Ἡ Γέννηση καὶ ἡ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ

Ὅταν ὁμιλοῦμε γιὰ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, κάνουμε λόγο γιὰ δύο γεννήσεις. Ἡ μία εἶναι ἡ προαιώνια γέννηση τοῦ Λόγου ἀπὸ τὸν Πατέρα, κατὰ τὴν θεία φύση, καὶ ἡ ἄλλη εἶναι ἡ ἐν χρόνῳ γέννηση ἀπὸ τὴν Παναγία, κατὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση...

«Αὐτὸ ποῦ ἔχει σημασία εἶναι ὅτι αὐτὸς ὁ Λόγος, πρὸ τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεώς Του, εἶναι κατὰ πάντα ὅμοιος μὲ τὸν Θεό, δὲν εἶναι ἐκ τοῦ μηδενός. Γιατί ὁ Λόγος ἔχει δύο γεννήσεις. Ἡ μία γέννηση πρὸ τῶν αἰώνων καὶ ἡ ἄλλη γέννηση ἐν χρόνῳ, ποὺ εἶναι ὡς ἀνθρώπου γέννηση, ἡ ἐνσάρκωση».

Αὐτὴ ἡ θεολογικὴ ἀλήθεια εἶναι ἀποκαλυπτικὴ καὶ κυρίως εἶναι ἐμπειρική, ἀφοῦ ἡ θεωθεῖσα σάρκα τοῦ Χριστοῦ γίνεται πηγὴ ζωῆς στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως στοὺς ἁγίους.

«Δὲν εἶναι μόνο ἡ Παλαιὰ καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη ποὺ διδάσκουν καθαρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Λόγος, ὁ Κύριος τῆς Δόξης, ὁ ὁποῖος εἶναι φύσει Θεὸς καὶ ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα, ἀληθινὰ σαρκώθηκε καὶ γεννήθηκε στὴν κανονικὴ δική Του καὶ ξεχωριστὴ ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία –ἡ ὁποῖα εἶναι κατὰ γράμμα καὶ ὡς γεγονὸς καὶ ἐν ἀληθείᾳ Θεοτόκος ἢ Μητέρα τοῦ Θεοῦ– ... Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύπτεται καθαρὰ σ’ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν φθάσει στὴν θέωση, ἀπὸ τὴν ὁποῖα μαθαίνουν ἐμπειρικὰ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Λόγος καὶ φύσει Θεὸς καὶ φύσει ἄνθρωπος καὶ φύσει ἡ πηγὴ τῆς δόξας, μεταδίδοντας στὴν ἀνθρώπινη φύση Του τὴν ὕπαρξη τῆς πηγῆς τῆς δόξας, διὰ τῆς ὁποίας ἡ ἴδια ἡ σάρκα τοῦ Λόγου γίνεται πηγὴ τῆς ζωῆς μας καὶ ζωοδότρια...».

(Ἐμπειρικὴ Δογματική, Τόμος Β')