐτὸς μόνο εἶναι κατ' εἰκόνα τῆς τρισυποστάτου θεότητος. Ἄλλωστε, γι' αὐτὸν τὸν λόγο ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, προκειμένου νὰ σώση καὶ νὰ μεταμορφώση τὸν κόσμο, ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ὄχι ἄγγελος, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἡ περίληψη τῆς δημιουργίας. Ἔτσι, διὰ τοῦ θεουμένου ἀνθρώπου ἔχουμε καὶ τὴν μεταμόρφωση καὶ ἀλλαγὴ τῆς κτίσεως.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Δεσποτικὲς Ἑορτές)