Γραπτὰ Κηρύγματα: Ὁ Ἱερὸς Ναός

Κυριακὴ 11 Ἰουλίου

Στὴν μεγάλη συναπτή, ὅπως λέγεται ἡ δέηση στὸν Θεό, κατὰ τὴν ἔναρξη τῆς θείας Λειτουργίας, μετὰ τὴν αἴτηση γιὰ τὴν εἰρήνη προσευχόμαστε καὶ γιὰ τὸν Ἱερὸ Ναό, στὸν ὁποῖο τελεῖται ἡ θεία Εὐχαριστία. «Ὑπὲρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου καὶ τῶν μετὰ πίστεως, εὐλαβείας καὶ φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν», δηλαδὴ ἅς προσευχηθοῦμε γιὰ τὸν Ἱερὸ αὐτὸν Ναὸ καὶ γι’ αὐτοὺς ποῦ εἰσῆλθαν σὲ αὐτὸν μὲ πίστη, εὐλάβεια καὶ φόβο Θεοῦ.  Ὁ Ἱερὸς Ναὸς εἶναι ὁ χῶρος στὸν ὁποῖο συγκεντρώνονται τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ προσευχηθοῦν στὸν Θεὸ καὶ νὰ τελέσουν τὰ ἱερὰ Μυστήρια, ἰδιαιτέρως τὸ μέγα Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Λέγεται Ναὸς γιατί ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Θεός, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι στὸν χῶρο αὐτὸν ἐκδηλώνεται ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ.

Γιὰ τὴν καθιέρωση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ γίνεται ἡ τελετὴ τῶν ἐγκαινίων, κατὰ τὴν ὁποῖα ἁγιάζεται τὸ ἱερὸ Θυσιαστήριο καὶ εὐλογεῖται ὅλος ὁ χῶρος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Οἱ εὐχὲς τὶς ὁποῖες ἀναγινώσκει ὁ Ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν τελετὴ τῶν ἐγκαινίων, εἶναι πολὺ ἐκφραστικές, γιατί δείχνουν τὴν ἀξία καὶ τὴν σπουδαιότητα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Πάντως, ὁ Ἱερὸς Ναὸς εἶναι λιμάνι πνευματικὸ γιὰ ὅσους βασανίζονται στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς, εἶναι ἰατρεῖο πνευματικὸ γιὰ ὅσους τραυματίσθηκαν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, εἶναι ἱερὸς τόπος ὅπου κανεὶς δέχεται τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ.

Προσευχόμαστε γιὰ τὸν Ἱερὸ Ναό, γιατί πράγματι εἶναι εὐλογία ποῦ ὑπάρχει αὐτὸς ὁ ἱερὸς χῶρος, ποῦ εἶναι ἀνοικτὸς γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε στὸν Θεό, νὰ γαληνεύση ἡ ψυχή μας, ἡ ὁποία ταράσσεται ἀπὸ διάφορους πειρασμούς. Καὶ αὐτὸ τὸ καταλαβαίνουμε ὅταν σκεπτόμαστε ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοί, κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν, κατέβαιναν κάτω στὴν γῆ, στὶς Κατακόμβες, προκειμένου νὰ βροὺν ἕναν τόπο ἥσυχο γιὰ νὰ προσευχηθοῦν ἐλεύθερα στὸν Θεό, ἢ ταξίδευαν καὶ ταξιδεύουν καὶ σήμερα ἡμέρες καὶ ὧρες γιὰ νὰ βροὺν ἕναν Ὀρθόδοξο Ναὸ γιὰ νὰ ἐκκλησιασθοῦν.

Ἔπειτα, μὲ τὴν δέηση αὐτὴ προσευχόμαστε γι’ αὐτοὺς ποῦ εἰσέρχονται στὸν Ἱερὸ Ναό, ὥστε νὰ τὸ κάνουν μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο καὶ τὸν ἀπαραίτητο σεβασμό. Ἐφ’ ὅσον ὁ Ναὸς εἶναι Ἱερός, αὐτὸ σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ εἰσερχόμαστε μὲ τὸν πρέποντα σεβασμό. Ἡ δέηση αὐτὴ ποῦ ἑρμηνεύουμε μᾶς δείχνει τὸν κατάλληλο τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ εἰσερχόμαστε στὸν Ναὸ καὶ αὐτὸς εἶναι ἡ πίστη, ἡ εὐλάβεια καὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ.

Τὸ «μετὰ πίστεως» δείχνει ὅτι πρέπει νὰ εἰσερχόμαστε στὸν Ναὸ μὲ ἀπόλυτη πίστη ὅτι εἶναι ὁ Οἶκος τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι ἕνας κοινὸς οἶκος, δὲν εἶναι κοινὸς χῶρος, ἀλλὰ ἱερὸς χῶρος. Ἡ πίστη ἀναφέρεται καὶ στὸν Ὀρθόδοξο Ναό, ἀφοῦ ἡ λατρεία καὶ ἡ θεία Λειτουργία γίνονται μὲ τὸν ὀρθόδοξο τρόπο, σύμφωνα μὲ τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας.

Τὸ «μετ’ εὐλαβείας» δηλώνει ὅτι εἰσερχόμαστε καὶ μένουμε μέσα στὸν Ναὸ μὲ εὐλάβεια, τάξη, ἡσυχία. Δὲν ὁμιλοῦμε, δὲν συζητοῦμε, δὲν φωνάζουμε, δὲν μετακινούμαστε ἄσκοπα, δὲν ἀφήνουμε τὰ παιδιὰ νὰ τρέχουν στὸν Ἱερὸ Ναό, ὡσὰν νὰ εἶναι ἕνα γήπεδο ἢ μιὰ «παιδικὴ χαρά», δὲν ἔχουμε ἀνοικτὰ τὰ κινητὰ τηλέφωνα, ποῦ ὅταν ἐνεργοποιοῦνται κάνουν θόρυβο, μερικὲς φορὲς μάλιστα μὲ τὴν κλήση τους ἀκούγεται καὶ σύγχρονη μουσική, τὴν ὥρα ποῦ γίνεται ἡ θεία Λειτουργία!

Τὸ «μετὰ φόβου Θεοῦ» δείχνει ὅλα τὰ προηγούμενα, ὅτι δηλαδὴ πρέπει νὰ ἔχουμε φόβο Θεοῦ, νὰ ἔχουμε ἀπόλυτο σεβασμὸ ὅτι αὐτὸς ὁ χῶρος εἶναι ἀφιερωμένος στὸν Θεό. Πρέπει νὰ σεβόμαστε τὸν χῶρο αὐτὸν περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι σεβόμαστε μεγαλοπρεπῆ καὶ πλούσια σαλόνια ἢ μέγαρα ἐξουσίας, γιατί στὸν χῶρο αὐτὸν εἶναι ἔκδηλη ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι πράγματι εὐλογία τὸ ὅτι οἱ πρόγονοί μας ἔκτισαν καὶ μᾶς κληροδότησαν ὡραίους Ναοὺς καὶ γι’ αὐτὸ ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ συντηροῦμε αὐτὰ τὰ καταπληκτικὰ μνημεῖα πολιτισμοῦ. Πρέπει δὲ νὰ ἔχουμε ἀγαθὴ διάθεση νὰ κτίζουμε καὶ νὰ συντηροῦμε Ἱεροὺς Ναούς, ὅπου θὰ δοξάζεται ὁ Θεός. Πάνω δὲ ἀπὸ ὅλα θὰ πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ νὰ ἐκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη Ἑορτὴ «μετὰ πίστεως, εὐλαβείας καὶ φόβου Θεοῦ».

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ