Τό πέρασμα στήν ἀληθινή ζωή

Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ. Πρότυπο τῆς δημιουργίας του εἶναι ὁ Λόγος, τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁπότε, ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ ποτέ νά ἀναπαυθῆ, ἐάν δέν ἀνταποκριθῆ στίς ὑψηλές προδιαγραφές μέ τίς ὁποῖες δημιουργήθηκε.

Ὁ Θεός πού τόν δημιούργησε τοῦ ἔπλασε τό σῶμα καί τοῦ ἐμφύσησε ψυχή. Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσωματικό ὄν, ἀφοῦ ἀποτελεῖται ἀπό ψυχή καί σῶμα. Ὅμως γιά νά εἶναι ὁλοκληρωμένος ἄνθρωπος θά πρέπει νά λάβει καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ὅπως ἡ ψυχή εἶναι ἡ ζωή τοῦ σώματος, ἔτσι καί τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ἡ ζωή τῆς ψυχῆς.

Ἡ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι γίνεται μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅταν ὁ ἄνθρωπος χρησιμοποιῆ μιά εἰδική μέθοδο πού λέγεται ἡσυχαστική. Πρόκειται γιά τόν τρόπο ἐκεῖνο διά τοῦ ὁποίου ἐλευθερώνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν τυραννία τῆς λογικῆς καί τῶν λογισμῶν, ἀναπτύσσεται ἡ νοερά ἐνέργεια λαμβάνει τό Ἅγιον Πνεῦμα καί γίνεται κατά Χάρη θεούμενος.

Φθάνοντας ὁ ἄνθρωπος σέ αὐτήν τήν κατάσταση πού μᾶς ὑποδεικνύει ἡ ζωή τῆς Παναγίας μας, ὑπερβαίνει ὅλα τά κοινωνικά καί ψυχολογικά ζητήματα. Δέν τόν ἀπασχολοῦν τά θέματα τῆς καθημερινότητος, παρά τό ὅτι τά ἀντιμετωπίζει, γιατί ζῆ ἀπό τήν ζωή αὐτή τήν ἀνάστασή του. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὑπερβαίνει τόν θάνατο, ὅπως τό βλέπουμε στήν ζωή τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετωπίζουν τόν θάνατο ὡς ἕνα πέρασμα ἀπό τήν βιολογική ζωή στήν ἀληθινή ζωή, ἀπό τά πρόσκαιρα στά ἀληθινά, ἀπό τήν ξενιτεία στήν πραγματική πατρίδα. Οἱ ἅγιοι βλέπουν τόν θάνατο νά ἔρχεται καί χαίρονται, ὅπως χαίρεται ὁ ξενιτεμένος ἐπιστρέφοντας στήν πατρίδα του, ὅπου θά συναντήση τούς ἀγαπητούς του ἀνθρώπους. Πατρίδα εἶναι ὁ χαμένος Παράδεισος, ὅπου βρίσκονται ὅλοι οἱ προπάτορές μας.

Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Θρησκεία καί Ἐκκλησία στήν κοινωνία