Γιὰ τὴν Μακεδονία μας

[...] Κι ἔτσι ἀποφάσισα νά συναντήσω τόν Κώτα ἀπό τή Ρούλια [...]
Ἐπῆγα ἐκεῖ μεσάνυχτα. Καθήσαμε μαζί ὅλη τή νύχτα καί μιλούσαμε. Τοῦ ἔλεγα: Ἐσεῖς εἴσαστε Ἕλληνες ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, καί πέρασαν οἱ Σλάβοι καί σᾶς ἐξεσλάβωσαν. Ἡ μορφή σας εἶναι ἑλληνική καί ἡ γῆ πού πατοῦμε εἶναι ἑλληνική. Τό μαρτυροῦνε τά ἀγάλματα πού εἶναι κρυμμένα μέσα της. Καί αὐτά εἶναι ἑλληνικά, καί τά νομίσματα πού βρίσκομε εἶναι ἑλληνικά, κι οἱ ἐπιγραφές εἶναι ἑλληνικές. Ἔπειτα ἡ Ἐκκλησία μας καί τό Πατριαρχεῖο ἐπρωτοστάτησαν πάντοτε στήν ἐλευθερία.

(Γερμανός Καραβαγγέλης)

Ἡ Κυβέρνηση τῶν Ἀθηνῶν ἐξαρτοῦσε τήν ἐπιβίωσή της ἀπό τήν βοήθεια τῶν Δυτικῶν Δυνάμεων. Ἦταν ἐντελῶς ἐξαρτημένη καί ὅπως φάνηκε, εἰδικά οἱ Ἄγγλοι δέν ἤθελαν νά ἐνοχληθεῖ ὁ Τίτο, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἔκανε αὐτό πού τελικά ἔκανε. Δηλαδή νά διακόψει τίς σχέσεις του μέ τήν Μόσχα. Γι’ αὐτόν τόν λόγο οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις δέν διαμαρτυρήθηκαν τότε, ἐνῶ ὅλος ὁ κόσμος γνώριζε ὅτι μέ τό ὄνομα αὐτό ὁ Γιουγκοσλαῦος ἡγέτης δημιουργοῦσε τόν Δούρειο Ἵππο γιά νά ἐπαναλάβει αὐτό πού ἔκανε ὡς ἄνθρωπος τῆς Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς. Δηλαδή τήν δημιουργία τῆς Μακεδονίας τοῦ Αἰγαίου.

(Μίκης Θεοδωράκης πρός Σκοπιανό καλλιτέχνη)