Βιοηθική καί ποιμαντική
Στή ἐποχή μας γίνεται συζήτηση γιά βιοηθικά προβλήματα, πού εἶναι συνέπεια τῶν προβλημάτων πού δημιουργοῦνται ἀπό τίς ἀνακαλύψεις τῆς μοριακῆς βιολογίας καί τῆς γενετικῆς μηχανικῆς, ἀλλά καί ἀπό τίς βιοϊατρικές ἔρευνες καί τίς ἐφαρμογές τους πού εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς συνδέσεως τῆς ἰατρικῆς μέ τήν τεχνολογία.
...δίνω βαρύτητα σέ τρία σημεῖα.
Τό πρῶτο ὅτι ἡ ἐπιστήμη ἐρευνᾶ τά κτιστά πράγματα, οἱ ἔρευνες τῶν ἐπιστημόνων κινοῦνται μέ μιά ἐλευθερία, ἡ δέ ὀρθόδοξη θεολογία δέν πρέπει νά ἀντιταχθῆ στήν ἐπιστήμη, γιατί εἶναι διαφορετικά τά ἐπίπεδα στά ὁποπῖα κινοῦνται τόσο ἡ ἐπιστήμη ὅσο καί ἡ θεολογία. Δέν πρέπει νά φθάσουμε σέ μιά σύγκρουση θεολογίας καί ἐπιστήμης. Ὅμως ἡ ἴδια ἡ ἐπιστήμη πρέπει νά θέση τά πλαίσια καί τά ὅρια τῆς ἔρευνάς της. Αὐτό γίνεται μέ τήν ἐπιστήμη τῆς βιοηθικῆς.
Τό δεύτερο σημεῖο εἶναι ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τήν θεολογία της θά πρέπη νά θέτη τίς βασικές «ἀρχές» γιά τό τί εἶναι ζωή καί τί θάνατος, ποιό εἶναι τό νόημα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καί πῶς ὑπερβαίνεται ἡ φθαρτότητα καί ἡ θνητότητά του. Δηλαδή, ἡ ὀρθόδοξη θεολογία ἀσχολεῖται μέ τόν ἄνθρωπο περισσότερο ποιμαντικά καί ἐπιδιώκει νά τόν ὁδηγήση στήν θέωση. Ὅταν δέ ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζη βιοηθικά θέματα, πρέπει νά ἐκφράζη τίς θεολγικές «θέσεις», χωρίς νά ἀσχολῆται μέ πολλές λεπτομέρειες οἱ ὁποῖες μποροῦν νά χαρακτηρισθοῦν ὡς σχολαστικισμός.
Τό τρίτο σημείο εἶναι ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν δυνατότητα νά κινῆται στήν κατεύθυνση πού ἐπιθυμεῖ, λόγῳ τοῦ αὐτεξουσίου, ἀλλά ἀφ’ ἑνός μέν τοῦ ἀποκαλύπτει τόν ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς, ἀφ’ ἑτέρου δέν τόν περιβάλλει μέ τήν ἀγάπη της, ὅταν ὁ ἄνθρωπος μέ τήν ἐλεύθερη ἐπιλογή του ἀπομακρύνεται ἀπό τήν προοπτική τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας.
- Προβολές: 13