Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιὰ τὸν Ἅγιο Δημήτριο

Τὸ ὅτι ἡ μοναχικὴ ζωὴ εἶναι ἡ εὐαγγελικὴ ζωὴ καὶ ὁ μοναχὸς ὁ εὐαγγελικῶς ζῶν φαίνεται καὶ σὲ ὁμιλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ γιὰ τὸν ἅγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης ὅπου τὸν παρουσιάζει ὡς μοναχό. Φυσικά, στὴν ἐποχὴ τοῦ ἁγίου Δημητρίου δὲν ὑπῆρχε μοναχισμός, ὅπως ἐμεῖς τὸν γνωρίζουμε σήμερα, ἀλλὰ κάθε Χριστιανὸς ποὺ τηροῦσε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἦταν στὴν οὐσία μοναχός.

Σὲ ὁμιλία του στὸν ἅγιο Δημήτριο ὁ θεῖος Γρηγόριος ἐκθέτει ἀνάγλυφα τὴν παρθενία τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς του. Ζοῦσε τὴν καθολικὴ παρθενία, ἔστω κι ἂν ἦταν ἀνώτατος ἀξιωματικὸς τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ.

Ὁ ἅγιος Δημήτριος, κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, καταγλαΐστηκε μὲ προφητικὴ δύναμη καὶ ἀξιώθηκε "ἀποστολικῆς καὶ διδασκαλικῆς διακονίας καὶ προεδρίας". Ἦταν γεμᾶτος ἀπὸ ἀρετὲς καὶ δὲν ὑστέρησε σὲ ἄσκηση ἀπὸ τοὺς ὁσίους "καὶ τῆς διὰ βίου κατὰ τούτους λαμπρότητος". Ἀλλὰ ἄλλους ἀκολούθησε, μὲ ἄλους ἦταν ὅμοιος, ἄλλων ἦταν προϊστάμενος καὶ ἄλλους ὑπερέβαλε. Διέθετε πολλὰ χαρίσματα.

Ὁ ἀγῶνας τὸν ὁποῖον ἔκανε ὁ ἅγιος Δημήτριος στὸν χῶρο τῆς καρδιᾶς ἦταν ἐφάμιλλος μὲ τὸν ἀγῶνα τῶν μεγάλων ἀσκητῶν. Κρατοῦσε τὸν νοῦ τοῦ καθαρὸ ἀπὸ κάθε ἄπρεπο λογισμό, φύλαττε τὴν ἀμίαντη Χάρη τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, τηροῦσε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἔτσι "Θεοῦ βίβλος οἷον καὶ θεοχάρακτός τις ὑπάρχων πυκτὶς καὶ πλὰξ ἢ πίναξ δακτύλῳ γεγραμμένη Θεοῦ καὶ προτειθεμένη τοῖς πᾶσιν εἰς κοινὸν ὄφελος". Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ ἅγιος Δημήτριος ἦταν παρθένος καὶ στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή.

Ναυπάκτου Ἱεροθέου «Ὁ Ἁγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὡς Ἁγιορείτης»