Ὁ μέγας Διονύσιος

 Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση ἀπό τότε πού ἐμφανίσθηκαν τά ἔργα τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, τόν 6ο αἰώνα μ.Χ. μέχρι σήμερα, τά ἔχει υἱοθετήσει ἀπόλυτα καί τά ἔχει ἐντάξει στήν ὅλη παράδοσή της. Θεωρεῖ ὅτι τά περίφημα αὐτά συγγράμματα τά ἔχει γράψει ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καί κατά ἕναν τρόπο, πού ἔγινε καί μέ ἄλλα κείμενα, εὑρέθηκαν ἀργότερα καί παρουσιάσθηκαν στήν Ἐκκλησία μετά ἀπό πολλά χρόνια.

Ἀπό τότε προξένησαν μεγάλη ἐντύπωση, ὁ ἅγιος Διονύσιος θεωρήθηκε ἕνας πολύ μεγάλος θεολόγος, τά χρησιμοποίησε ὁ Λεόντιος Βυζάντιος, τά ἑρμήνευσε ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ἀντέκρουσε καί τά πρῶτα ἐπιχειρήματα πού διατυπώθηκαν τότε ἐναντίον τῆς πατρότητός τους, τά ἐπιδέχθηκαν οἱ μεταγενέστεροι Πατέρες, ὅπως ὁ ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ ὅσιος Νικήτας ὁ Στηθάτος, ὅλοι οἱ Φιλοκαλικοί Πατέρες, ἰδιαιτέρως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ἔχει ἐπηρεασθῆ ἀπό αὐτά, ἄν καί δέν τό ἀναφέρη, ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τά χρησιμοποιεῖ κ.λπ.

Πρέπει νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι ἀναφέρονται τά συγγράμματα αὐτά στόν 2ο Κανόνα τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅταν γίνεται ἐπίκληση τοῦ χωρίου τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου: «Οὐσία γάρ τῆς καθ’ ἡμᾶς ἱεραρχίας ἐστί τά θεοπαράδοτα λόγια, ἤγουν ἡ τῶν θείων Γραφῶν ἀληθινή ἐπιστήμη, καθώς ὁ μέγας ἀπεφήνατο Διονύσιος».