Γραπτά Κυρήγματα: Κυριακή 31 Αυγούστου

Εωθινό ΙΑ´ Ιω. κα´ 11-25

Το περιγραφόμενο περιστατικό στο σημερινό Εωθινό Ευαγγέλιο είναι συνέχεια του περιστατικού που περιγράψαμε στο προηγούμενο Εωθινό. Δηλαδή την προηγουμένη Κυριακή είδαμε την θαυματουργική αλιεία και το φαγητό που έφαγε ο Χριστός με τους μαθητάς Του στο γιαλό της λίμνης της Τιβεριάδος. Βέβαια, ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του δεν είχε ανάγκη της τροφής γιατί είχε αποβάλει την θνητότητα, αλλά το έκανε κατ’ οικονομία για να χαροποιήση τους μαθητάς και να τους δείξη ότι δεν ήταν φάντασμα, όμως η τροφή αυτή κάηκε από την θεότητα.

Αμέσως μετά το φαγητό ο Χριστός συνομίλησε με τον Πέτρο, ο οποίος είχε δείξει την μεγάλη του αγάπη προς τον Χριστό με το να μπή μέσα στην θάλασσα και να έλθη κολυμπώντας στον γιαλό και να συναντήση τον Χριστό. Τρείς φορές τον ερώτησε αν τον αγαπά, και έδωσε θετική απάντηση. Του έδωσε την εντολή να ποιμαίνη τα πρόβατά Του, ως έκφραση της αγάπης του προς Αυτόν.

Το ερώτημα είναι γιατί τον ερωτά σε επήκοον πάντων, και μάλιστα τρεις φορές, αν τον αγαπά, αφού προηγουμένως ως Θεός το διεπίστωσε ότι τον αγαπά. Και το άλλο ερώτημα είναι γιατί τον ερώτησε τρεις φορές.

Φαίνεται καθαρά ότι αυτό το περιστατικό είναι μια αποκατάσταση του Αποστόλου Πέτρου ενώπιον και των άλλων μαθητών. Είναι γνωστόν ότι ο Απόστολος Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές τον Χριστό λίγο πριν από το πάθος του. Η αμαρτία του ήταν μεγάλη και κλονίσθηκε κατά κάποιον τρόπο η θέση του, ανάμεσα στον όμιλο των μαθητών του Χριστού. Όμως, μετά την τριπλή άρνηση δεν απομακρύνθηκε από τον όμιλο των μαθητών, όπως έκανε ο Ιούδας, αλλά έκλαυσε πικρώς για την αμαρτία του αυτή και εξακολούθησε να παραμένη μέσα στην ομάδα των μαθητών. Αυτό δείχνει ότι οποιαδήποτε αμαρτία και να πράξουμε δεν πρέπει ποτέ να απογοητευόμαστε, αλλά να μετανοούμε αμέσως και να παραμένουμε μέσα στην Εκκλησία. Να μη διανοηθούμε ποτέ να απομακρυνθούμε από την Εκκλησία.

Με την πρόκληση της τριπλής δημόσιας ομολογίας της αγάπης θεράπευσε ο Χριστός την δημόσια άρνηση του μαθητού Του. Οπότε όχι μόνον τον αποκαθιστά δημοσίως στο αποστολικό αξίωμα, αλλά του αναθέτει και την διακονία να ποιμαίνη τα πρόβατά Του. Επομένως, έκφραση της αγάπης Του θα είναι το «ποίμαινε τα πρόβατά μου» , «βόσκε τα αρνία μου» . Πρόκειται για την ποιμαντική διακονία των Χριστιανών. Ο Απόστολος Πέτρος είχε γνώση της αμαρτίας, απέκτησε γνώση της μετανοίας, είδε τον Αναστάντα Χριστόν, εξέφρασε την μεγάλη αγάπη του σε Αυτόν με τις πράξεις του και επομένως μπορεί να ποιμαίνη σωστά και αλάνθαστα τα πρόβατα του Χριστού.

Στην συνέχεια, ο Χριστός του προαναγγέλλει τον μαρτυρικό του θάνατο, όταν του είπε ότι όταν θα γηράση θα απλώση τα χέρια του και θα τον ζώση άλλος και θα τον πάη εκεί που δεν θέλει, δηλαδή στο μαρτύριο. Και μάλιστα, όπως λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, «τούτο δε είπε σημαίνων ποίω θανάτω δοξάσει τον Θεόν» . Το μαρτύριο είναι δοξολογία προς τον Θεό. Πρώτα κανείς δίνει την ομολογία της πίστεώς του και την μαρτυρία της αγάπης του και στην συνέχεια υφίσταται και το μαρτύριο, το οποίο πιστοποιεί και βεβαιώνει την αγάπη του και την πίστη του προς τον Χριστό.

Η ποιμαντική διακονία είναι μια σταυρική διακονία, που γίνεται με τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού και βέβαια, καταλήγει στον Σταυρό. Η αγάπη από την φύση της δεν είναι ένα συναίσθημα, αλλά βίωμα και έκφραση μαρτυρίου. Όποιος αγαπά χωρίς θυσία έχει μια ψεύτικη και επιπόλαια αγάπη. Οι Χριστιανοί είναι πρόβατα του Χριστού και όχι των Κληρικών. Οι Κληρικοί ποιμαίνουν τα πρόβατα και τα αρνία του Χριστού. Όταν οι Κληρικοί ιδιοποιούνται τα πρόβατα του Χριστού και τα κάνουν δικά τους, αυτό δεν είναι αληθινή ποιμαντική διακονία.

Ο Χριστός έκανε πολλά όσο ζούσε, αλλά και μετά την Ανάστασή Του, ώστε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης να γράψη ότι αν γράφονταν όλα αυτά σε βιβλία τότε δεν θα μπορούσαν τα βιβλία αυτά να χωρέσουν σε ολόκληρο τον κόσμο, σε όλες τις βιβλιοθήκες του κόσμου. Όμως αυτή η ζωή που δεν χωρά σε βιβλία, περικλείεται μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και μπορεί κανείς να αρχίση να τα διαβάζη και να τα ζή, όταν κολυμπά μέσα στον πνευματικό αυτό πλούτο της Εκκλησίας.

Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Χριστός είναι αναστημένος, και η Εκκλησία του Χριστού είναι Εκκλησία της Αναστάσεως και όσοι κάθε Κυριακή μετέχουν σε αυτό το πανηγύρι της Αναστάσεως, όπως γράψαμε στα σύντομα αυτά κηρύγματα, μπορεί να μυηθή στο μεγάλο μυστήριο της Αναστάσεως και να υπερβαίνη όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην ζωή του.

† Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ