Διαθήκη Ἐπισκόπου

«Ἐν Ἀθήναις σήμερον τῇ 23ῃ Ἰανουαρίου 1984 ἐγώ ὁ ταπεινός Ἐπίσκοπος Ἐδέσσης Καλλίνικος, κατά κόσμον Δημήτριος Γεωργίου Ποῦλος, συντάσσω τήν παροῦσαν διαθήκην μου καί ὁρίζω τά ἑξῆς:

1. Ὅταν μέ καλέσῃ ὁ Κύριος ἐπιθυμῶ νά ταφῶ εἰς Ἔδεσσαν ὄπισθεν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Κοιμητηρίου, ἄν ὑπάρχῃ θέσις. Ἄν δέν ὑπάρχῃ θέσις, εἰς οἱονδήποτε ἄλλο μέρος τοῦ Κοιμητηρίου μή ἐμφανές. Φέρετρον νά χρησιμοποιηθῇ ἁπλοῦν καί ταπεινόν. Ἁπλοῦς καί ἀπέριττος νά εἶναι καί ὁ τάφος μου καί ἐπ᾿ αὐτοῦ νά γραφῇ τό ρητόν: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν». Νά ταφῶ μέ τό ἁπλοῦν ὑφαντόν κίτρινον ἐπιτραχήλιον καί ὠμοφόριον, κατασκευῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καλογραιῶν Καλαμῶν. Οὐδείς στέφανος νά κατατεθῇ. Λόγοι ἐπικήδειοι ἤ νά μή ἐκφωνηθοῦν διόλου ἤ νά εἶναι λίαν περιωρισμένοι.

2. Ἀκίνητον περιουσίαν δέν ἔχω. Χρήματα δέν ἔχω. Ἄν εὑρεθοῦν ὀλίγα χιλιόδραχμα νά κατατεθοῦν εἰς τό Γενικόν Φιλόπτωχον Ταμεῖον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

3. Ἡ βιβλιοθήκη μου νά μείνῃ εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν….

4. Ἐκ τῶν ἀρχιερατικῶν μου στολῶν… ....

Αἰτοῦμαι συγγνώμην παρά πάντων ὅσους τυχόν ἐπίκρανα καθ᾿ ὅλον τόν βίον μου καί συγχωρῶ καί ἐγώ ἀπό καρδίας πάντας τούς καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον λυπήσαντάς με. Ἐκφράζω τήν βαθυτάτην εὐγνωμοσύνην μου πρός τούς συνεργάτας μου καί τούς κατά σάρκα καί πνεῦμα ἀδελφούς μου διά πᾶν ὅ,τι προσέφερον εἰς τήν ταπεινότητά μου. Ἰδιαιτέρως εὐχαριστῶ τόν ἀδελφόν μου Κωνσταντῖνον μέ τόν τίμιον ἱδρῶτα τοῦ ὁποίου ἐσπούδασα. Κύριος ὁ Θεός δώῃ αὐτοῖς κατά τήν καρδίαν αὐτῶν. .... Ἐπίσης ἐκφράζω τάς ὁλοψύχους εὐχαριστίας μου πρός τόν ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς ἀκριτικῆς Ἐπισκοπῆς μου. Πολλοί ἐκ τῶν Κληρικῶν ἤξιζον τιμητικῶν ὀφφικίων, ἀλλ᾿ ἀνέβαλον τήν ἀπονομήν τούτων δι᾿ εὐθετώτερον χρόνον. Ἐλπίζω νά προλάβω νά ἀποδώσω τήν ὀφειλομένην εἰς αὐτούς τιμήν. …

Τό ἔλεος τοῦ Κυρίου ἄς μέ συνοδεύῃ κατά τήν ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου ἐκδημίαν μου».

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Καλλίνικος Μητροπολίτης Ἐδέσσης)