Ὑγεία

...Ὁ εὔσπλαχνος Θεὸς ἀμέσως θὰ τὸν εἰσακούση (τὸν μετανοοῦντα) καὶ θὰ τοῦ προσφέρη σύντομα ἀνάπαυση ἀπὸ τὴν ὀδύνη καὶ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν πόνο τῆς καρδιᾶς του. Διότι, ὄντας φιλάνθρωπος, δὲν ὑποφέρει νὰ βλέπη τὸ δημιούργημα τῶν χειρῶν Τοῦ σὲ τέτοια ἀνάγκη καὶ ἀφόρητη ὀδύνη· γι' αὐτὸ σ' ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἔπραξε χωρὶς καμμία παράλειψη ὅλα τὰ προαναφερόμενα... θὰ ἐκχύση ἐπάνω του τὴν ἀγαθότητά Τοῦ... Ἀπὸ τότε δὲν θὰ θυμᾶται τοὺς προηγούμενους πόνους, οὔτε ὅλα ἐκεῖνα τὰ κακὰ ποὺ ὑπέστη, ἀλλὰ οὔτε χρήματα ἢ κτήματα ἢ πλοῦτο, ποὺ τὸν ἐγκατέλειψε στὸν καιρὸ τῆς πληγῆς τῆς μετανοίας του, θὰ ἐπιστρέψη καὶ θὰ ζητήση ἢ θὰ ἐπιθυμήση κάτι ἄλλο. Διότι ὁ ὕψιστος Θεὸς θὰ τοῦ δώση ὑγεία, ποὺ θὰ εἶναι πάνω ἀπὸ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τῆς γῆς, καὶ ἡ ὑγεία αὐτὴ θὰ τοῦ δημιουργήση ἀνέκφραστη χαρὰ μέσα στὴν καρδιά του. Ἡ χαρὰ αὐτὴ μέσα στὴν καρδιά του θὰ εἶναι δεκαπλάσια ἀπὸ τὴν προηγούμενη θλίψη του, καὶ αὐτὴ πάλι ἡ χαρὰ θὰ διώξη κάθε ἐξωτερικὸ πόνο τοῦ σώματός του, καὶ θὰ γνωρίζη ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ὅτι στὸ ἑξῆς τὰ τραύματα τοῦ σώματός του δὲν θὰ ἔρχονται στὴν καρδιά του, καὶ ἡ ἐξωτερικὴ θλίψη δὲν θὰ ἐγγίση τὴν χαρὰ ποὺ βρίσκεται στὴν καρδιά του, κι αὐτὴ ἡ γνώση θὰ εἶναι πλεονασμὸς τῆς χαρᾶς μέσα στὴν καρδιά του... Τὸ κάλλος τῆς ὑγείας καὶ ἡ τερπνότητα τῆς ὡραιότητας, ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὴν ὑγεία, δὲν ἔχει κορεσμό...

(Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος)