Ὁ Ἀρσένιος Ἐζνεπίδης (μετέπειτα Γέροντας Παΐσιος) στρατιώτης Ἀσυρματιστὴς στὴν Ἀράχωβα Ναυπακτίας τὸ ἔτος 1947

Γεωργίου Γαλανόπουλου, δικηγόρου παρ' Ἀρείω Πάγω

Ἀναφερόμενοι στὰ πολεμικὰ καὶ ἄλλα γεγονότα τοῦ ἐμφυλίου ἀδελφοκτόνου σπαραγμοῦ στὸν τόπο μας μετὰ τὸ τέλος τῆς Κατοχῆς, ἀξίζει νὰ σημειώσουμε τὴν παρουσία στὴν Ἀράχωβα ἑνὸς σημαντικοῦ προσώπου, ποῦ ὑπηρέτησε μὲ θητεία 3,5 ἐτῶν στὸν κρατικὸ στρατό, ὑπερασπίσθηκε μὲ σθένος, ἀνδρεῖα καὶ φιλότιμο τὸ χωριό μας καὶ παρέμεινε σ' αὐτὸ γιὰ 2 μῆνες περίπου τὸ ἔτος 1947, μὲ τὴν εἰδικότητα τοῦ Ἀσυρματιστή, ἐκεῖ ποῦ εἶχε κατασκηνώσει ὁ στρατός, βόρεια στὸ σπίτι τότε τοῦ ἀείμνηστου θείου μου, Ἰωάννη Κ. Γαλανόπουλου.

Εἶναι, μὲ τὸ λαϊκὸ ὄνομα, ὁ Ἀρσένιος Ἐζνεπίδης, γεννημένος τὸ ἔτος 1924 στὰ Φάρασα τῆς ἁγιοτόκου Καππαδοκίας (Μικρὰ Ἀσία), ὁ μετέπειτα φημισμένος Γέροντας Ἁγιορείτης μὲ τὸ μοναχικὸ ὄνομα Παΐσιος, ποῦ μάλιστα τὸν εἶχε βαπτίσει ὁ ἴδιος ὁ σύγχρονος ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, δίνοντάς του καὶ τὸ ὄνομά του. Ὁ ἱερομόναχος Παΐσιος, ποῦ ἔζησε γιὰ πολλὰ χρόνια στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας μας, κοιμήθηκε ὁσιακὰ στὶς 12-7-1994 στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴν Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης.

Ὡς στρατιώτης ἦταν προσεκτικός, εὐλαβής, ὑπάκουος καὶ ἐκτελοῦσε ὅλες τὶς διαταγὲς πρόθυμα καὶ ἀγόγγυστα. Μὲ νοσταλγία θυμόταν τὸ χωριό μας καὶ διατηροῦσε πολὺ ζωηρὲς εἰκόνες καὶ ἀναμνήσεις σὲ ὅλη τοῦ τὴν ζωὴ γιὰ τὴν Ἀράχωβα τῆς Ναυπακτίας, ὅπως τόνιζε, καὶ τοὺς Ἀραχωβίτες ἐκείνης τῆς ζοφερῆς περιόδου τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καὶ ρωτοῦσε μὲ ἐνδιαφέρον τί κάνει ὁ εὐλαβὴς καὶ καλὸς Ἀραχωβίτης Θεόδωρος Δήμ. Τζίμας, ποῦ εἶχε γνωρίσει σ' αὐτὸ καθὼς καὶ τοὺς χωριανούς μας, ποῦ πολλὲς φορὲς τὸν ἐπισκέφθηκαν ὡς προσκυνητὲς στὸ Ἅγιον Ὅρος, λέγοντάς του τὴν καταγωγή τους, Θεόδωρο Τσαρούχη καὶ Βασίλειο Ν. Μπράνη, ποῦ μποροῦν νὰ ἐπιβεβαιώσουν ὅλα τὰ γραφόμενα. Ἐκκλησιαζόταν, ὅταν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπέτρεπαν, στὸν Ἀη-Νικόλα καὶ οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ καλωσυνάτοι συγχωριανοί μας, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν, συμπροσεύχονταν μὲ ἕναν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ. Ἀποτελεῖ τιμὴ γιὰ τὸ χωριό μας ἡ παρουσία ἑνὸς σύγχρονου ἁγίου, ἔστω καὶ κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀντίξοες περιστάσεις.

Στὰ κείμενα τῶν ἐπιστολῶν του, ποῦ ἔστελνε σὲ μοναχούς, μοναχὲς καὶ πνευματικά του παιδιά, συχνὰ χρησιμοποιοῦσε παραδείγματα ἀπὸ τὶς ἐμπειρίες τοῦ πολέμου ἢ μιλοῦσε μεταφορικὰ γιὰ τὸν πνευματικὸ πόλεμο χρησιμοποιῶντας ὁρολογία τοῦ στρατοῦ, τῶν διαβιβάσεων κλπ.

Ἰδοὺ ἕνα ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς του (διατηρῶντας τὴν ὀρθογραφία του), πρὸς ἀρχαρίους μοναχοὺς ποῦ ἔγραψε καὶ ἔστειλε τὸ ἔτος 1973 ἀρχίζοντας μὲ τὴν δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ εὐχαριστῶντας Τὸν γιὰ ὅλα ποῦ τὸν ὠφελήσανε καὶ ποῦ ἡ ἀναφορά του, πιστεύω ἀκράδαντα, θὰ ὠφελήση ψυχικὰ πολλούς. (Τὸ πῆρα ἀπὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ βιβλία ποῦ γράφτηκαν γι' αὐτὸν τὸν σύγχρονο Ὅσιο τοῦ καιροῦ μας).

«Ἀπορῶ πῶς δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν τὴν μεγάλη ἀποστολὴ τοῦ Μοναχοῦ. Ὁ Μοναχὸς φεύγει μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, ὄχι γιατί μισεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀγαπάει τὸν κόσμο καὶ κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ τὸν βοηθήση περισσότερο διὰ τῆς προσευχῆς τοῦ σὲ πράγματα ποῦ δὲν γίνονται ἀνθρωπίνως παρὰ μόνο μὲ θεϊκὴ ἐπέμβαση. Ἔτσι σώζει ὁ Θεὸς τὸν κόσμο. Ὁ Μοναχὸς δὲν λέει ποτὲ "νὰ σώσω τὸν κόσμο", ἀλλὰ προσεύχεται γιὰ τὴν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, παράλληλα μὲ τὴν δική του. Ὅταν ὁ καλὸς Θεὸς ἀκούση τὴν προσευχή του καὶ βοηθήση τὸν κόσμο, πάλι δὲν λέει "'ἔσωσα ἐγὼ τὸν κόσμο", "ἀλλὰ ὁ Θεός". Οἱ Μοναχοί, λοιπὸν εἶναι μὲ λίγα λόγια οἱ Ἀσυρματιστὲς τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας, καὶ ἑπομένως, ἐὰν φεύγουν μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, τὸ κάνουν καὶ αὐτὸ ἀπὸ ἀγάπη, διότι φεύγουν ἀπὸ τὰ παράσιτα τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἔχουν καλύτερη ἐπαφὴ καὶ νὰ βοηθοῦν περισσότερο καὶ καλύτερα τὸν κόσμο. Φυσικὰ τὴν παράλογη αὐτὴ ἀπαίτηση ποῦ ἔχουν ὁρισμένοι Κληρικοί, ὅπως ἀνέφερα, τὸ νὰ κατεβοῦν δηλαδὴ οἱ Μοναχοὶ στὸν κόσμο, τὴν ἔχουν καὶ μερικοὶ ἀνόητοι στρατιῶτες. Ὅταν ἡ Μονάδα τους κινδυνεύη, νὰ ἀφήση δηλαδὴ καὶ ὁ Ἀσυρματιστὴς τὸν ἀσύρματο καὶ νὰ πάρη καὶ αὐτὸς τὸ λιανοντούφεκό του, λὲς καὶ θὰ σωθῇ ἡ κατάσταση, ἐὰν προστεθῇ ἕνα ἀκόμη ὅπλο στὰ ἄλλα διακόσια. Ἐνῷ ὁ Ἀσυρματιστὴς ξελαρυγγίζεται γιὰ νὰ πιάση ἐπαφή, φωνάζοντας "ἐμπρός, ἐμπρός, ψυχὴ κλπ", οἱ ἄλλοι νομίζουν ὅτι λέει λόγια πολλὰ στὸν ἀέρα. Δὲν ἀρκοῦν ὅμως οἱ ἔξυπνοι Ἀσυρματιστές, ἀκόμη καὶ νὰ τοὺς βρίζουν, ἀλλὰ ἀγωνίζονται, ὥσπου νὰ πιάσουν ἐπαφή, καὶ μετὰ ζητᾶνε τὴν ἄμεση βοήθεια ἀπὸ τὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο (ψυχὴ) καὶ καταφθάνουν οἱ μεγάλες δυνάμεις Ἀεροπορίας, Τεθωρακισμένων, Στόλου κλπ, καὶ ἔτσι σώζεται ἡ κατάσταση καὶ ὄχι μὲ τὸ λιανοντούφεκό τους. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ Μοναχοὶ κινοῦνται μὲ θεῖες δυνάμεις, μὲ τὴν προσευχή τους, καὶ ὄχι μὲ τὶς ἀτομικές τους μηδαμινὲς δυνάμεις. Γιὰ ἕναν λόγο δὲ παραπάνω στὴν ἐποχή μας, ποῦ τὸ κακὸ παράγινε, ἔχουμε ἀνάγκη τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ...Δέν μπορῶ νὰ καταλάβω αὐτὸ ποῦ κάνουν μερικοὶ Κληρικοὶ καὶ Λαϊκοί, ποῦ μάχονται τὸν Μοναχισμὸ (ἀποκαλεῖ πιὸ πάνω τοὺς Μοναχοὺς Ἀσυρματιστὲς τῆς Ἐκκλησίας). Ἐνῷ ὁ Στρατὸς τὶς Διαβιβάσεις τὶς θεωρεῖ ἀρτηρίες τοῦ Σώματος τοῦ Στρατοῦ, καὶ ἡ Ἐκκλησία μας τὸ ἴδιο παραδέχεται γιὰ τὸν Μοναχισμό, αὐτοὶ οἱ εὐλογημένοι ἄνθρωποι ποῦ μάχονται τὸν Μοναχισμό, θὰ ἤθελα νὰ μάθω, σὲ ποιά Ἐκκλησία ἀνήκουν».

Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔγραψε ὁ ἴδιος 25 χρόνια μετέπειτα ἔχοντας τὶς ἐμπειρίες καὶ τὴν φρίκη τοῦ πολέμου πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ καὶ ἔχοντας ζήσει, ὅπως ἤθελε ὁ Θεός, κοντὰ στὴν ὄμορφη φύση τοῦ χωριοῦ μας, ποῦ τὴν ἠρεμία καὶ τὴν γαλήνη της τάραζαν ἐκεῖνα τὰ δύσκολα καὶ φοβερὰ χρόνια οἱ ριπὲς τῶν ὅπλων, ἀλλὰ ἐρχόμενος σὲ ἐπικοινωνία καὶ μὲ τοὺς ἁπλοϊκοὺς καὶ καλοκάγαθους ἀνθρώπους του, συμπλήρωνε στὸ ἔπακρο τῶν ἀρετῶν ὅλα τὰ χαρίσματα ποῦ τοῦ εἶχε δώσει ἁπλόχερα ὁ καλὸς Θεός μας καὶ μὲ τὸν προσωπικὸ τοῦ καθημερινὸ ἀγῶνα γιὰ ἀτομικὸ ἐξαγιασμό, τοὺς ἀσκητικοὺς ἱδρῶτες, τὰ ἀκατάπαυστα δάκρυά του καὶ τὴν ὁλόθερμη προσευχή του, ἐπαύξησε τὰ δοθέντα τάλαντα τοῦ Δημιουργοῦ καὶ μᾶς ἄφησε ὠφέλιμη ψυχικὰ παρακαταθήκη τὶς συμβουλές του μὲ τὶς ἐπιστολές του αὐτὲς καὶ τὶς ἅγιες εὐχές του. Γι' αὐτὸ καὶ τοῦ ὀφείλουμε ὅλοι, πέρα ἀπὸ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ, τὴν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη μας καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ πρεσβεύη γιὰ ὅλους μας, ἀπὸ ἐκεῖ ποῦ τώρα βρίσκεται.

Αὐτὰ τὰ λίγα λόγια τὰ ἔγραψα σὰν ἕνα μνημόσυνο καὶ ἐλάχιστο φόρο τιμῆς ὡς γνήσιος Ἀραχωβίτης γιὰ ἕναν Ἅγιο ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ποῦ πέρασε ἀπὸ τὸ χωριό μας, γιὰ νὰ πληροφορηθοῦν ὅλοι οἱ εὐλαβεῖς ἀναγνῶστες τῆς "Παρέμβασης" ἕνα τέτοιο σημαντικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν Ἐπαρχία μας.