Γραπτὰ κυρήγματα: Τό Εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου (27 Ἰουλίου)

Στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε γιά τό θαῦμα πού ἔκανε ὁ Χριστός στούς δύο τυφλούς, οἱ ὁποῖοι Τόν ἀκολουθοῦσαν κράζοντες «ἐλέησον ἡμᾶς Υἱέ Δαυίδ» καί ἀξιώθηκαν νά δοῦν τό φῶς τοῦ ἡλίου καί ὅλη τήν δημιουργία. Προηγουμένως, ἦταν τυφλοί καί βρίσκονταν στό σκοτάδι. Ὅμως, ὅταν ὁ Χριστός τούς ἄνοιξε τούς ὀφθαλμούς, ἄρχισαν γιά πρώτη φορά νά βλέπουν τήν δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης, τό Εὐαγγέλιο μᾶς εἶπε ὅτι ὁ Χριστός θεράπευσε ἕναν δαιμονισμένο κωφό, ὁ ὁποῖος στήν συνέχεια καί ἄκουγε καί ὁμιλοῦσε. Φῶς καί ἦχος εἶναι δύο σημαντικά γεγονότα, πού συνδέονται μέ τήν δημιουργία, ἀλλά καί μέ δύο βασικές αἰσθήσεις πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο γιά νά βλέπη καί νά ἀκούη, δηλαδή τήν αἴσθηση τῆς ὁράσεως καί τήν αἴσθηση τῆς ἀκοῆς.

Στό τέλος τοῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος γράφεται ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο ὅτι ὁ Χριστός περιόδευε ὅλες τίς πόλεις διδάσκοντας στήν συναγωγή καί κηρύσσοντας «τό εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας» καί θεραπεύοντας κάθε ἀσθένεια καί ἀδυναμία στόν λαό. Αὐτό τό εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας ἦταν τό περιεχόμενο τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων, μετά τήν Πεντηκοστή. Ὁ Χριστός εἶπε μετά τήν Ἀνάστασή Του στούς Ἀπόστόλους: «πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει» (Μᾶρκ. ιστ΄, 15). Διαβάζοντας κανείς τίς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» καί τίς Ἐπιστολές τους θά διαπιστώση ὅτι αὐτό ἦταν τό περιεχόμενο καί ὁ σκοπός τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος, δηλαδή ὁμιλοῦσαν γιά τό εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Εὐαγγέλιο θά πῆ καλή εἴδηση, καλή ἀγγελία, καί αὐτή ἡ καλή εἴδηση εἶναι ὅτι ἦλθε αὐτή ἡ Βασιλεία. Τί σημαίνει αὐτό;

Αὐτό ἔχει σχέση μέ τό θαῦμα πού ἀκούσαμε σήμερα. Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῶν τυφλῶν γιά νά δοῦν τό φῶς τοῦ ἡλίου, καί τοῦ κωφαλάλου γιά νά ἀκούση τόν ἦχο καί νά ὁμιλῆ, ἔχει ἀναφορά στό ἄλλο θαῦμα τό νά ἀποκτήση κανείς ὀφθαλμό γιά νά δῆ τό Φῶς τοῦ Θεοῦ καί νά ἀποκτήση αὐτιά γιά νά ἀκούη τήν φωνή τοῦ Θεοῦ.

Ὑπάρχει διαφορά μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου. Ὁ Θεός εἶναι ἄκτιστος, δηλαδή δέν ἔχει ἀρχή καί τέλος, ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι κτιστός, ἔχει δημιουργηθῆ ἀπό τόν Θεό. Ὁ Θεός ὅταν ἐμφανίζεται στούς ἀνθρώπους φαίνεται ὡς Φῶς, ὁ Θεός εἶναι Φῶς, ἀλλά διαφέρει ἀπό τό φῶς τοῦ ἡλίου. Οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι εἶδαν τόν Χριστό μέσα στό Φῶς. Ὅταν, ὅμως, θέλησαν νά ὁμιλήσουν γιά τόν Θεό πού εἶναι μέσα στό Φῶς, χρησιμοποίησαν καί τήν ἔννοια τοῦ κτιστοῦ ἡλίου ἤ τήν εἰκόνα τῆς δόξας τοῦ ἐπιγείου βασιλέως.

Ὁ ἐπίγειος βασιλεύς, ὁ αὐτοκράτωρ, παρουσιαζόταν στούς ἀνθρώπους μέ μεγαλοπρέπεια, μέ τιμές, φοροῦσε ἀστραφτερά ἱμάτια, περιβαλλόταν ἀπό στρατιῶτες, ἔμενε μέσα σέ φωτόλουστα παλάτια. Ὅταν ἔκανε δεῖπνο ὅλα ἦταν φωτισμένα, λαμπρά. Ὁ γάμος τοῦ υἱοῦ του ἦταν τό μεγαλύτερο γεγονός στήν αὐτοκρατορία. Ἑπομένως, καί ὁ Χριστός καί ὅσοι εἶδαν τόν Χριστό μέσα στό Φῶς χρησιμοποίησαν εἰκόνες ἀπό τήν ζωή τοῦ βασιλέως γιά νά δείξουν τήν ἄκτιστη δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὁ Χριστός ὁμίλησε γιά Βασιλεία Θεοῦ, γιά μεγαλοπρεπές δεῖπνο, γιά γάμους τοῦ υἱοῦ τοῦ Βασιλέως.

Τό Εὐαγγέλιο, λοιπόν, τῆς Βασιλείας εἶναι ὁ λόγος γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ, γιά τό οὐράνιο Φῶς Του, καί προτροπή στούς ἀνθρώπους νά ἀποκτήσουν σχέση μέ αὐτό τό Φῶς, νά μεθέξουν τοῦ θείου Φωτός, νά δοῦν αὐτό τό Φῶς καί τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ὁ Χριστός μᾶς δίδαξε νά παρακαλοῦμε τόν Θεό λέγοντας: «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία σου», νά ἔλθη αὐτό τό Φῶς μέσα μας καί στήν κοινωνία μας. Προϋπόθεση γιά νά ἔλθη αὐτό τό Φῶς εἶναι ἡ μετάνοια, γι’ αὐτό ὁ Χριστός, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί οἱ Ἀπόστολοι προέτρεπαν τούς ἀνθρώπους: «μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ», καί ἀποτέλεσμα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Φωτός εἶναι ὅτι ἐκδιώκεται ὁ διάβολος καί οἱ ἐνέργειές του.

Αὐτό εἶναι τό περιεχόμενο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κηρύγματος, γι’ αὐτό καί λέγεται κήρυγμα «προφητείας». Τό ὀρθόδοξο κήρυγμα εἶναι φανέρωση τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ, καί προτροπή γιά μέθεξη αὐτῆς τῆς δόξας, γιά συμμετοχή σέ αὐτήν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Δυστυχῶς, σήμερα τό κήρυγμα πολλῶν ἀπό μᾶς ἀναφέρεται σέ ἠθικά καί κοινωνικά θέματα, κοινωνικοποιεῖται καί πολιτικοποιεῖται, ὥστε νά εἶναι σύγχρονο.

Ἑπομένως, οἱ ἄνθρωποι σήμερα, πού ἔχουν πνευματική τύφλωση καί κώφωση καί δέν μποροῦν νά βλέπουν τόν Θεό καί νά ἀκοῦν τήν φωνή Του, ἔχουν ἀνάγκη νά θεραπευθοῦν, ὥστε νά βλέπουν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν μιά Ἐκκλησία δέν ἀνταποκρίνεται στόν σκοπό αὐτό, εἶναι ἐκκοσμικευμένη καί χάνει τήν ἀποστολή της.

Ο Μητροπολιτης
+ Ο Ναυπακτου και Αγιου Βλασιου ΙΕΡΟΘΕΟΣ