Skip to main content

Γραπτά Κηρύγματα: Παράσχου, Φιλάνθρωπε

Κυριακὴ 28 Αὐγούστου

Τὰ «πληρωτικά», οἱ δεήσεις ποῦ ἀπευθύνουμε στὸν Θεὸ κατὰ τὴν θεία Λειτουργία καὶ σὲ ἄλλες ἀκολουθίες, λέγονται ἀπὸ τὸν Ἱερέα ἢ ἀπὸ τὸν Διάκονο. Καὶ ὁ λαὸς κάθε φορὰ ἀπαντᾶ μὲ τὴν φράση: «Παράσχου, Κύριε», δηλαδή, Κύριε σὲ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς τὸ δώσης αὐτὸ ποῦ ζητᾶμε παρακλητικά.

Ὁ λαὸς στὴν θεία Λειτουργία καὶ σὲ κάθε ἀκολουθία, στὶς δεήσεις τοῦ Ἱερέως ἀπαντᾶ ἄλλοτε μὲ τὸ «Κύριε ἐλέησον», δηλαδὴ σπλαχνίσου μας Κύριε, καὶ ἄλλοτε μὲ τὸ «Παράσχου Κύριε», δηλαδή, Κύριε σὲ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς τὸ δώσης. Ζητᾶμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τὴν εὐσπλαχνία Τοῦ καὶ τὴν δωρεά Του. Ὁμοιάζουμε μὲ τοὺς ζητιάνους, ποῦ καταλαβαίνουμε ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν φτώχεια μας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε πολὺ πτωχοὶ καὶ μικροί, ἀλλὰ ἔχουμε ἕναν πλούσιο καὶ μεγάλο Θεό, εἴμαστε ἄρρωστοι, ἀλλὰ ἔχουμε κοντὰ μᾶς τὸν πραγματικὸ Ἰατρό. Ἔτσι, ζητᾶμε τὴν βοήθειά Του.

Βέβαια, ἡ παράκληση δὲν πρέπει νὰ περιορίζεται στὰ λόγια, δὲν μποροῦμε νὰ ζητᾶμε ἀπὸ ἀνάγκη μόνον οὔτε νὰ παρακαλᾶμε σὲ ἕνα θεωρητικὸ ἐπίπεδο, ἀλλὰ πρέπει νὰ προσευχόμαστε μὲ ὅλη τὴν ὕπαρξή μας, νὰ τὸ κάνουμε καὶ ὁλοκληρωτικά. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ προσαρμόζουμε τὴν ζωή μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολές Του. Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς μᾶς εἶπε ὅτι ἐὰν μὲ ἀγαπᾶτε πρέπει νὰ τηρῆτε τὶς ἐντολὲς ποῦ σᾶς ἔδωσα.

Ἐπίσης, ἡ δέηση δὲν εἶναι τὸ μόνον εἶδος προσευχῆς στὸν Θεό. Μεγαλύτερη ἀξία καὶ σπουδαιότητα ἔχουν ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ δοξολογία στὸν Θεό. Ὅταν κανεὶς μαθαίνη πιὸ πολὺ νὰ δοξολογῇ τὸν Θεό, τότε ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι πραγματικὸ παιδὶ τοῦ Θεοῦ, ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη σὲ Αὐτὸν καὶ αἰσθάνεται τὴν δόξα Του. Ἡ προσευχὴ τῶν Ἀγγέλων στὸν οὐρανὸ εἶναι μιὰ διαρκὴς δοξολογία καὶ ἡ προσευχὴ τῶν δικαίων στὸ οὐράνιο θυσιαστήριο εἶναι ἀέναη δοξολογία, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀτελεύτητη προσευχὴ τῶν ἁγίων στὸν Παράδεισο θὰ εἶναι μιὰ ἀκατάπαυστη δοξολογία στὸν Τριαδικὸ Θεό. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε ἔντονα στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.

Στὰ τέλη τῶν «πληρωτικῶν» δικαιολογοῦμε γιατί ἀπευθύναμε αὐτὲς τὶς παρακλήσεις-δεήσεις πρὸς τὸν Θεό. Λέγει ὁ Ἱερεύς: «Διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Μονογενοῦς σου υἱοῦ μεθ’ οὗ εὐλογητὸς εἴ σὺν τὼ Παναγίω καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῶ σου Πνεύματι νὺν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι παρακαλᾶμε καὶ δοξάζουμε τὸν Τριαδικὸ Θεό, «διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Μονογενοῦς τοῦ Υἱοῦ». Οἱ οἰκτιρμοὶ τοῦ Χριστοῦ ξεχύθηκαν πλούσια πάνω μας, μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του. Αὐτὸς ἔδειξε πλούσια τὴν ἀγάπη Τοῦ σὲ μᾶς καὶ αὐτὸ μᾶς δίνει δύναμη, παρηγοριά, ἐλπίδα. Ἄλλωστε, διὰ τοῦ Χριστοῦ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ γνωρίζουμε τὸν Πατέρα. Ἔτσι, δοξάζουμε καὶ ἀνυμνοῦμε ὁλόκληρη τὴν Παναγία Τριάδα, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸν Ἅγιον Πνεῦμα, γιατί αὐτὴ εἶναι ὁ χορηγὸς κάθε καλοῦ.

Ἡ συμμετοχή μας στὴν θεία Λειτουργία εἶναι ζωή, μᾶς δίνει ἐλπίδα, μᾶς προσφέρει ἀγάπη καὶ ὀμορφαίνει ὁλόκληρη τὴν ζωή μας. Νὰ μὴ ἀπουσιάζουμε ποτὲ ἀπὸ αὐτήν.

Ὁ Μητροπολιτης

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

  • Προβολές: 2789