Χριστιανικὴ ζωὴ καὶ σαλότης

Ἡ ζωὴ τῶν κατὰ Χριστὸν σαλῶν ἦταν μιὰ τελεία, ἴσως καὶ ἀκραία ἐφαρμογὴ τῆς μωρίας κατὰ Χριστόν, ποὺ εἶναι ἡ πεμπτουσία ὅλου τοῦ πνεύματος τοῦ Εὐαγγελίου. Δὲν μποροῦν, βέβαια, ὅλοι νὰ παριστάνουν τὸν κατὰ Χριστὸν σαλό, γιατί αὐτὸ εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο χάρισμα καὶ μιὰ ἰδιαίτερη εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὅλοι μποροῦν νὰ βιώσουν τὴν κατὰ Χριστὸν σαλότητα σὲ μετριότερη μορφὴ καὶ ἀνάλογη προσαρμογή. Καὶ αὐτὸ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τὸ ὅτι ἡ ζωὴ ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία, ζωὴ τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως, τῆς ἐγκρατείας ἀποβλέπει καὶ ἐμπνέεται ἀπὸ ἕνα ἄλλο πολίτευμα, ποὺ εἶναι σαφῶς ἀντίθετο ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα πολιτεύματα... Ἡ χριστιανικὴ ζωή, χωρὶς νὰ καταργῇ τὴν λογικὴ καὶ τὶς αἰσθήσεις, κινεῖται πέρα ἀπὸ αὐτές.

Ὅλη ἡ χριστιανικὴ ζωή, ἡ νέα ζωὴ τὴν ὁποῖα ἔφερε στὸν κόσμο ὁ Χριστὸς εἶναι μία σαλότης γιὰ τὴν λογικοκρατούμενη καὶ αἰσθησιοκρατούμενη κοινωνία.

Οἱ κατὰ Χριστὸν σαλοί, ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ συγκεκριμένο χάρισμα, ἔζησαν μὲ μιὰ ἀκραία μορφὴ αὐτὴν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ νὰ κρύπτουν τὴν ἀρετή τους, νὰ ἀποφύγουν τὴν τιμὴ τῶν ἀνθρώπων, καὶ νὰ τοὺς διορθώσουν μὲ ἰδιότυπους τρόπους, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶχαν διαστρέψει τὴν χριστιανικὴ ζωή. Πραγματικά, ἡ ἐκκοσμικευμένη κοινωνία γιὰ νὰ ξυπνήση ἀπὸ τὸν λήθαργο καὶ τὴν ἀφασία στὴν ὁποῖα ἔχει περιπέσει, χρειάζεται ἐκκεντρικοὺς τρόπους.

Οἱ κατὰ Χριστὸν σαλοὶ δείχνουν τὸν δρόμο τῆς εὑρέσεως τῆς πραγματικῆς ἐλευθερίας, τὸν τρόπο εὑρέσεως τοῦ πραγματικοῦ προσώπου. Ἀναλογικά, πρέπει νὰ συντονισθοῦμε σὲ αὐτὸ τὸ ἐπίπεδο καὶ σ' αὐτὸ τὸ μέτρο. Νὰ μὴ μᾶς ἐνδιαφέρη ποιά γνώμη ἔχει ὁ κόσμος, ἀλλὰ ἡ γνώμη τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι μιὰ θεία μέθη. Καὶ αὐτὴ ἡ "νηφάλιος μέθη" εἶναι ἔρως. Αὐτὸς ὁ θεῖος ἔρως εἶναι ἡ ὄντως ζωή.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Τὸ Πρόσωπο στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση)