Γραπτὰ κηρύγματα: Εἰσαγωγή στήν Ἁγία Γραφή

Κυριακή 6 Ἰουλίου

Εἰσαγωγή στήν Ἁγία Γραφή

Στά φετινά Κυριακάτικα κηρύγματα τοῦ Καλοκαιριοῦ θά ἀναλυθοῦν μέ σύντομο τρόπο ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη, οὐσιαστικά θά γίνη μιά μικρή προσέγγιση ἤ μιά μικρή γνωριμία μαζί της, ὥστε νά δοθῆ ἡ δυνατότητα καί νά δημιουργηθῆ ὁ ζῆλος σέ μερικούς νά διαβάσουν ἀκόμη πε­ρισ­σότερο τήν Ἁγία Γραφή.

Στό σημερινό σύντομο κήρυγμα θά γίνη μιά μικρή εἰσα­γωγή στήν Ἁγία Γραφή.

Ὅταν ὁμιλοῦμε γιά τήν Ἁγία Γραφή, ἐννοοῦμε τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Πρόκειται γιά τήν συμφωνία-διαθήκη πού συνῆψε ὁ Θεός τήν Παλαιά ἐποχή, δηλαδή πρό Χριστοῦ, μέ τόν Ἑβραϊκό λαό, καί τήν συμφωνία-διαθήκη πού συνῆψε ὁ Χριστός μέ τόν νέο λαό, τόν ἐξ Ἑβραίων καί Ἐθνικῶν, τόν λε­γόμενο Χριστιανικό λαό.

Στήν Παλαιά Διαθήκη ἐπικοινωνεῖ ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ χωρίς Σῶμα-Σάρκα, ἀφοῦ ἀκόμη δέν εἶχε ἐνανθρωπήσει, μέ τόν Ἑβραϊκό-Ἰσραηλιτικό λαό, διά τῶν Προφητῶν καί Δι­καίων, καί στήν Καινή Διαθήκη ἐπικοινωνεῖ ὁ Σεσαρκωμένος Λόγος μέ τόν νέο λαό Του, διότι ἐν τῷ μεταξύ ἐνηνθρώπησε. Ὁ Χριστός προσέλαβε τήν ἀνθρώ­πινη φύση, δίδαξε, θαυμα­τούρ­γησε, ἔπα­θε, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε, ἀναλήφθηκε στούς οὐρα­νούς καί ἔστειλε τό Ἅγιον Πνεῦμα τήν ἡμέρα τῆς Πεντη­κοστῆς, ὥστε ἡ Ἐκκλησία πού ὑπῆρχε στήν Παλαιά Διαθήκη νά γίνη Σῶμα Του.

Ὅπως εἶναι φυσικό, ὁ Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπησή Του ἐπανέφερε ὅλους, ὅσοι πιστεύουν σέ Αὐτόν, στόν Θεό, καί τούς ἐλευθέρωσε ἀπό τήν δουλεία στήν ἁμαρτία, τόν διάβολο καί τόν θάνατο. Γιά νά γίνη αὐτό ἔπρεπε νά προετοιμασθῆ ἕνας λαός, ὁ Ἑβραϊ­κός-Ἰσραηλιτικός λαός καί ἀποδείχθηκε ὅτι προε­τοιμάσθηκε καλύτερα. Ἔτσι, ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Δια­θήκης εἶναι προετοιμασία τοῦ λαοῦ γιά νά ἐνανθρωπήση ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Αὐτό σημαίνει ὅτι βρέθηκε ἡ κα­τάλληλη γυναίκα ἀπό τήν ὁποία ὁ Χριστός προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση, δηλαδή ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος.

Αὐτό εἶναι σημαντικό καί φαίνεται σέ πολλά χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης, στά ὁποῖα ἀναφέρονται οἱ προφητεῖες τῶν γεγονότων πού θά γίνονταν ἀργότερα καί πῶς ἐκπληρώθηκαν. Κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο ὅλα στήν Παλαιά Δια­θήκη ἐλέχ­θησαν «αἰνιγματικά», καί στήν Καινή Διαθήκη φανε­ρώθηκαν. Ἀκόμη, τό ἔργο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν νά δη­μιουργήση τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ τό ἔργο τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶναι νά κάνη τόν ἄνθρωπο ἄγγελο.

Ὁ Θεός ὁμιλοῦσε διά μέσου τῶν αἰώνων σέ ἁγίους ἀν­θρώπους, οἱ ὁποῖοι μετέ­φεραν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μέ προφορικό καί γραπτό λόγο. Ὁ γραπτός λόγος ὀνο­μάστηκε Γραφή καί Γραφές ἀπό τόν Ἴδιο τόν Χριστό: «Οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς Γραφαῖς;» (Ματθ. κα΄, 42). Ἀλλοῦ ὀνομάστηκαν «Ἱερά γράμματα» (Β΄ Τιμ. δ΄, 15). Στήν Παλαιά Διαθήκη ὀνομάστηκαν «Βίβλοι» (Δανιήλ θ΄, 2), «βιβλία τά ἅγια» (Μακ. ιβ΄, 9), «Ἱερά Βίβλος» (Β΄ Μακ. η΄, 23).

Ὅπως ἀναφέρθηκε, ἡ Ἁγία Γραφή διαιρεῖται σέ δύο μεγάλα μέρη. Τό πρῶτο μέρος λέγεται Παλαιά Διαθήκη καί ἀποτελεῖται ἀπό 49 βιβλία, καί περιγράφουν τήν δημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου, τήν πτώση του, μέχρι τήν ἔλευ­ση τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα τά βιβλία αὐτά ἐγράφησαν πρω­το­τύπως στήν ἑβραϊκή γλώσσα καί τόν 3^ο αἰώνα π.Χ. μετα­φρά­στηκαν στά ἑλληνικά γιά τήν χρήση τῶν Ἑβραίων ἑλληνιστῶν πού κατοι­κοῦσαν στήν Ἀλεξάνδρεια.

Τά μεταφρασμένα αὐτά κείμενα στήν ἑλληνική γλώσσα ἔχουν μεγάλη σημασία, γιατί αὐτῶν τῶν κειμένων ἔκαναν χρήση ὁ Χριστός καί οἱ Ἀπό­στολοι, ἀλλά καί αὐτά τά κείμενα χρησιμο­ποιοῦμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί καί λέγονται κείμενα τῶν ἑβδο­μήκοντα, πού ἦταν οἱ μεταφραστές. Αὐτά τά κείμενα χρησιμο­ποιοῦμε στήν λατρεία τῆς Ἐκκλη­σίας μας ὅσες φορές δια­βά­ζουμε ἀποσπάσματα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη.

Τά 49 αὐτά βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού χρησιμο­ποιοῦμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθό­δοξοι διαιροῦνται σέ τρεῖς μεγάλες ἑνό­τητες.

Πρῶτον, εἶναι τά ἱστορικά βιβλία πού περιγράφουν τήν ἱστορία τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ ἀπό τόν ὁποῖο προῆλθε ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος ἔγινε κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, καί γι’ αὐτό αὐτή ἡ ἱστορία εἶναι προϊστορία τοῦ Χριστιανικοῦ λαοῦ. Τά ἱστορικά βιβλία εἶναι: Ἡ Πεντάτευχος, δηλαδή πέντε βιβλία (Γένεση, Ἔξοδος, Λευιτικό, Ἀριθμοί, Δευτε­ρονόμιο), ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, Κριταί, Ρούθ, τέσσερα βιβλία τῶν Βασιλειῶν πού περι­γράφουν τήν πε­ρίοδο τῶν Βασιλέων, δύο βιβλία Παραλειπομένων, Ἔσδρας, Νεεμίας, Ἐσθήρ, Τωβίτ, Ἰουδήθ, τρία βιβλία τῶν Μακκαβαίων.

Δεύτερον, εἶναι τά  Προφητικά βιβλία πού εἶναι βιβλία τῶν Προφητῶν, δηλαδή Ἡσαΐας, Ἱερεμίας, Ἰεζεκιήλ, Δανιήλ, δώδεκα μικροί Προφῆτες, ἤτοι Ὡσηέ, Ἀμώς, Μι­χαίας, Ἰωήλ, Ὀβδιοῦ, Ἰωνᾶς, Ναούμ, Ἀββακούμ, Σωφονίας, Ἀγγαῖος, Ζα­χαρίας, Μα­λαχίας. Οἱ Προφῆτες ἦταν ἅγιοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἔφθασαν στήν Θεοπτία, εἶδαν τόν Ἄσαρκο Λόγο καί μετέφεραν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στόν λαό.

Τρίτον, εἶναι τά ποιητικά-σοφιολογικά βιβλία, καί σέ αὐ­τά περιλαμβάνονται οἱ Ψαλμοί τοῦ Δαυΐδ, ὁ Ἰώβ, οἱ Παροιμίες τοῦ Σολομῶντος, ὁ Ἐκκλησιαστής, τό Ἆσμα Ἀσμάτων, ἡ Σοφία Σολομῶντος, ἡ Σοφία Σειράχ.

Αὐτή ἡ διαίρεση τῶν βιβλίων σέ ἱστορικά, προφητικά καί ποιητικά δέν εἶναι ἀπόλυτη, γιατί καί τά ἱστορικά ἔχουν προφητεῖες καί ποί­η­ση, ὅπως αὐτό γίνεται καί μέ τά προφητικά καί ποιητικά, δηλαδή ὅλα τά βιβλία ἔχουν μαζί ἱστορία, προφητεία, ποίηση. Πάντως, αὐτή ἡ συμβατική διαίρεση ἀναφέρεται στήν διαίρε­ση τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀπό ἀπόψεως ἀναβάσεως στόν Θεό, δείχνει μιά πορεία τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό.

Τά 27 βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης διαιροῦνται σέ τέσ­σερες κατηγορίες.

Πρῶτον, εἶναι τά τέσσερα Εὐαγγέλια, τοῦ Ματθαίου, τοῦ Μάρκου, τοῦ Λουκᾶ, τοῦ Ἰωάννου, πού μᾶς παρουσιάζουν μερι­κά ἀπό ὅσα εἶπε, ἔκανε καί ἔπαθε ὁ Χριστός. Δέν εἶναι πλήρης βιο­γραφία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά Τόν ὁμολογοῦν ὡς Θεό.

Δεύτερον, εἶναι οἱ «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» πού κατα­γράφουν τήν πρώτη ζωή τῆς Ἐκκλησίας μετά τήν Πεντηκοστή καί τό πῶς ἡ Ἐκκλησία ἐπεκτάθηκε ἀπό τά Ἱεροσόλυμα ἕως τήν Ρώμη, τήν Πρωτεύουσα τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους.

Τρίτον, εἶναι οἱ Ἐπιστολές τῶν Ἀποστόλων (Παύλου, Πέ­τρου, Ἰωάννου καί τῶν Ἀδελφοθέων Ἰακώβου καί Ἰούδα), στίς πρῶ­τες Ἐκκλησίες πού ἱδρύθηκαν καί ἤθελαν βοήθεια στά πρῶτα βή­ματα τῆς ζωῆς τους.

Τέταρτον, εἶναι τό βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τήν ὁποία ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ εἶδε στήν Πάτμο καί δείχνει τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί πέρα ἀπό αὐτήν, τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας στήν οὐράνια Βα­σιλεία.

Αὐτά πού εἴπαμε προηγουμένως εἶναι μιά μικρή εἰσα­γω­γή στά βιβλία τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, αὐτῆς πού ὀνομάζεται Ἁγία Γραφή ἤ Βίβλος, πού θά δοῦμε ἀναλυτικότερα στά φετινά κηρύγματα. Εἶναι ἡ προϊστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἀρχίζει ἀπό τήν δη­μιουργία τοῦ κόσμου μέχρι τήν ζωή μετά τήν Δευτέρα Παρου­σία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ἱερά ἱστορία πρό καί μετά τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, πρό τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί μετά ἀπό αὐτήν.

Θά μᾶς δοθῆ ἡ δυνατότητα στά κηρύγματα αὐτά τοῦ Καλοκαιριοῦ νά ὀσφραν­θοῦμε λίγο τήν ἀγά­­πη τοῦ Θεοῦ πού ἔκανε τά πάντα γιά μᾶς, ὥστε νά δείξουμε καί ἐμεῖς τήν ἀγάπη μας σέ Αὐτόν.

Ὁ Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος