Ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ

Ὁ Θεὸς διευθύνει προσωπικὰ τὸν κόσμο καὶ τὴν ἱστορία. Μέσα στὴν κτίση ὑπάρχουν οἱ ἄκτιστοι λόγοι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς δὲν ἔκανε τὸν κόσμο καὶ τὸν ἐγκατέλειψε ἔπειτα στὴν τύχη του, ἀλλὰ τὸν διευθύνει προσωπικά. Γι' αὐτὸ καὶ ἡ ἱστορία δὲν πρέπει νὰ ἀντικειμενοποιῆται, δὲν πρέπει νὰ θεωρῆται σὰν καρπὸς μερικῶν τυχαίων γεγονότων. Πολλοὶ νομίζουν ὅτι τὰ πράγματα γίνονται τυχαῖα. Μάλιστα, συχνὰ ἀκοῦμε τὴν φράση «ἡ ἱστορία διδάσκει». Καί, βέβαια, μέσα ἀπὸ ὁρισμένες προϋποθέσεις εἶναι σωστό, ἀλλὰ ὅμως δὲν εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀληθινό. Ὁ Θεὸς διδάσκει διὰ τῆς ἱστορίας.

Συνήθως ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι ἡ ἱστορία εἶναι μιὰ σύνθεση μερικῶν ἐξωτερικῶν γεγονότων. Ὅμως πέρα ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ γεγονότα ὑπάρχει καὶ ἡ λεγομένη ἱερὰ ἱστορία, τὸ τί ἔκανε καὶ κάνει, δηλαδή, ὁ Θεὸς γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ πῶς διευθύνει ὁ Θεὸς τὸν κόσμο καὶ τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἕνα τέλος, σὲ ἕναν σκοπό.

Στὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων φαίνεται ὅτι ὁ Θεὸς διευθύνει προσωπικὰ τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὴν προσωπικὴ ζωὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καὶ ἔτσι, ὅπως βλέπουμε τὸν Θεὸ μέσα στὴν Ἁγία Γραφή, τὸ ἴδιο μποροῦμε νὰ δοῦμε τὸν Θεὸ μέσα στὴν κτίση καὶ τὴν ἱστορία. Μελετῶντας κανεὶς τὰ διάφορα γεγονότα καὶ κυρίως τὰ προσωπικά του γεγονότα, αὐτὰ ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν προσωπική του ζωή, μπορεῖ νὰ διαπιστώση ὅτι κάτω ἀπὸ κάθε γεγονὸς κρύβεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ὑπάρχουν γεγονότα ποὺ σὲ μᾶς φαίνονται ὡς ἀποτυχία, καὶ ὅμως ἀργότερα ἀποδεικνύονται ὅτι ἦταν ἐπιτυχία. Καὶ ὑπάρχουν ἀνθρώπινες ἐπιτυχίες ποὺ ἀργότερα ἀποδεικνύονται ὅτι ἦταν πραγματικὰ ἀποτυχίες. Ὁ Θεὸς δι' ὅλων αὐτῶν διευθύνει τὴν ἱστορία καὶ τὴν ζωή μας.

Ὅμως δὲν εἶναι εὔκολο νὰ διακρίνη κανεὶς τὸν Θεὸ μέσα στὴν κτίση καὶ τὴν ἱστορία. Ἀπαιτεῖται καθαρότητα, τὴν ὁποῖα διαθέτουν μερικὰ πρόσωπα, ποὺ ἔχουν φθάσει στὴν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς θεωρίας.

Ἔτσι, λοιπόν, τίποτε δὲν εἶναι τυχαῖο. Δὲν μποροῦμε νὰ θεωροῦμε τὴν ζωή μας καὶ τὴν ζωὴ τοῦ κόσμου ὡς προϊὸν καὶ ἀποτέλεσμα τύχης, ἀλλὰ ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Ὁ Βλέπων)