Γραπτά Κηρύγματα: 25 Αὐγούστου - «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;» (Α' Κόρ. γ', 16)

Τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἰκονίζει τὸν Ναό, ὁ ἔσω ἄνθρωπος εἶναι τὸ ἱερὸ Βῆμα τοῦ Ναοῦ, ἡ καρδιὰ εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα, ὁ νοῦς εἶναι ὁ ἱερέας ποῦ εἰσέρχεται στὸ ἱερὸ Βῆμα γιὰ νὰ λειτουργήση, ἡ προαίρεση καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θυσία τὴν ὁποία προσφέρει ὁ νοὺς στὸν Θεὸ ἐπάνω στὴν καρδιά.

Τὸ νὰ εἶναι κανεὶς Χριστιανὸς εἶναι μεγάλη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι μεγάλο χάρισμα. Μὲ τὸ Bάπτισμα, τὸ Xρίσμα, τὴν θεία Κοινωνία ἕνα μέλος τῆς Ἐκκλησίας δέχεται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, συνδέεται μὲ τὴν Κεφαλή, τὸν Χριστό, καὶ κοινωνεῖ τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Κάθε διαίρεση, κάθε ἄρνηση τῶν χαρισμάτων ποῦ δίνει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, κάθε διχοστασία καὶ ζήλεια καὶ φιλονικία εἶναι δεῖγμα ἀπουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἑπομένως δείχνει σαρκικότητα.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔβλεπε μερικὰ λυπηρὰ γεγονότα ποῦ συνέβαιναν στὴν Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου, ἐντόπιζε τὴν διαίρεση ποῦ ἐπικρατοῦσε σὲ μερικοὺς Χριστιανούς, παρὰ τὰ χαρίσματα ποῦ εἶχαν, καὶ τοὺς ἐρωτᾶ: «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;». Δηλαδή, δὲν γνωρίζετε ὅτι εἶσθε ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ μέσα σας;

Στὴν φράση αὐτὴ μπορεῖ κανεὶς νὰ παρατηρήση δύο ἔννοιες. Ἡ πρώτη ὅτι ἡ Ἐκκλησία ποῦ εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔχοντας ὑπ’ ὄψη μας ἕναν ναό, ἕνα οἰκοδόμημα ἀπὸ πέτρες, μέσα στὸν ὁποῖο συνέρχεται ἡ Ἐκκλησία καὶ τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ εἶναι ὁ ζωντανὸς ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ μέσα κατοικεῖ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Πρωτίστως ναὸς εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἔπειτα ναὸς λέγεται καὶ τὸ κτίσμα μέσα στὸ ὁποῖο συνέρχεται ἡ ζωντανὴ Ἐκκλησία γιὰ νὰ τελέση τὴν θεία Εὐχαριστία καὶ ἄλλες ἀκολουθίες. Ἡ δεύτερη ἔννοια εἶναι ὅτι ὁ κάθε Χριστιανὸς εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ μέσα σὲ αὐτὸν κατοικεῖ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Μὲ αὐτὴν τὴν δεύτερη ἔννοια θὰ διατυπώσω μερικὲς σκέψεις, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἑρμηνεύει ὅτι τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἰκονίζει τὸν Ναό, ὁ ἔσω ἄνθρωπος εἶναι τὸ ἱερὸ Βῆμα τοῦ Ναοῦ, ἡ καρδιὰ εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα, ὁ νοὺς εἶναι ὁ ἱερέας ποῦ εἰσέρχεται στὸ ἱερὸ Βῆμα γιὰ νὰ λειτουργήση, ἡ προαίρεση καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θυσία τὴν ὁποία προσφέρει ὁ νοὺς στὸν Θεὸ ἐπάνω στὴν καρδιά. Ἐκεῖ γίνεται ἡ ἐσωτερικὴ λειτουργία μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν νοερὰ καρδιακὴ προσευχή. Ἔτσι ἑρμηνεύεται τὸ «ἰεράτευμα ἅγιον», τὸ «βασίλειον ἰεράτευμα», «ὁ οἶκος πνευματικός», μέσα στὸν ὁποῖο προσφέρονται οἱ πνευματικὲς θυσίες, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Πέτρο (Α' Πέτρ. β', 1-10).

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης, ἀναφερόμενος σὲ αὐτὴν τὴν ἐσωτερικὴ θεία Λειτουργία, κάνει λόγο γιὰ «μυστικὴ τοῦ νοὸς ἱερουργία», γιὰ «ἱερατεῖον ἀληθινόν», γιὰ «ἱερατεῖον πνευματικόν», ποῦ ἱερουργεῖ μυστικῶς στὸ θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς τὸν ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ καὶ μετέχει αὐτοῦ.

Αὐτὴ ἡ διδασκαλία δὲν εἶναι ἁπλῶς διδασκαλία μερικῶν Πατέρων, ποῦ χαρακτηρίζονται ἰδιαίτερα ὡς νηπτικοὶ καὶ ἡσυχαστές, ἀλλὰ εἶναι διδασκαλία ποῦ ἀνευρίσκεται μέσα στὴν Ἁγία Γραφή. Ἄλλωστε, ἡ νήψη καὶ ἡ ἡσυχία εἶναι χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα ὅλων τῶν ἁγίων. Γιὰ παράδειγμα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος προτρέπει τοὺς Χριστιανούς: «Κύριον τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταὶς καρδίαις ὑμῶν» (Α' Πέτρ. γ', 15). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κάνει λόγο γιὰ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικὲς ποῦ ψάλλονται καὶ ἄδονται «ἐν τῇ καρδία ὑμῶν τὼ Κυρίω» (Ἐφ. ε', 19), ποῦ προϋποθέτει ὅτι ἡ καρδία, δηλαδὴ τὸ κέντρο τῆς πνευματικῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι θυσιαστήριο, εἶναι ὁ χῶρος ἐκεῖνος ποῦ δοξάζεται καὶ ὑμνεῖται ὁ Θεός. Ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Θεός, σύμφωνα μὲ τὸν ἀποστολικὸ λόγο «κατοικῆσαι τὸν Χριστὸν διὰ τῆς πίστεως ἐν ταὶς καρδίαις ὑμῶν» (Ἐφ. γ', 17) «ἐκεῖ λάμπει τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ» (Β', Κόρ. δ', 6) ἐκεῖ βεβαιώνεται ὁ ἄνθρωπος ὅτι εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ (Γάλ. δ', 6) ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ ἐντὸς ἡμῶν ἄνθρωπος.

Πρέπει νὰ ἐκκλησιαζόμαστε, νὰ συμμετέχουμε στὴν κοινὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου συναντῶνται ὅλα τὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ προσευχόμαστε καὶ στὸν ἐσωτερικὸ ναό, στὸ ἱερὸ Βῆμα τῆς καρδιᾶς μὲ τὴν ἐσωτερικὴ καρδιακὴ καὶ νοερὰ προσευχή. Ὅταν ἡ λογικὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀποκρούη τοὺς κακοὺς λογισμοὺς καὶ ἡ νοερὰ ἐνέργεια ποῦ εἶναι ἡ λεπτοτάτη προσοχὴ εἰσέλθη μέσα στὴν καρδιά, συγκεντρώνεται ἐκεῖ μὲ τὴν ἀγάπη καὶ μὲ καρδιακὸ πόνο καὶ τότε γίνεται αὐτὴ ἡ ἐσωτερικὴ θεία λειτουργία. Μιὰ τέτοια ἐσωτερικὴ προσευχὴ εἶναι ἡ κατάλληλη προϋπόθεση γιὰ νὰ ἐκκλησιάζεται κανεὶς σωστὰ καὶ στοὺς Ναοὺς καὶ νὰ συμμετέχη στὴν θεία Λειτουργία.

Νὰ μὴ ξεχνᾶμε ποτὲ ὅτι πρέπει νὰ εἴμαστε ναοὶ τοῦ ζῶντος Θεοῦ, καὶ καθὼς μετακινούμαστε, μεταφέρουμε αὐτὸν τὸν ζωντανὸ ναό, γιὰ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός. Ἔτσι θὰ ἀποφεύγεται κάθε ἁμαρτία καὶ θὰ ἀντιμετωπίζεται κάθε πειρασμός.

Ὁ Μητροπολίτης

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ