Γραπτὰ Κηρύγματα: Ὁ Κλῆρος καὶ ὁ λαός

Κυριακὴ 18 Ἰουλίου

Ἑρμηνεύουμε σὲ αὐτὰ τὰ εὐχαριστιακὰ κηρύγματα, κατὰ τὶς Κυριακὲς τοῦ Καλοκαιριοῦ, τὶς δεήσεις ποὺ ἀπευθύνουμε στὸν Θεό, στὴν ἔναρξη τῆς θείας Λειτουργίας, κάθε Μυστηρίου καὶ ἱερᾶς Ἀκολουθίας. Σήμερα θὰ δοῦμε τὴν δέηση ποὺ καλούμαστε νὰ ἀπευθύνουμε στὸν Θεὸ γιὰ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Μᾶς προτρέπει ὁ Ἱερεύς: «Ὑπὲρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, τοῦ Τιμίου Πρεσβυτερίου, τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας, παντὸς τοῦ Κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν», δηλαδὴ ἅς προσευχηθοῦμε γιὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, ἤτοι τὸν Μητροπολίτη τῆς περιοχῆς αὐτῆς -καὶ ἀναφέρουμε τὸ ὄνομά του- γιὰ τοὺς Πρεσβυτέρους καὶ Διακόνους, γιὰ ὅλους τοὺς Κληρικοὺς καὶ τοὺς λαϊκοὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Στὴν δέηση αὐτὴ φαίνεται τὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ τὸ ἀποτελοῦν τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἔχουν βαπτισθῇ, χρισθῇ καὶ μετέχουν τῆς θείας Κοινωνίας. Πρόκειται γιὰ τρεὶς Κατηγορίες, ἤτοι τὸν «Ἀνώτερο Κλῆρο», στὸν ὁποῖο συμπεριλαμβάνονται οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ Πρεσβύτεροι καὶ οἱ Διάκονοι, τὸν «Κατώτερο Κλῆρο», στὸν ὁποῖο ἀνήκουν οἱ ὑποδιάκονοι, οἱ ψάλτες, οἱ ἀναγνῶστες, καθὼς ἐπίσης καὶ τοὺς λαϊκούς.

Οἱ Κληρικοὶ εἶναι οἱ πνευματικοὶ ἀξιωματικοὶ τοῦ Στρατεύματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἕνας ἄτακτος πνευματικὸς στρατός, δὲν εἶναι ἕνας χῶρος ἀναρχίας στὸν ὁποῖο κανεὶς κάνει ὅ,τι θέλει, ἀλλὰ εἶναι ἕνας εὐλογημένος στρατὸς ποὺ διευθύνεται ἀπὸ τὸν Χριστό, διὰ τῶν Κληρικῶν. Ἀλλὰ καὶ στοὺς Κληρικοὺς ὑπάρχει διαβάθμιση διακονίας, ἀφοῦ ἄλλο εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Μητροπολίτου, ἄλλο τὸ ἔργο τῶν Πρεσβυτέρων καὶ ἄλλο τὸ ἔργο τῶν Διακόνων. Σὲ κάθε Ἱερὰ Μητρόπολη ὑπάρχει μόνον ἕνας Μητροπολίτης, ποὺ συνιστᾶ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἕνας εἶναι ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὴν εὐχὴ καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου ἐργάζονται ποιμαντικὰ οἱ Κληρικοί, τελοῦν τὰ ἱερὰ Μυστήρια, ἁγιάζουν τὸν λαὸ καὶ τὸν προφυλάσσουν ἀπὸ κάθε κακό.

Οἱ λεγόμενοι Κατώτεροι Κληρικοὶ (ὑποδιάκονοι, ψάλτες, ἀναγνῶστες κλπ.) δὲν ἔχουν τὴν ἱερατικὴ Χάρη, δὲν μποροῦν νὰ τελοῦν τὰ ἱερὰ Μυστήρια, ἀλλὰ βοηθοῦν, ἀνάλογα μὲ τὸ χάρισμά του ὁ καθένας. Τελεῖται εἰδικὴ τελετὴ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀναλαμβάνουν ἕνα ἔργο διακονίας, γιατί μέσα στὴν Ἐκκλησία κανένας δὲν μπορεῖ νὰ αὐτοσχεδιάζη. Ἔτσι, τὸ χάρισμα τοῦ καθενὸς προσφέρεται, διὰ τῆς Ἐκκλησίας, στὸν Θεό. Οἱ ὑποδιάκονοι, ὅπου ὑπάρχουν, βοηθοῦν τοὺς Κληρικοὺς στὸ Ἱερὸ Βῆμα, οἱ ψάλτες ψάλλουν ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ, οἱ ἀναγνῶστες διαβάζουν τὰ ἀναγνώσματα, ἀποστολικὰ καὶ προφητικά, οἱ θυρωροὶ προσέχουν τὶς θύρες-πόρτες γιὰ νὰ μὴν εἰσέλθη κανένας ἀμύητος στὴν θεία Λειτουργία.

Ὁ λαὸς εἶναι οἱ λεγόμενοι λαϊκοὶ ποὺ εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν βαπτισθῇ, ἔχουν χρισθῇ καὶ ἔχουν τὴν ἐξαιρετικὴ τιμὴ νὰ μετέχουν στὴν θεία Εὐχαριστία καὶ στὴν ὅλη ἐκκλησιαστικὴ ζωή. Οἱ λαϊκοὶ δὲν εἶναι ἁπλῶς παρόντες, ἀλλὰ συμμετέχουν μὲ τὸν τρόπο τους στὴν λατρεία. Προσεύχονται στὸν Θεό, ἑνώνονται μὲ τὰ ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Αὐτὸ εἶναι τὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ περιούσιος λαὸς τοῦ Κυρίου, οἱ ἐλεηθέντες ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουμε καθῆκον νὰ προσευχόμαστε γιὰ ὅλη τὴν ἐν Χριστῷ ἀδελφότητα, γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο, τοὺς Κληρικοὺς καὶ τοὺς λαϊκούς, ὥστε νὰ ἀνταποκρίνωνται στὴν διακονία τους, νὰ ἀποδειχθοῦν ἄξιοι τῆς ἀποστολῆς τους, νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ μὲ ὅλη τους τὴν ζωή.

Πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε ὅτι δὲν εἴμαστε ξένοι, ὀρφανοί, μόνοι, ἀλλὰ ἀνήκουμε σὲ μιὰ παγκόσμια οἰκογένεια, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία ἁπλώνεται σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ συμπεριλαμβάνει ὡς μέλη ἀνθρώπους ἀπὸ ὅλες τὶς φυλές, τὶς ἐθνότητες, τὶς γλῶσσες. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς εἶναι μεγάλη εὐλογία γιὰ μᾶς.

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ