Κύριο ἄρθρο: Τό Βάπτισμα ὡς ἔνδυση τοῦ Χριστοῦ

Ἑορτάζουμε καί πάλι τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὡς ἕνα ἱστορικό γεγονός, τό ὁποῖο ἔγινε κατά τήν ἐποχή πού ὁ Πιλάτος ὡς Ρωμαῖος διοικητής εἶχε τήν εὐθύνη τῆς διοικήσεως τῆς Παλαιστίνης, ἀλλά καί ὡς ἕνα πνευματικό καί ἐκκλησιαστικό γεγονός. Ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα πού συνδέονται μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τά Πάθη Του, τόν Σταυρό Του, τήν Ταφή Του καί τήν Ἀνάστασή Του συνδέονται μέ τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι, πανηγυρίζουμε τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὅπως φαίνεται στήν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί στήν θεία Λειτουργία πού ἀκολουθεῖ.

Μεταξύ τῶν ἄλλων πού παρατηροῦμε στήν ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία εἶναι καί τό ὅτι ψάλλουμε ἀντί τοῦ Τρισαγίου ὕμνου «ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς», τό «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε, ἀλληλούϊα». Καί αὐτό τό ψάλλουμε ὄχι μόνον στήν Θεία Λειτουργία τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ὅλη τήν διακαινίσημη ἑβδομάδα μέχρι τό Σάββατο πρό τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ.

Αὐτόν τόν ὕμνον τόν ψάλλουμε πανηγυρικά καί πανευφρόσυνα, καί προκαλεῖ ἰδιαίτερη αἴσθηση γιά ὅσους συμμετέχουν στίς ἱερές ἀκολουθίες καί εἶναι φιλακόλουθοι. Τόν ἴδιον αὐτόν ὕμνον ψάλλουμε κατά τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος κυκλοῦντες τρεῖς φορές τήν ἱερά κολυμβήθρα. Καί αὐτό ψάλλεται αὐτήν περίοδο διότι τό Μέγα Σάββατο γίνονταν οἱ ὁμαδικές βαπτίσεις, δηλαδή ἐκεῖνοι πού κατηχοῦντο καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς βαπτίζονταν τό Μέγα Σάββατο καί ὅλη τήν διακαινίσημη ἑβδομάδα φοροῦσαν τά λευκά, ἔνδειξη τῆς νέας ἀναστάσιμης ζωῆς.

Ὁ ὕμνος αὐτός «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε» εἶναι ἁγιογραφικός, προέρχεται ἀπό τήν πρός Γαλάτας Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπου γράφεται: «Ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. γ΄, 26-27), δηλαδή ὅσοι βαπτισθήκατε στόν Χριστό, φορέσατε τόν Χριστό.

Ἡ ἐντολή τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στούς Μαθητές Του, ὅταν ἐμφανίσθηκε σέ αὐτούς, ἦταν: «Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. κη΄, 19-20). Τό ὅτι ἐδῶ ψάλλουμε, κατά τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τό «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε» δέν δείχνει διαφοροποίηση ἀπό τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ νά γίνεται ἡ βάπτιση στό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, διότι κατά τήν ἑρμηνεία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «ἡ τοῦ Χριστοῦ προσηγορία τοῦ παντός ἐστιν ὁμολογία», διότι φανερώνει «τόν χρίσαντα Θεόν καί τόν χρισθέντα Υἱόν καί τό χρῖσμα τό Πνεῦμα».

Ἀκόμη, τό βάπτισμα τοῦ ἀνθρώπου μέσα στό νερό τῆς ἁγίας Κολυμβήθρας δηλώνει τόν Σταυρό, τήν Ταφή καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα ζῆ ὁ βαπτιζόμενος Χριστιανός. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του ἀναφέρεται σέ αὐτό ὅταν γράφη: «Ἤ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν, εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν; συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διά τοῦ βαπτίσματος εἰς τόν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. στ΄, 3-4). Καί αὐτό συνδέεται μέ τό ὅτι μέ τό Βάπτισμα πεθαίνουμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τόν Χριστό καί ἀνακαινούμαστε μαζί Του, διότι πέθανε ὁ παλαιός ἄνθρωπος ὡς πρός τήν ἁμαρτία καί ἀναστήθηκε ὁ νέος ἄνθρωπος (Ρωμ. στ΄, 5-6).

Στίς «Ἀποστολικές Διαταγές» γράφεται ὅτι τό Βάπτισμα δόθηκε σέ μᾶς γιά νά συμμετάσχουμε στόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ στόν Σταυρό, τό ὕδωρ δόθηκε ἀντί τῆς ταφῆς, τό λάδι ἀντί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό σφράγισμα ἀντί τοῦ Σταυροῦ, τό μύρο εἶναι ἡ βεβαίωση τῆς ὁμολογίας τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἡ κατάδυση στό νερό ὡς μετοχή στό «συναποθανεῖν» μέ τόν Χριστό καί ἡ ἀνάδυση ἀπό τό νερό ὡς τό «συναναστῆναι» μέ τόν Χριστό.

Ἑπομένως, τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος εἶναι συμμετοχή μας στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, τῆς Ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Μέ τό Βάπτισμα πεθαίνει ὁ παλαιός ἄνθρωπος καί ἀνασταίνεται ὁ νέος ἄνθρωπος, καί ἔτσι ζοῦμε στήν ζωή μας τόν Σταυρωθέντα, Ταφέντα καί Ἀναστάντα Χριστό, καί γι’ αὐτό ψάλλουμε θριαμβευτικά «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε, ἀλληλούϊα».

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μέσα στόν ὕμνο «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε» κρύπτεται ὅλο τό νόημα τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τό νόημα τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος πού δεχθήκαμε ὅλοι μας καί βεβαίως καί τό μυστήριο τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς. Σέ αὐτό ἀναφέρεται κατά πόσο εἴμαστε ἀληθινοί Χριστιανοί καί κατά πόσο ζοῦμε πνευματικά τήν πασχάλεια ζωή, καί ἀκόμη κατά πόσο ὑπερβαίνουμε τίς τυπικότητες καί εἴμαστε ἀληθινοί ἑορταστές τοῦ σταυρώσιμου καί ἀναστάσιμου Πάσχα.

Μέ τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος γίναμε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, αὐτό σημαίνει ὅτι φορέσαμε τόν Χριστό. Ὁ Χριστός δέν εἶναι ἕνα ἔνδυμα τό ὁποῖο φορᾶμε καί στήν συνέχεια μποροῦμε νά τό ἀποβάλλουμε, ἀλλά ἐντασσόμαστε στό Σῶμα Του, καί αἰσθανόμαστε ὅτι ἀνήκουμε σέ Αὐτόν, τά μέλη μας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο, συνεχῶς τονίζει τήν ἀλήθεια ὅτι τά μέλη μας μέ τόν Ἅγιον Βάπτισμα, τό Ἅγιον Χρῖσμα καί τήν θεία Κοινωνία εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ καί συνεχῶς συνιστᾶ νά μιμηθοῦμε τόν Χριστό στά Πάθη Του καί τόν Σταυρό Του, δηλαδή νά σταυρωνόμαστε ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ὥστε νά μετάσχουμε καί τῆς Ἀναστάσεώς Του. Γράφει: «Μίμησαι Χριστόν τόν Θεόν. Πάθε καί αὐτός διά τήν σεαυτοῦ σωτηρίαν, ὡς ἐκεῖνος ἔπαθε διά σέ». Στήν πραγματικότητα ὁ Χριστός μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀνασταίνει αὐτούς πού συμμετέχουν μέ πνευματικό τρόπο στόν θάνατό του. Ὅσο ἀγωνιζόμαστε μέ τόν Χριστό νά νικήσουμε τά πάθη μας, τόσο καί ζοῦμε τήν ἀνάστασή μας ἐν Χριστῷ.

Εὔχομαι σέ ὅλους σας ἔτη πολλά πανευφρόσυνα μέσα στό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί μέσα στήν μέθεξη αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου μέ τήν δική μας καινότητα τῆς ζωῆς, δηλαδή τήν ἀνακαινισμένη ἀναστάσιμη ζωή, διότι «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε, ἀλληλούϊα».

Ποιμαντικὴ ἐγκύκλιος Πάσχα