Καρκίνος-ζωή-θάνατος-θεραπεία

Η «εμπειρία» τού καρκίνου πού ζήσαμε, δέν ήταν απλά μιά «κατάσταση» στή ζωή μας. Ήταν η ίδια η ζωή στήν οριακή της πλευρά μέ τό θάνατο. Από τίς πρώτες μέρες τό ίδιο τό παιδί μου κοιτάζει κατάματα τό ενδεχόμενο τού θανάτου του καί ρωτάει: «τί γίνεται μετά τό θάνατο; Όλα τέλος;». Από εκεί καί πέρα αρχίζει μία αναζήτηση στά τρίσβαθα τού είναι μας. Η ερώτηση ήταν τέτοια πού σχετιζότανε ουσιαστικά μέ τό σκοπό τής ύπαρξής μας.

Ήδη τό νόημα τής ύπαρξης γιά μένα είχε θρυμματιστεί.

Μέ τό χρόνο, διαπίστωσα ότι η επιστήμη, η ιατρική, όπως καί τά διάφορα ψυχοθεραπευτικά καί φιλοσοφικά ρεύματα, αδυνατούν νά δώσουν ικανοποιητικές απαντήσεις σέ οριακά ζητήματα τής ζωής καί τού θανάτου.

...

Αφού «έφυγε» ο Βανής από αυτή τήν ζωή, αφού πέρασε αρκετός χρόνος καί ξαναμελετώντας τά σημάδια τής αλλαγής του, ανακάλυψα τήν δυνατότητα τής θεραπείας τού νού πού είναι δυνατόν νά επιτευχθεί, μόνον όταν ο νούς τού ανθρώπου «αποκαλυφθεί». Δηλαδή, μόνον όταν ο νούς τού ανθρώπου αποκτήσει αδιάλειπτη μνήμη τού Θεού ή αλλιώς είναι συνδεδεμένος μέσω τής νοεράς προσευχής μέ τό Θεό, όπως λένε οι νηπτικοί Πατέρες τού Χριστιανισμού. Έμαθα ότι τό βασικό πρόβλημα στή ζωή μας είναι η ασθένεια τού νού. Όμως μέ τήν ειλικρινή προσευχή ο νούς «εξίσταται τών όντων πάντων». Μέ τήν έκσταση (ίσταμαι έξω τού εαυτού μου, απομακρύνομαι από τά πάθη καί τήν ταραχή τού κόσμου) ο άνθρωπος αρχίζει νά αποκτά αληθινή γνώση τού Θεού.

Η πνευματική αυτή διαδικασία στή ζωή μας έχει καί τά φυσικά της επακόλουθα. Πρώτον από όλα τήν αληθινή θεραπεία. Διαπίστωσα μέσα απ' όσα έζησα μέ τό γιό μου, τήν θεραπευτική αγωγή πού έχει ο Χριστιανισμός καί ιδιαίτερα η Ορθόδοξη Διδασκαλία καί παράδοση τών νηπτικών πατέρων τής πίστης μας, κάτι πού σήμερα έχει χαθεί.

(Μαρίνα Λασηθιωτάκη, «Υπόσχεση», Εκδόσεις «Γρηγόρη»)