Γραπτὰ κυρήγματα: Ὁ θαυμασμός τοῦ Χριστοῦ

Κυριακή Δ΄ Ματθαίου (6 Ἰουλίου)

Τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν θεραπεία τοῦ δούλου τοῦ ἑκατοντάρχου, ὁ ὁποῖος ἦταν παράλυτος καί κατάκοιτος στό σπίτι. Ὁ ἑκατόνταρχος ἦταν ἀξιωματικός τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, πού ἀντιστοιχεῖ σήμερα πρός τόν λοχαγό, καί διηύθυνε ἑκατό ἄνδρες-στρατιῶτες, γι’ αὐτό καί ὀνομαζόταν ἑκατόνταρχος.

Στήν Καινή Διαθήκη μνημονεύονται εὐφήμως ὁρισμένοι ἑκατόνταρχοι, ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος πού παρευρέθηκε στόν Γολγοθᾶ, πού ὅταν εἶδε μαζί μέ τούς στρατιῶτες του τόν σεισμό καί τά γενόμενα ἐφοβήθησε καί εἶπε: «ἀληθῶς Θεοῦ Υἱός ἦν οὗτος» (Ματθ. κζ΄, 14), καθώς ἐπίσης καί ὁ ἑκατόνταρχος Κορνήλιος, πού ἔμενε στήν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης καί ὑπῆρξε ἀπό τά ἔθνη πρῶτος καρπός τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ (Πρ. κεφ. κ΄).

Ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος ἐπαινέθηκε ἀπό τόν Χριστό γιά τήν πίστη του, ἀφοῦ ζήτησε ἀπό τόν Χριστό τήν θεραπεία τοῦ δούλου του μέ ἕναν λόγο, πράγμα πού σημαίνει ὅτι πίστευε στήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστής γράφει: «ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐδέ ἐν τῷ Ἰσραήλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» (Ματθ. η΄, 10). Τό σημαντικό εἶναι ὅτι ὁ Χριστός ἄλλοτε θαύμασε καί γιά τήν ἀπιστία τῶν συμπατριωτῶν του Ἰσραηλιτῶν στήν Ναζαρέτ, πού πήγαιναν στήν Συναγωγή, ὅπως διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος: «καί ἐθαύμαζε διά τήν ἀπιστίαν αὐτῶν» (Μᾶρκ. στ΄, 6). Ἔτσι, ὁ Χριστός θαύμασε γιά τήν πίστη τοῦ ἀλλοθρήσκου ἑκατοντάρχου καί θαύμασε γιά τήν ἀπιστία τῶν ὁμοθρήσκων Του.

Αὐτό συμβαίνει σέ κάθε ἐποχή. Ὑπάρχουν Χριστιανοί βαπτισμένοι καί χρισμένοι πού εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά δέν ζοῦν σύμφωνα μέ αὐτά πού πιστεύουν, πράγμα πού προκαλεῖ τόν θαυμασμό τοῦ Χριστοῦ, καί ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού δέν εἶναι βαπτισμένοι, δέν εἶναι Χριστιανοί καί προκαλοῦν πάλι τόν θαυμασμό τοῦ Χριστοῦ.

Βεβαίως, εἶναι σημαντικό νά εἴμαστε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, νά ἔχουμε βαπτισθῆ στό ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι θά σωθοῦμε, ἄν δέν ἀνταποκρινόμαστε σέ αὐτήν τήν μεγάλη δωρεά. Χρειάζεται στήν ζωή μας ἕνας διαρκής ἀγώνας γιά νά τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Σέ ὅλα τά θέματα ἀπαιτεῖται νά πιστοποιῆ κανείς τήν ἰδιότητά του. Δέν φθάνει νά εἶναι κανείς ἱκανός ἐπιστήμων, ἐάν ἀρκεσθῆ στήν λήψη τοῦ πτυχίου του καί δέν παρακολουθῆ τήν ἐξέλιξη τῆς ἐπιστήμης ἤ δέν κάνη ἐφαρμογή αὐτῶν πού ἔχει μάθει. Αὐτό ἰσχύει καί γιά τούς Χριστιανούς.
Τά Μυστήρια καί τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀπαραίτητα γιά τήν σωτηρία μας καί ἔχουμε εὐλογηθῆ ἀπό τόν Θεό νά ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία, καί στηριζόμαστε στήν ἐμπειρία καί τήν διδασκαλία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ἀλλά αὐτό εἶναι προϋπόθεση γιά νά ἀγωνιζόμαστε στήν πνευματική μας ζωή.

Ὁ ἑκατόνταρχος χωρίς νά εἶναι βαπτισμένος πίστευε στόν Θεό, καί αὐτή ἡ πίστη συνδεόταν μέ τήν αὐτομεμψία, ἀφοῦ εἶπε ἐκεῖνον τόν ὑπέροχο λόγο: «οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς» (Ματθ, η΄, 8). Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ πίστη δέν συνδέεται μέ τήν ὑπερηφάνεια, τόν ἐγωϊσμό, τήν κομπορρημοσύνη, ἀλλά μέ τήν ταπείνωση, τήν εὐλάβεια.

Σήμερα στό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε καί τόν ἄλλον σημαντικό λόγο τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὅταν θά ἐμφανισθῆ κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του, θά ἔλθουν πολλοί ἀπό τήν ἀνατολή καί τήν δύση καί θά καθήσουν στό ἴδιο τραπέζι μέ τόν Ἀβραάμ, τόν Ἰσαάκ καί τόν Ἰακώβ, ἐνῶ οἱ κληρονόμοι τῆς Βασιλείας θά ἐκβληθοῦν στό σκοτάδι, ἐκεῖ ὅπου θά κλαῖνε καί θά τρίζουν τά δόντια τους. Αὐτό τό ἔλεγε γιά τούς Ἰουδαίους τῆς ἐποχῆς Του, ἀλλά ἰσχύει γιά κάθε ἐποχή.

Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό Φῶς τοῦ Θεοῦ καί μέσα σέ αὐτήν θά εἰσέλθουν ὅσοι ἔχουν πίστη, ἐνῶ ὅσοι εἶναι ἄπιστοι θά εἶναι στό σκοτάδι. Ἔτσι, ἡ πίστη εἶναι φῶς καί μετοχή τοῦ φωτός.

Πρέπει νά ζοῦμε κατά τέτοιον τρόπο, ὥστε νά μή καυχόμαστε μόνον ὅτι εἴμαστε Χριστιανοί, ἀλλά νά φανερώνουμε καθημερινά ὅτι εἴμαστε ἀπό ἐκείνους γιά τούς ὁποίους ὁ Χριστός θαυμάζει γιά τήν πίστη τους, νά ἔχουμε τό φῶς τῆς πίστεως καί ὄχι τό σκότος τῆς ἀπιστίας ἤ τῆς δυσπιστίας.

Ο Μητροπολιτης
+ Ο Ναυπακτου και Αγιου Βλασιου ΙΕΡΟΘΕΟΣ