Οἱ τρεῖς παράγοντες

Τρεῖς εἶναι οἱ παράγοντες πού συγκροτοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, καί ἀποτελοῦν τούς ἄξονες τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ ἕνας εἶναι τό ἱερό Θυσιαστήριο, ὁ ἄλλος ὁ Ἐπίσκοπος καί ὁ τρίτος οἱ ἅγιοι. Μεταξύ αὐτῶν τῶν τριῶν παραγόντων ὑπάρχει μιά θαυμαστή ἑνότητα. Τό ἱερό Θυσιαστήριο καθιερώνεται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο καί μάλιστα ὁ Ἐπίσκοπος τοποθετεῖ κάτω ἀπό τό Θυσιαστήριο τά λείψανα τῶν ἁγίων Μαρτύρων. Αὐτό δείχνει ὅτι τό Θυσιαστήριο, ὁ Ἐπίσκοπος καί οἱ ἅγιοι ἀποτελοῦν τούς ἄξονες τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

Τό θυσιαστήριο εἶναι ἡ «ἀρχή πάσης τελετῆς» καί ἡ κρηπίδα καί ἡ ρίζα ὅλων τῶν Μυστηρίων. Πάνω στό Θυσιαστήριο τελεῖται ἡ ἀναίμακτη μυσταγωγία καί, φυσικά, ἡ θεία Εὐχαριστία πού ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ Χριστιανοῦ. Ὁ Ἀρχιερεύς μυρώνει τό ἱερό Θυσιαστήριο καί τό μύρο «τήν ἐκ Θεοῦ χάριν οἶδε κομίζειν ». Ἔτσι τό μύρο τό ὁποῖο ἀπό ὅλη τήν φύση, ἐκτός ἀπό τόν ἄνθρωπο, τό δέχεται μόνο τό ἱερό Θυσιαστήριο, κατά τόν ἅγιο Διονύσιο Ἀρεοπαγίτη, «εἰσάγει τόν Ἰησοῦν ». Εἶναι τό χέρι τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἐπίσκοπος ἁγιάζει καί καθιερώνει τό ἱερό Θυσιαστήριο, γιατί εἶναι τό μυστήριο τῆς αἰσθητῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐνδυμασία τοῦ Ἀρχιερέως κατά τήν καθιέρωση εἶναι ὁ λευκός χιτώνας, γιατί εἶναι τύπος «τοῦ κατ’ ἄνθρωπον θυσιαστηρίου». Τό ὅτι ὁ Ἀρχιερεύς, κατά τήν τελετή τῆς καθιερώσεως, γονατίζει, στρέφεται πρός ἑαυτόν καί καθαρίζεται, εἶναι τύπος τοῦ ὅτι «Θεόν ἐνοικίζει καθαρῶς τῇ ψυχῇ καί θυσιαστήριον ἐργάζεται τήν καρδίαν». […]

Ὑπάρχει μιά σχέση μεταξύ τῶν τριῶν αὐτῶν παραγόντων. Τό κέντρο εἶναι ὁ Χριστός. Τό Θυσιαστήριο εἶναι τό χέρι τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι τό μυστήριο τῆς αἰσθητῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί οἱ ἅγιοι εἶναι τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Ναυπάκτου Ἱεροθέου: Ἐκκλησία και ἐκκλησιαστικό φρόνημα