Διά τῆς Θεοτόκου «εὕρηται ἡ βροτογενής δραχμή»

Τό ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου παρομοιάζεται μέ τήν γυναίκα πού εἶχε δέκα δραχμές καί ἔχασε μία ἀπό αὐτές, ὁπότε ἄναψε λύχνο, σάρωσε-σκούπισε τό σπίτι καί ἀναζητοῦσε μέ ἐπιμέλεια νά βρῆ τήν χαμένη δραχμή. Καί ὅταν τήν βρῆκε, φώναξε τίς φίλες καί τίς γειτόνισσές της καί τούς εἶπε: «Συγχάρητέ μοι ὅτι εὗρον τήν δραχμήν ἥν ἀπώλεσα». Καί λέγοντας αὐτήν τήν παροιμία ὁ Χριστός διαβεβαιώνει τούς ἀκροατές ὅτι «χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι».

Μέ τήν δραχμή νοεῖται ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί γενικότερα ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δημιουργήθηκε ἀπό τόν Θεό νά εἶναι κατ’ εἰκόνα Του. Ἡ δραχμή ἦταν νόμισμα ἀργυροῦν καί πάνω της εἶχε «χαρακτῆρας βασιλικούς», κατά τόν ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι «ἡ βασιλική εἰκών», κατά τόν ἱερό Θεοφύλακτο καί «ὅτι κατ’ εἰκόνα γεγόναμεν τήν βασιλικήν, τοὐτέστι τήν τοῦ ἐπί πάντας Θεοῦ», κατά τόν ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας. Ὅταν, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν Θεό καί περιέπεσε στόν τόπο τῶν ἀκαθαρσιῶν, ὁ Χριστός, πού εἶναι τό πρωτότυπο τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου, ὁμοιάζει μέ τήν γυναίκα πού ἄναψε λύχνο γιά νά βρῆ τόν ἄνθρωπο.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει ὅτι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός ἄναψε λύχνο, δηλαδή ἄναψε «τήν ἑαυτοῦ σάρκα» καί σκούπισε τήν οἰκία, ἤτοι «τῆς ἁμαρτίας τόν κόσμον ἀποκαθαίρων» καί ἀναζήτησε τήν δραχμή, «τήν βασιλικήν εἰκόνα συγκεχωσμένην τοῖς πάθεσι».…

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι φῶς πού ἔπεσε στόν κόσμο, κάθαρση τοῦ κόσμου καί εὕρεση τοῦ βασιλικοῦ νομίσματος. Σέ αὐτό συνετέλεσε ἡ Θεοτόκος Μαρία, γι’ αὐτό ὁ ἅγιος Μόδεστος Ἱεροσολύμων λέγει ὅτι «δι’ αὐτῆς εὕρηται ἡ βροτογενής δραχμή», δηλαδή ἡ χαμένη ἀνθρώπινη φύση βρέθηκε καί σώθηκε. Αὐτή ἔδωσε τήν σάρκα της στόν Χριστό, τήν ὁποία Ἐκεῖνος πυρπόλησε, τήν θέωσε καί δι’ αὐτῆς φώτισε ὅλο τόν κόσμο.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Οἱ Θεομητορικές Ἑορτές