Γραπτὰ Κηρύγματα: Κυριακή, 20 Ἰουλίου

Ἑωθινὸ Ἔ´ , Λούκ. κδ´ , 13-35

Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ διαβάστηκε σήμερα, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὄρθρου, ἀναφέρεται στὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ στοὺς δύο μαθητές, ποὺ δὲν συγκαταλέγονταν στὸν κύκλο των Δώδεκα, ἀλλὰ στὸν κύκλο των Ἑβδομήκοντα καὶ οἱ ὁποῖοι πορεύονταν πρὸς Ἐμμαούς, μιὰ μικρὴ πόλη ποὺ ἦταν κοντὰ στὰ Ἱεροσόλυμα. Ὁ ἕνας μαθητής, ὅπως ἄναφέρεταί στὸ Εὐαγγέλιο, εἶναι ὁ Κλεόπας, καὶ ὁ ἄλλος, ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ ἔχει διασωθῇ, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ποὺ περιγράφει τὸ γεγονός.

Κατ' ἀρχήν, ἐκεῖνο ποὺ διαπιστώνει κανεὶς διαβάζοντας τὰ Εὐαγγέλια ποὺ περιγράφουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅτι ὅλες οἱ περιγραφὲς εἶναι λιτές, ἀπέριττες, δὲν διατυπώνουν συναισθηματισμοὺς οὔτε μεγαλοστομίες, ἐκφράζουν ἀκόμη καὶ τὴν δυσπιστία τῶν μαθητῶν. Καὶ ὅλα αὐτὰ δείχνουν τὴν ἀληθινότητα τῶν περιγραφῶν. Δὲν ὑπάρχει τίποτε τὸ περιττό, τὸ ὑπερβολικό, τὸ συναισθηματικό. Ὅλα εἶναι φυσικὰ καὶ ἀληθινά.

Οἱ δύο μαθητὲς εἶναι στενοχωρημένοι ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ προηγήθηκαν, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Σταύρωσή Τοῦ. Ὁ Χριστὸς τοὺς πλησιάζει, δὲν τοὺς ἀποκαλύπτει τὴν θεότητά Τοῦ, τοὺς ἀποκρύπτει τὸ ἔνδοξο πρόσωπό Τοῦ, συζητᾶ μαζί τους, δέχεται τὴν ἀδυναμία τους, καὶ σταδιακὰ ἀποβάλλει ἀπὸ αὐτοὺς τὴν θλίψη τους καὶ στὴν συνέχεια τοὺς ὁδηγεῖ στὴν μεγάλη ἄποκάλυψή, ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἀναστημένος Χριστός, ὅπως τὸ εἶπαν οἱ Γραφές. Οἱ δύο μαθητὲς ἐκφράζουν τὴν ἀμφιβολία τους καὶ εἶπαν ἐκεῖνον τὸν λόγο: «ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτὸς ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ» . Καὶ βέβαια τὸ εἶπαν αὐτὸ γιατί εἶχαν ἄλλες ἀντιλήψεις γιὰ τὸν Μεσσία Χριστό, ὅτι αὐτὸς θὰ ἐξεδίωκε τοὺς κατακτητὲς καὶ θὰ ἐλευθέρωνε τὸν Ἰσραήλ. Πρόκειται γιὰ ἐγκοσμιοκρατικὲς ἀντιλήψεις. Ὅμως ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ δημιουργήση μιὰ ἄλλη, ἴσως καλύτερη ἐγκόσμια πολιτικὴ κατάσταση, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνακαινίση τὸν κόσμο καὶ νὰ ἀναστήση τὸν ἄνθρωπο, νὰ τοῦ δώση αὐτὸ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ δώση κανεὶς ἄλλος.

Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι ὁ Χριστὸς τοὺς ἀνέβασε σταδιακὰ καὶ προοδευτικὰ στὴν μεγάλη ἀποκάλυψη. Στὴν ἀρχή τους ἀνέφερε τὸ τί εἶπαν οἱ Προφῆτες καὶ τὸ ἀνέλυσε αὐτό, καὶ στὴν συνέχεια, ὅταν ὁδηγήθηκαν στὸ σπίτι, τὴν ὥρα ποὺ εὐλόγησε τὸν ἄρτο, τοὺς ἄνοιξε τὰ μάτια καὶ τὸν ἀνεγνώρισαν. Ὁπότε, τότε ἔγινε ἄφαντος ὁ Χριστὸς ἀπὸ αὐτούς. Ὅταν τοὺς ἀποκαλύπτει τὸν ἑαυτὸ Τοῦ, τότε δὲν χρειάζεται ἡ παρουσία Τοῦ, γιατί ἀκριβῶς εἰσῆλθε μέσα τους. Αὐτὴ ἡ σταδιακή, προοδευτικὴ ἀποκάλυψη, ποὺ συνέβη στοὺς μαθητὰς ποὺ πήγαιναν πρὸς Ἐμμαούς, δείχνει λίγο τὴν πορεία τῆς θείας Λειτουργίας. Πρῶτα ἀκοῦμε τὸ ἀποστολικὸ καὶ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, τὸ κήρυγμα αὐτῶν τῶν ἀναγνωσμάτων καὶ στὴν συνέχεια εἰσερχόμαστε στὴν θεία Λειτουργία καὶ ἔχουμε τὴν δυνατότητα, ἂν βέβαια ὑπάρχουν ὀρθόδοξες ἐκκλησιαστικὲς προϋποθέσεις, νὰ γευθοῦμε τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀποκτήσουμε προσωπικὴ κοινωνία καὶ γνώση τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὴ ὅμως ἡ προοδευτικὴ καὶ σταδιακὴ ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἐξωτερικὸ γεγονός, ἀλλὰ κατ' ἐξοχὴν ἐσωτερικὴ ἐμπειρία, γιατί ὅπως λέγει τὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ὥρα ποὺ τοὺς μιλοῦσε καὶ ἄνοιγε ἡ καρδιά τους ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνθηκαν ἐσωτερικὰ τὴν ἐνέργεια τοῦ λόγου ὡς θερμότητα καὶ στὴν συνέχεια ἄνοιξαν οἱ πνευματικοὶ ὀφθαλμοὶ καὶ τὸν γνώρισαν. Ἑπομένως, ὅλα τὰ πνευματικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ γεγονότα γίνονται μέσα στὸν χῶρο τῆς καρδιᾶς.

Τέτοιες ἐμπειρίες εἶχαν οἱ Ἅγιοι, ἀκόμη καὶ οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως ὁ σημερινὸς ἑορταζόμενος Προφήτης Ἠλίας. Καὶ ἐκεῖνος ἦταν θεόπτης Προφήτης, γιατί ἀξιώθηκε νὰ δὴ τὸν Χριστὸ ἀσάρκως, γι' αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ παρευρέθηκε στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ.

Ἀγαπητοί μου, θὰ πρέπη νὰ ζήσουμε μέσα στὴν καρδιά μας τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ κυρίως τὴν εὐλογία τῆς θείας Εὐχαριστίας. Τὸ πῶς θὰ γίνη αὐτὸ θὰ μᾶς τὸ ὑποδείξουν οἱ ἐμπνευσμένοι πνευματικοί μας πατέρες.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ