Ἡ μετάσταση τῆς Θεοτόκου

Ἐπειδή τό ἅγιο καί ἀκήρατο σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο ἔλαβε ἀπό τήν Μητέρα Του καί τό ἕνωσε μέ τήν ὑπόστασή Του, ἀναστήθηκε τήν Τρίτη ἡμέρα ἀπό τό μνῆμα, γι’ αὐτό καί ἡ Θεοτόκος ἔπρεπε «ἐξαρπασθῆναι τοῦ τάφου καί πρός τόν Υἱόν τήν μητέρα μεθορμισθῆναι». Καί ὅπως ὁ Χριστός κατέβηκε πρός ἐκείνη, ἔτσι καί ἡ Παναγία Θεοτόκος ἔπρεπε «πρός αὐτόν ἀναφέρεσθαι». Αὐτή πού φιλοξένησε μέσα στήν κοιλία της τόν Θεό Λόγο, ἔπρεπε νά κατοικήση στίς δικές Του σκηνές. Καί ὅπως ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ἔπρεπε νά κατοικήση στήν οἰκία τοῦ Πατέρα Του, ἔτσι ἔπρεπε καί ἡ Μητέρα Του νά αὐλισθῆ στά Βασίλεια τοῦ Υἱοῦ της. Ἔπρεπε αὐτή πού φύλαξε τήν παρθενία της ἀλώβητη, νά ἀξιωθῆ νά τηρηθῆ καί τό σῶμα της ἀδιάφθορο μετά τόν θάνατο. Ἔπρεπε αὐτή, πού κράτησε στήν ἀγκάλη της τόν κτίστη ὡς βρέφος, νά κατοικήση στά θεῖα σκηνώματα. Ἔπρεπε αὐτή πού ὁ Πατέρας διάλεξε ὡς νύμφη, νά μένη στούς οὐρανίους θαλάμους. Ἔπρεπε αὐτή πού εἶδε τόν Υἱό της στόν Σταυρό καί δέχθηκε ρομφαία στήν καρδιά της, –πράγμα πού εἶχε ἀποφύγει στήν γέννα (ἐννοεῖ τόν ἀνώδινο τοκετό)–, νά Τόν θεωρῆ νά συγκάθεται μέ τόν Πατέρα Του. Ἔπρεπε ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ νά κατέχη καί ὅλα ὅσα ἔχει ὁ Υἱός της καί νά προσκυνηθῆ ἀπό ὅλη τήν κτίση «ὡς μητέρα Θεοῦ καί δούλη». Γιατί ἡ κληρονομία κατέρχεται ἀπό τούς γονεῖς στά παιδιά, ἀλλ’ ἐδῶ συμβαίνει τό ἀν τίστροφο ὅτι «ὁ Υἱός τῇ μητρί τήν σύμπασαν κτίσιν κατεδουλώσατο».

Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Οἱ Θεομητορικές ἑορτές