Γραπτὰ κυρήγματα: Κυριακή Β' Ματθαίου

Μέ τήν σημερινή Κυριακή ἀρχίζουμε τά γραπτά Κηρύγματα, πού καθιερώθηκε νά διαβάζωνται κατά τούς μῆνες τοῦ Καλοκαιριοῦ σέ ὅλους τους ναούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Εἶναι καί αὐτό μιά ἐπικοινωνία μέ ὅλους τους Χριστιανούς τῆς Μητροπόλεως, αὐτούς πού παραμένουν μονίμως στήν περιοχή αὐτή καί αὐτούς πού ἔρχονται κατά τήν διάρκεια τοῦ Καλοκαιριοῦ. Τά φετινά κηρύγματα θά ἀναλύουν φράσεις ἀπό τά ἀποστολικά ἀναγνώσματα πού διαβάζονται κατά τήν θεία Λειτουργία τῶν Κυριακῶν.

Τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν ἀνάλυση πού κάνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου πού εἶχε θεσπίσει ὁ Θεός στήν Παλαιά Διαθήκη. Ὅπως εἶναι γνωστόν ἡ Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου εἶχε καθιερωθῆ κατόπιν ὁδηγιῶν τοῦ Θεοῦ, πρίν κτιστῆ ὁ Ναός τοῦ Σολομῶντος στά Ἱεροσόλυμα καί βέβαια θεωρεῖται καί προτύπωση τοῦ χριστιανικοῦ Ναοῦ.

Σύμφωνα μέ τήν περιγραφή της πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς ἡ Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου ἦταν χωρισμένη σέ δύο τμήματα, ἤτοι τό ἅγιο, καί τό ἐσωτερικό πού ὀνομαζόταν ἅγια ἁγίων. Καί φυσικά ἔξω ἀπό τήν σκηνή ὑπῆρχε μία αὐλή πού λεγόταν κοσμικόν. Στόν αὔλειο χῶρο, πού εἶχε τήν ὀνομασία κοσμικό παρέμεναν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ Ναζιραῖοι, οἱ προσήλυτοι καί οἱ εἰδωλολάτρες. Στό ἐσωτερικό, δηλαδή στό ἅγιον, εἰσέρχονταν οἱ ἱερεῖς, πού ἐπιτελοῦσαν τά τῆς λατρείας καί ἐκεῖ ὑπῆρχεν ἡ λυχνία, ἡ τράπεζα καί ἡ πρόθεση τῶν ἄρτων. Καί τέλος, στό ἐσωτερικό της σκηνῆς ἦταν τά ἅγια των ἁγίων, ὅπου εἰσέρχονταν μόνο ὁ Ἀρχιερεύς καί μάλιστα μιά φορά τόν χρόνο, κατά τήν ἡμέρα τοῦ ἐξιλασμοῦ καί ἐκεῖ ὑπῆρχαν τό χρυσοῦν θυμιατήριο καί ἡ Κιβωτός τῆς Διαθήκης, μέσα στήν ὁποία φυλασσόταν ἡ στάμνα ἡ χρυσή πού εἶχε τό μάννα, ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρῶν πού βλάστησε καί οἱ πλάκες τῆς Διαθήκης, ἐπάνω στίς ὁποῖες ἐγράφη ὁ νόμος πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν Μωϋσῆ.

Αὐτός ὁ τύπος τῆς Σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἦταν πρότυπό του Χριστιανικοῦ Ναοῦ, πού εἶναι χωρισμένος σέ τρία μέρη, τόν Νάρθηκα, τόν κυρίως Ναό καί τό ἱερό Βῆμα, ὅπου τελεῖται ἡ ἀναίμακτη μυσταγωγία. Ὁ Χριστιανισμός ἀποτελεῖ τήν νέα Διαθήκη, ἡ ὁποία ἔχει οἰκουμενικό χαρακτήρα, αὐτή εἶναι πού σώζει τόν ἄνθρωπο, ἀφοῦ τόν ὁδηγεῖ στήν τελεία κοινωνία καί ἕνωσή του μέ τόν Θεό ἐν προσώπω Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Αὐτή ἡ περικοπή διαβάζεται σήμερα γιατί ἑορτάζουμε τήν Κατάθεση τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Παναγίας στόν ναό τῶν Βλαχερνῶν. Καί βέβαια, στήν ἑρμηνεία τῶν ἁγίων Πατέρων φαίνεται ὅτι ἡ Παναγία εἶναι στήν πραγματικότητα ἡ ἔμψυχη σκηνή τοῦ Θεοῦ, αὐτή εἶναι ἡ λυχνία, ἡ τράπεζα καί ἡ πρόθεση τῶν ἄρτων, αὐτή εἶναι τό χρυσοῦν θυμιατήριο, ἡ Κιβωτός τῆς Διαθήκης, ἡ στάμνα, ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρῶν καί οἱ πλάκες τῆς Διαθήκης. Ὅλα ὅσα ἔγιναν στήν παλαιά Διαθήκη ἀπέβλεπαν στό νά προετοιμασθῆ ὁ λαός, νά εὑρεθῆ τό κατάλληλο πρόσωπο, ἀπό τό ὁποῖο θά ἐγεννάτο ὁ Χριστός. Γι’ αὐτό τιμοῦμε πολύ τήν Παναγία μας, πού εἶναι ἡ χαρά, ἡ ἐλπίδα, ἡ παρηγοριά καί ἡ θερμή μας πρεσβεία.

Καί βέβαια, πρέπει νά ποῦμε ὅτι, ὅπως ἡ Παλαιά Διαθήκη εἶναι προτύπωση τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἔτσι καί ἡ Καινή Διαθήκη καί ὅσα τελοῦνται στήν λατρεία μᾶς εἶναι προτύπωση καί βίωση τῶν ὅσων θά ἀκολουθήσουν στόν οὐρανό μετά τήν συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἡ Παναγία, πού ἔγινε αἰτία τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ, νά γίνη καί ἡ γέφυρα, πού θά μᾶς ὁδηγήση στήν ἐπουράνια καί αἰώνια λατρεία.

† Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ