«Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης αὐτοβιογραφούμενος» στήν Ρουμανική γλώσσα

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Πρόλογος γιά τήν ἔκδοση τοῦ βιβλίου.

Γνώρισα τόν ἅγιο Παΐσιο ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας. Χειροτονήθηκα Πρεσβύτερος τό 1972 καί τόν συνάντησα γιά πρώτη φορά τό 1974, ὅταν ἀσκήτευε στήν Καλύβη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἔκτοτε εἶχα μιά διαρκῆ ἐπικοινωνία μαζί του, μέ τήν εὐλογία τοῦ Γέροντός μου ἁγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτου Ἐδέσσης, τοῦ ἔλεγα τά σοβαρά θέματα πού μέ ἀπασχολοῦσαν καί ἐκεῖνος μοῦ ἀπαντοῦσε μέ κατά Θεόν σοφία καί μέ ἰδιαίτερη διάκριση.

Πέρα ἀπό τίς πολλές συναντήσεις πού εἴχαμε, δύο ἀπό αὐτές ἦταν σημαντικές. Ἡ πρώτη, ὅταν ἀξιώθηκα νά κοιμηθῶ ἕνα βράδυ στήν Καλύβη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τόν ἄκουγα ὅλη τήν νύκτα νά προσεύχεται στό διπλανό κελλί, ὕστερα ἀπό μιά συνοδοιπορεία περίπου τεσσάρων (4) ὡρῶν, σάν μιά πορεία πρός Ἐμμαούς! Ἡ ἄλλη, ὅταν, ὕστερα ἀπό ἕνα γράμμα μου, ἦλθε στήν Ἔδεσσα ὅπου ὑπηρετοῦσα ὡς Ἱεροκῆρυξ γιά νά μοῦ ἀπαντήση ἐπί τόπου στό θέμα πού μέ ἀπασχολοῦσε, καί ἐκεῖ συνάντησε τόν ἅγιο Καλλίνικο, Ἐπίσκοπο Ἐδέσσης. Ἦταν, ὄντως, μιά εὐλογημένη συνάντηση ἑνός ἁγίου Ἐπισκόπου καί ἑνός ἐρημίτου ἡσυχαστοῦ.

Οἱ κατά καιρούς συμβουλές του μέ στήριξαν πάρα πολύ κατά τήν ἱεροκηρυκτική μου διακονία, τίς ὁποῖες θυμᾶμαι ἔντονα, καί μέ βοήθησαν ἰδιαίτερα στήν περαιτέρω ἐξέλιξή μου στήν Ἐκκλησία μετά τήν ἐκδημία τοῦ Γέροντός μου ἁγίου Καλλινίκου. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τόν ἅγιο Καλλίνικο καί ὅταν τόν συνάντησε πρώτη φορά στήν Ἱερά Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους, εἶπε σέ στενό του πνευματικό παιδί: «Πρώτη φορά βλέπω τέτοιον Δεσπότη! Μέχρι τώρα δέν ἔχω δεῖ σάν τόν Καλλίνικο».

Ἐπειδή πίστευα ὅτι ὁ π. Παΐσιος εἶναι ἅγιος, γι’ αὐτό ἔστειλα αἴτηση στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖο, μόλις δέκα χρόνια μετά τήν κοίμησή του, γιά τήν ἁγιοκατάταξή του. Ἐπίσης, ἔγραψα ἕνα βιβλίο μέ τίτλο «ὁ ἅγιος Παΐσιος ὡς ἐμπειρικός θεολόγος» καί ὑπότιτλο «Μαρτυρική κατάθεση γιά ἕναν "ζωντανό ὀργανισμό" τῆς Ἐκκλησίας», «ὡς ἐμπειρικό θεολόγο», «ὡς νηπτικό ἡσυχαστή» Πατέρα, «ὡς θεραπευτή καί παρηγορητή τῶν ἀνθρώπων», «ὡς θεόπτη καί προφήτη», ὡς ὅμοιο μέ τόν ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ.

Ὁ ἅγιος Παΐσιος σέ ὅλη τήν ζωή του πάλευε μέ τούς δαίμονες, συνομιλοῦσε μέ τούς Ἁγίους, ἔβλεπε τό ἄκτιστο Φῶς τοῦ Θεοῦ, συναναστρεφόταν μέ τά ἄγρια ζῶα καί θεράπευε μέ τόν λόγο του τούς ἀνθρώπους. Μεγάλος, ὄντως, ἅγιος!

Μετά τήν ἁγιοκατάταξή του δημοσιεύθηκαν πολλά βιβλία γι’ αὐτόν, στά ὁποῖα κατεγράφηκαν διάφορα περιστατικά ἀπό τήν ζωή του καί πολλές συμβουλές πού ἔδινε στούς ἀνθρώπους. Σκέφθηκα νά συλλέξω τά ὅσα ἔλεγε ὁ ἴδιος στίς συζητήσεις πού εἶχε μέ τίς μοναχές τοῦ Ἡσυχαστηρίου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σουρωτῆς, ἀπό τήν ζωή του γιά νά τίς βοηθήση. Ἔτσι, προῆλθε τό μικρό βιβλίο «ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης αὐτοβιογραφούμενος», πού ἐξέδωσε ἡ Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θηβῶν, Λεβαδείας καί Αὐλίδος. Νομίζω ὅτι στίς διηγήσεις αὐτές εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Παΐσιος.

Ἡ Ἱερά Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Διακονέστι εἶχε τήν ἔμπνευση νά μεταφράση αὐτό τό βιβλίο στήν Ρουμανική γλώσσα καί τήν εὐχαριστῶ ἐκ καρδίας. Οἱ ἀναγνῶστες θά δοῦν ἕναν ἅγιο νά ὁμιλῆ γιά τήν ζωή του ὡσάν νά «αὐτοβιογραφῆται».

Δοξάζω τόν Θεό πού ὁδήγησε τά βήματά μου σέ ἁγίους, ὅπως τόν Γέροντά μου ἅγιο Καλλίνικο, Μητροπολίτη Ἐδέσσης, μέ τόν ὁποῖο ἔμεινα στό Ἐπισκοπεῖο δεκαπέντε (15) χρόνια καί τοῦ «ἔκλεισα» τά μάτια, ἀλλά καί τόν ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, τόν ἅγιο Ἐφραίμ τόν Κατουνακιώτη, τόν ἅγιο Σωφρόνιο τόν Ἀθωνίτη τοῦ Ἔσσεξ, τόν ἅγιο Πορφύριο κ.ἄ. Ὅσοι διαβάσετε αὐτό τό βιβλίο παρακαλῶ νά προσευχηθῆτε νά μή φανῶ ἀνάξιος τόσων μεγάλων δωρεῶν, ἀλλά νά βρῶ ἔλεος ἀπό τόν Θεό κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος