Πάσχα Κυρίου

... Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λαμβάνοντας σχεδόν αὐτούσια κείμενα ἀπό τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, γράφει: «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα. Ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ἄδοντας».

Πανηγυρίζοντας τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ὁ Ἰωάννης ὁ Βρυένιος, μαθητής τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί διδάσκαλος τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ἀναλύει τήν θεολογική σημασία τῆς ἑορτῆς. Πάσχα εἶναι ἡ διάβαση ἀπό τό σκότος στό φῶς, ἐξέλευση ἀπό τόν Ἅδη στήν γῆ, ἀνάβαση ἀπό τήν γῆ στούς οὐρανούς, μετάβαση ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή, ἀνάσταση τῶν πεπτωκότων βροτῶν, ἀνάκληση τῶν ἐξορίστων τῆς Ἐδέμ, ἀνάρρυση τῶν αἰχμαλώτων στήν φθορά, ἡ ὄντως ζωή τῶν πιστῶν, τρυφή παντός τοῦ κόσμου, τιμή τῆς θείας Τριάδος. Ἡ προσηγορία τοῦ Πάσχα εἶναι ἀκόρεστη, ἀφοῦ εἶναι πολλαπλάσια ἡ Χάρη πού δηλώνεται δι’ αὐτοῦ. Τό Πάσχα εἶναι ἀναψυχή τῶν ψυχῶν, χαρμονή τῶν νοῶν, κουφισμός τῶν σωμάτων, φωτισμός τῶν ὀφθαλμῶν, γλυκασμός τῶν λαρύγγων, θυμηδία, θερμότης, εἰρήνη, χαρά.

...

Πάσχα δέν λέγεται μόνο ἡ ἑορτή, ὡς μετάβαση ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή, ἀλλά καί αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός. Ἄλλωστε, δέν νοεῖται ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἔξω ἀπό τόν Θεάνθρωπο, ἀφοῦ αὐτός εἶναι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή. Αὐτός εἶναι ἡ ἀνάσταση τῶν ἀνθρώπων. Γι ’αὐτό, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στόν Κανόνα τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ἀποδίδει στόν Χριστό τόν χαρακτηρισμό «Πάσχα». Γράφει: «Ὤ Πάσχα τό μέγα ἱερώτατον, Χριστέ, ὤ Σοφία καί Λόγε τοῦ Θεοῦ καί Δύναμις». Αὐτός ὁ χαρακτηρισμός ἔχει σχέση μέ τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «καί γάρ τό Πάσχα ἡμῶν ὑπέρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός».  

Ναυπάκτου Ἱεροθέου: «Οἱ Δεσποτικές Ἑορτές»